Beta Testing

కథ లో పేర్లు మార్చి కథను చదవాలి అనుకుంటున్నారా??

కథ లో ఉన్న పేరు కింద Find: లో ఎంటర్ చేసి Replace: లో మీరు మార్చాలి అని అనుకుంటున్న పేరు ఎంటర్ చేయండి

story lo ammayi peru priya unte meru divya ga change chyachu leda story lo pinni ni amma , amma ni pinni ga chnage chesi story chadavachu

అజయ్ ఆ చెట్ల దగ్గరున్న పొదల్లోకి ప్రవేశిస్తూ ‘ఎవరా అరిచింది? యే ప్రమాదంలో చిక్కుకున్నారు వాళ్ళు.? బయటివాళ్ళు ఎవరైనా మనవాళ్ళను ఎటాక్ చేశారా..? ఛ… సమయానికి నాదగ్గర రివాల్వర్ కూడా లేదు!’
అనుకుంటూ తన ఫోన్ ఫ్లాష్ లైట్ ని ఆన్ చేశాడు. ఇంకా ఏమైనా శబ్దాలు విన్పిస్తాయేమోనని తన చెవుల్ని రిక్కించి వింటూ వేగంగా ముందుకు నడవసాగాడు. కొన్ని క్షణాలు గడిచాక, ఎక్కడ్నుంచో ‘మ్…’ అని మూల్గుతున్న ఒక జీర గొంతు అతనికి వినబడింది. ఆ శబ్దాన్ని అనుసరిస్తూ అటు వైపు అడుగులేస్తున్న అతనికి, “హలో…! ఎవరదీ? ప్లీజ్…. హెల్ప్ అజ్… వుయ్ ఆర్ ఇన్ గ్రేట్ డేంజర్!” అని బొంగురుగా అంటూ వున్న ఒక అమ్మాయి గొంతు వినబడింది.

★★★

అక్కడ సుజాత ఆ క్లీనర్ బెదిరింపులకు జడిసి మరలా తన మోకాళ్ళ పై కూర్చొంటూ మెల్లగా వాడి అంగాన్ని చూసింది. అది వాడి చేతిలోని కత్తికన్నా పదునుగా, మందంగా ఉండి బాగా నరాలు తేలి బుసలు కొడుతున్నది. సుజాతకి కళ్ళు ఒక్కసారిగా పెద్దవయ్యాయి. ఒళ్ళంతా జలదరించినట్లయి ఆమె నోటినుండి అప్రయత్నంగా ‘ఆ……హ్!’ అంటూ ఒక పొలికేక వెలువడింది. క్లీనర్ వెంటనే సుజాత నోరుమూయించాలని వీరావేశంతో ఒక అడుగు ముందుకేసి కత్తితో ఆమె మెడపై దాడి చేయడానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ, సుజాత సరిగ్గా ఆ సమయానికే పట్టు తప్పి వెనక్కి ఒరిగిపోవడంతో ఆ కత్తి ఆమె ఎడమ భుజానికి చీరుకుపోయి తను, “అమ్మా…” అంటూ నొప్పితో అరిచింది. వాడు మళ్ళీ తన కత్తిని ఆమె పై మరోసారి ప్రయోగించడానికి ప్రయత్నించేలోగా వాడి అరికాలి నరాల్లోకి ఏదో కసుక్కున గుచ్చుకున్నట్టయి ఒక్కసారిగా ఆ కాలు మొత్తం షాక్ కొట్టినట్లుగా జివ్వుమని లాగి నొప్పిలేచింది వాడికి. ‘అహ్…ఏంద్రిదీ…?’ అనుకుంటూ ఒకింత అనుమానంగానే క్రిందకి జూసిన వాడికి గుండాగినంత పనయింది.
దగ్గర దగ్గర ఆరడుగుల పొడవున్న ఒక త్రాచు పాము పడగ విప్పి వాడి కాళ్ళ దగ్గర తచ్చాడుతోంది. వాడి కుడి కాలి క్రింద దాని తోక నలిగిపోతూవుంది. బహుశా ఇందాక సుజాత పై దాడి చేయడానికి ముందుకెళ్ళినప్పుడు అనుకోకుండా దాని తోకని తొక్కడంతో అది పడగ విప్పి వాణ్ణి కాటేసివుంటుంది. ఐతే, సుజాత దీన్ని చూసే అలా అరిచిందని వాడికి అప్పుడు అర్ధమైంది. వాడలా ఆలోచిస్తూ వుండగానే ఆ పాము మరోసారి వాడి కాలుపై కాటు వేయడంతో వాడు నొప్పిని తట్టుకోలేక ‘యా….హ్’ అని బిగ్గరగా అరుస్తూ తన కాలును దాని తోకమీంచి తీసేసాడు. దాని కోసమే వేచివున్నట్టుగా ఆ పాము వెంటనే అక్కడ్నుంచి చక్కాపోయింది. వాడి నరాల్లో మళ్ళీ జివ్వుమనిపించింది. ఎందుకో… వాడి చేతుల్లో పట్టు తగ్గినట్టుగా అయ్యి కత్తి జారి నేల మీద పడిపోయింది.
వాడు అలానే భయంతో కంపిస్తూ సుజాత వైపు చూసి, “ఏయ్…. ప్.ప్.ప్.పోర్..ర్..రీ….” అని ఏదో చెప్పబోతుండగా వాడి నాలుక ఒక్కసారిగా పిడచగట్టుకుపోయినట్టయింది. దాంతో, ఆ మాటనికూడా వాడు సరిగ్గా పలకలేక అలానే నేలకొరిగి గింజుకోసాగాడు. ఆ పాము పోతూ పోతూ తన చేతి మీద నుంచి జరజరా పాక్కుంటూ పోవడంతో సుజాతకి భయంతో ఒళ్ళంతా మొద్దుబారిపోయి ఒక్క క్షణం తను శిలలా ఉండిపోయింది. అయితే, ఆ క్లీనర్ తన ముందర చిన్నగా గొణగుతూ మెల్లగా కదులుతుండటం కని తను మెల్లగా షాక్ నుండి తేరుకుని వాడి దగ్గరకు పోయి వాడిని వెలికిల త్రిప్పి వాడి ముఖంలోకి చూసింది. వాడు కళ్ళు తేల వేసినట్టున్నాడు. వాడి నోటినుండి తెల్లగా నురగలా రావడం తనకి కన్పించింది… తనకి ఏం చెయ్యాలో తెలీక కాళ్ళూ చేతులూ ఆడటం లేదు. అయితే, తను చూసిన సినిమాల్లో, చదివిన పుస్తకాలలో ఇటువంటి సందర్భాలలో విషం పైకెక్కకుండా గట్టిగా కట్టడం, అలానే ఆ విషాన్ని నోటితో లాగేసేయడం లాంటి సీన్లను తను చాలా చూసిన ప్రభావం చేతన సుజాత వెంటనే తన చున్నీని తీసి వాడి కాలికి కట్టడానికి ప్రయత్నించింది. తను ఆ పనిలో ఉండగా తెరచివున్న జిప్పునుంచి తొంగి చూస్తున్న వాడి మెత్తబడిన అంగాన్ని తను గమనించింది. అయితే, తను దాని గురించి ఎక్కువ ఆలోచించక తన చేత్తో చల్లబడిపోయిన వాడి దాన్ని పట్టుకుని లోపలికి నెట్టేసి పేంట్ జిప్ వేసేసింది. ఇక వాడి కాలునుంచి ఆ విషాన్ని నోటితో లాగడం ఎలాగ అన్నది తనకి అర్ధం కాలేదు. ‘ఏం చేయాలా…?’ అని తను అనుకుంటుండగా, సరిగ్గా అప్పుడే…. ఏవరిదో గట్టి గట్టిగా అడుగుల శబ్దం తనకి వినబడింది. తనింక ఏమీ ఆలస్యం చేయక వెంటనే లేచి నిలబడి, “హలో…! ఎవరైనా వున్నారా? ప్లీజ్…. హెల్ప్ అజ్… వుయ్ ఆర్ ఇన్ గ్రేట్ డేంజర్!” అని చేతుల్ని వూపుతూ గట్టిగా అరిచింది. తన గొంతు బొంగురుగా అన్పించడంతో సవరించుకుని మళ్ళీ అరవడానికి నోరు తెరిచింది.

★★★

అజయ్ ఆ అరుపుని వినగానే చటుక్కున తన కుడి ప్రక్కనున్న చెట్టు దగ్గరికి పోయి అక్కడున్న పొదల్లోకి దూరాడు. అక్కడ ఒక అమ్మాయి నిల్చొని చేతులూపుతూ అతనికి కనబడింది. బస్సులో తన వెనకాల కూర్చుంది. ఆమె ప్రక్కనే తమ బస్సు క్లీనర్ నేలమీద పడి వుండటం కన్పించింది. చూస్తుంటే అతను అపస్మారక స్థితిలో ఉన్నట్టుగా అనిపించిందతనికి. అజయ్ ని చూడగానే ఆ అమ్మాయి, “స్…సార్… ప్లీజ్ హెల్ప్… ఇతనికి ప్…పాము కాటేసింది…” అంటూ అరిచింది.
అజయ్ వెంటనే అక్కడికి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి క్లీనర్ ప్రక్కన కూర్చుంటూ, “ఎక్కడా..?” అనడిగాడు. సుజాత తన చెయ్యెత్తి కాటు పడిన ఆ ప్రదేశాన్ని చూపించింది. “ఇంత ప్…పెద్ద ప్…పాము… నల్లగా నా అరచేయంత లావుగా వుంది… అతన్ని రెండుసార్లు క్…కాటేసింది అక్కడ… నాకేం చేయాలో తెలీలేదు… నా చ్..చున్నీతో అతని కాలుని గట్టిగా కట్టి వుంచాను… విషం పెకెళ్ళకుండా… తర్వాత.. ఏం… చేయాలో…. ఏమిటో…. ఇంకా ఆ పాము…..” అంటూ సుజాత ఆపకుండా ఆ పాము ఎలా వుందో మొత్తం వివరిస్తూ చెప్పసాగింది. అజయ్ కాటు పడిన ప్రదేశంలో తన లైట్ ని ఫ్లాష్ చేసి చూశాడు. దగ్గర దగ్గరలో పడిన రెండు కాట్లు అతనికి కన్పించాయ్. ఆ క్లీనర్ ఇంకా భయంలో ఏదో గొణుగుతున్నాడు. ఊపిరందక వాడి ఛాతీ ఎగిరెగిరిపడుతోంది. అజయ్ అతని ఛాతీ పైన చెయ్యేసి నిమురుతూ, “రిలేక్స్ మేన్… కామ్ గా వుండు… లేదంటే ఇంకా ప్రమాదం… నీకేమీ కాదు… నేను చూస్కుంటాను.. కాసేపు ఏం మాట్లాడకు…” అంటూ ఆ క్లీనర్ ని కూల్ చేయడానికి ప్రయత్నించాడు. ఆ మాటలు విని క్లీనర్ కాస్త నెమ్మదించాడు. గొణగడం ఆపేసి గమ్మునున్నాడు. అజయ్ మళ్ళీ వాడి కాలును పరిశీలించాడు. అతని కాలుని సుజాత తన చున్నీతో కట్టడం వల్లన ఆ కట్టినంత వరకే విష ప్రభావం వ్యాపించి చర్మం రంగు మారింది.
“యు డిడ్ ఎ గుడ్ థింగ్…! కాలుని కట్టి మంచి పని చేశావ్… ఇప్పుడు విషాన్ని సాధ్యమైనంత వరకూ త్వరగా బయటకు లాగేయాలి! తర్వాత మనం వీడ్ని బస్ దగ్గరకు క్యారీ చేయొచ్చు! లక్కీగా మనం రోడ్డుకి దగ్గర్లోనే వున్నాం…” అన్నాడు పైకి లేస్తూ… ఇందాక వీళ్ళ వైపు వస్తున్నప్పుడు మెయిన్ రోడ్డు అతనికి చెట్లమధ్య నుంచి లీలగా కనబడింది.
సుజాత దానికి, “అంటే… ఇప్పుడు మీరు నోటితో ఆ విషాన్ని లాగేస్తారా…?” అనడిగింది ఆసక్తిగా.
అజయ్ చిన్నగా నవ్వి తల అడ్డంగా వూపుతూ, “నువ్వు సినిమాలెక్కువ చూస్తావనుకుంటా… అదంత సజెస్టబుల్ కాదు. ముందు, ఇక్కడ పదునైన రాయేదైనా వుంటే ఒక చిన్న గాటు పెట్టి ఆ విషాన్ని బయటకు లాగేయవచ్చు…” అన్నాడు అటు ఇటు చూస్తూ…
“గ్-గ్-గాటు పెడ్తారా…? ఆ ప్-పాము రెండుసార్లు కాటేసిందిగా… ఎక్కడ గాటు పెడ్తారు..?” అంటూ భయపడింది సుజాత.
“హా… నిజమే.! రెండుసార్లు కాటేసింది. బట్, ఇట్స్ ఓకే… మొదటి కాటులో ఎక్కినంతగా రెండో కాటులో ఎక్కదు. ఇన్పాక్ట్, ఒక్కసారి కాటేసాక పాముకి విషం తయారవ్వడానికి కొన్ని రోజులు పడుతుంది. ఇకపోతే, సరిగ్గా గాటు పెట్టకపోడం వల్ల ఆ విషం వేరే కణాల ద్వారా గుండెకి త్వరగా చేరే అవకాశం వుంటుంది. ఇట్స్ ఏ బిట్ కాంప్లికేటెడ్… బట్, ఐ హేవ్ డీల్ట్ దిస్ టైప్ ఆఫ్ సిట్యువేషన్స్ మెనీ టైమ్స్… నాకు తెలుసు ఎలా చేయాలో! ఐ-జస్ట్-నీడ్-సమ్-షార్ప్-రాక్…” అంటూ వంగి ఒక రాయిని తీసాడు. అప్పుడే సుజాత ఏదో గుర్తొచ్చి ఆ క్లీనర్ దగ్గరకు పోయి వాడి నడుం దగ్గర చెయ్యి పెట్టి అక్కడ పడి వున్న మడతకత్తిని తీసి, “ఇదుగోండి సార్…. కత్తి,” అంటూ అజయ్ కి అందించింది. అతను, “ఎక్సెలెంట్…!” అంటూ ఆ రాయిని పడేసి ఆమె దగ్గర్నుంచి కత్తిని తీసుకుంటూ, “దీన్ని పట్టుకుని ఆ కాలు దగ్గర లైట్ ని ఫోకస్ చెయ్…” అని తన ఫోన్ ని ఆమెకు ఇచ్చాడు. ఆనక ఆ క్లీనర్ దగ్గర కూర్చుని వాడి కాలుని పట్టుకుని జాగ్రత్తగా అక్కడ ఒక గాటు పెట్టాడు. అంతే, నల్లటి రంగులో విషం కలిసిన చిక్కటి రక్తం ఆ నరాల్లోంచి కారడం ప్రారంభించింది. ఆ క్లీనర్ చిన్నగా మూల్గాడు. “రిలేక్స్…రిలేక్స్… ఏం కాదు” అంటూ వాణ్ని నార్మల్ గా ఉంచడానికి ప్రయత్నిస్తూ అజయ్ తన చేతుల్తో కాలు దగ్గరి నరాల్లో ఒత్తిడిని పెంచుతూ త్వరగా విషం బయటకు వచ్చేలా చేయసాగాడు. ఆ రక్తాన్ని చూడగానే సుజాతకి కళ్ళు తిరిగినట్లు అవడంతో తన కళ్ళను మూసుకుంది. కాసేపటికి బయటకు వచ్చే రక్తం రంగు మామూలు రంగులో రాసాగింది.
“యస్… గుడ్…” అంటూ అజయ్ చున్నీ కొనతో ఆ గాటు పెట్టిన ప్రదేశాన్ని తుడిచి క్లీనర్ మొహం వంక చూశాడు. వాడు తన కళ్ళను కొద్దిగ తెరచి అజయ్ ని చూస్తున్నాడు. వాడి ఒళ్ళంతా చెమటతో తడిచిపోయింది. “దా-హం..గా.. వుం-ది….” అని మూల్గుతూ నాలుకని చప్పరించాడు వాడు.
“ఈజీ… ఈ పరిస్థితిలో నీళ్ళు త్రాగకూడదు… కాస్త ఓర్చుకో…” అని, “ఓకే… ఇప్పుడు మనం బస్ దగ్గరకు వెళ్దాం,” అని వాడి చేతిని నిమిరి పైకి లేచాడు. సుజాత ఇంకా తన కళ్ళను మూసుకొనే వుంది. అజయ్, “ఓయ్… పిల్లా…” అంటూ సుజాత భుజమ్మీద చెయ్యేసి కదిపాడు. తను మెల్లగా కళ్ళు తెరచి రక్తసిక్తమైన ఆ ప్రదేశాన్ని చూసి భయపడి తల యెత్తి అతనితో, “అయిపోయిందా సార్…? ఏం పర్లేదా ఇంక…?” అంది. అజయ్ ఆమె దగ్గర్నుంచి ఫోన్ తీస్కొని ఒక నెంబర్ కి డయల్ చేస్తూ, “హా… రక్తమైతే క్లియర్ అయ్యింది… కానీ… పూర్తిగా-” అంటూ అప్పుడే కాల్ కనెక్ట్ అవ్వడంతో, “ఆ… ఒన్ మినిట్…” అని తన ఫోన్ ని చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, “హలో… శంకర్… ఎక్కడున్నావ్? బస్సు దగ్గరా?” అనడిగాడు.
“లేదు.. ఏఁవయింది?” అన్నాడు శంకర్ అజయ్ మాటలో తొందరను, కంగారునూ గమనించి.
“ఏమ్లేదు… ఇక్కడ మన బస్ క్లీనర్ కి పాము కరిచింది-“
“పామా… నేనిప్పుడే వస్తున్నాను… ఆ… బస్సు దగ్గర అంజలీ, మీనాక్షి గారు వున్నారుగా… వాళ్ళకి ఫోన్ చేయ్… నేనూ ట్రై చేస్తాను. ఇంతకీ నువ్వెక్కడున్నావ్…?”
“చెప్తే తెలిసే ప్లేస్ కాదులే… త్వరగా బస్ దగ్గరకు వచ్చేయ్…” అనేసి ఫోన్ పెట్టేశాడు.

★★★

అజయ్ ఫోన్ పెట్టేయగానే శంకర్ ఒక్క క్షణం అలాగే నిలబడిపోయాడు. పాము కరిచింది అన్న వార్తని జీర్ణం చేసుకోవడానికి అతని మైండ్ కి కాస్త సమయం పట్టింది. తర్వాత తన తలని ఓసారి విదిలించి క్రింద పడి వున్న తన పేంటుని తొడుక్కుంటూ చుట్టూ చూశాడు. లావణ్య, దీప్తీ ఇంకా కమల ఆ వాగు దగ్గరకు పోయి తమ వంటిని శుబ్రపరుచుకోసాగారు. ఇటు ప్రక్కన నీలవేణి తను తనని ఎక్కడైతే వదిలి పెట్టాడో అక్కడే బొమ్మలా నిలబడి వుంది.
“వచ్చి బట్టలేసుకోండీ… ఫోన్ వచ్చింది, వెళ్ళాలి,” అని గట్టిగా వాళ్ళతో అని అంజలికి డయిల్ చేశాడు.
“హలో…!”
“హా… అంజలీ మేడం! నేను శంకర్ ని మాట్లాడుతున్నాను.”
“తెలుసు… ఫోన్లో నీ పేరు కనబడుతుంది గానీ, ఎక్కడున్నావ్ నువ్వు? నీ కోసం వచ్చి చూశాను. నువ్వు కనబడలేదు,” అంది కూసింత కోపంగా…
“ఆ… నేను… కొంచెం బోరుకొడుతుందనీ ఇలా అడవిలోకి వచ్చానులే-“
“నాకు చెప్పుంటే నేనూ-“
“అదంతా తర్వాతగాని, అజయ్ ఫోన్ చేశాడు… మన క్లీనర్ కి పాము కాటేసిందని-“
“ఏ-ఏంటీ… పా…మా…?”
“ఆ… పామే… అక్కడున్న అమ్మాయిలకు ఆ విషయం చెప్పి వాళ్ళను ఎక్కడికీ పోవద్దని చెప్పు… నేను కూడా వస్తున్నాను… జాగ్రత్త!”
“మ్.. సరే… త్వరగా రా… నువ్వూ జాగ్రత్త!” అంటూ ఫోన్ కట్చేసింది అంజలి.

★★★

అజయ్ తర్వాత ఆ క్లీనర్ ని సుజాత సాయంతో నుంచోబెట్టి అతన్ని తన భుజమ్మీద వేసుకుని ముందుకి నడిచాడు. ఆ క్లీనర్ కాస్త ఎక్కువ బరువుగా వుండటంతో అజయ్ కి నడక కష్టమైంది. వెనకనే సుజాత రాసాగంది. కొంచెం దూరం వాళ్ళు వెళ్ళగానే బస్సు డ్రైవరు వారికి ఎదురొచ్చి, “సారూ… ఏమైంది మా పోరగాన్కి…?” అంటూ తను కూడా సాయం పట్టాడు. “పా-ము కా-టేసింది… అవునూ, నువ్విక్కడేం చేస్తున్నావ్?” అనడిగాడు అజయ్. “గా దుబ్బ మేడం(మీనాక్షి) మా కాడికొచ్చి యీడేదో అయ్యిందనీ ఎవరో అరిచారనీ సెప్పింది… నువ్ సూడనీకి వచ్చినావనీ కూడా సెప్పింది. అందుకే వచ్చినా…!” అన్నాడు. ‘హ్మ్… ఐతే, మీనా డార్లింగ్ సేఫ్ గా బస్ దగ్గరికి పోయిందన్నమాట’ అనుకుంటూ అజయ్ ఇంకా ఆ డ్రైవరు కల్సి ఆ క్లీనర్ ని మోసుకుంటూ రోడ్డు దగ్గరికి తీసుకెళ్ళారు. బస్సు ముందు ఇందాకటికన్నా ఎక్కువమంది అమ్మాయిలు గుమిగూడి వున్నారు. అంజలి, మీనాక్షి కూడా కాస్త ముందుకొచ్చి నిలబడి వున్నారు. అందరి మొహాల్లో ఒకరకమైన కలవరం తాండవిస్తోంది.
అక్కడ వాళ్ళ ప్రశ్నలకు సుజాత బదులివ్వగా వాళ్ళిద్దరూ క్లీనర్ ని జాగ్రత్తగా బస్సులోకి పట్టుకుని పోయి డ్రైవర్ సీటుకి వెనకున్న బల్ల పైన ఆ గాయపడ్డ కాలు క్రిందకు వాలినట్టు వుండేలా పడుకో బెట్టారు. డ్రైవర్ డెక్ దగ్గరి లైట్ ఆన్ చేశాడు. అందరూ బస్సెక్కి ఏదో వింతలా తొంగి చూడ్డంతో అజయ్, “ప్లీజ్… అందరినీ దూరంగా ఉండమని చెప్పండి… అతనికి గాలాడాలి,” అని అంజలికి చెప్పి తన సీటు దగ్గరకు పోయాడు. అంజలి అక్కడున్న అమ్మాయిలందరినీ మళ్ళీ బయటకు పంపేసింది. ఈలోగా అజయ్ తన బ్యాగ్ లోంచి ఒక చిన్న బాక్స్ ని ఒకదాన్ని తీసి దాన్ని ఓపెన్ చేసి అందులోంచి ఒక కాటన్ అలానే రెండు లిక్విడ్ బాటిల్స్ ఇంకా ఒక సిరెంజ్ ని తీసుకొని ఆ క్లీనర్ దగ్గరకు వచ్చాడు.
“ఏంటదీ, అజయ్ గారు?” అనడిగింది అంజలి.
“యాంటీ – వెనమ్ సెరమ్… ఇందాక ఆ పిల్ల(అంటూ సుజాత వైపు చూసి) చెప్పిన గుర్తుల ప్రకారం ఆ పామేంటో కొంచెం అర్ధమైంది. అందుకే, ఇనీషియల్ గా ఓ 10 వైల్స్ డోస్ ఇస్తే ఇప్పటికి కొంత ఉపయోగపడుతుంది… కానీ, సాధ్యమైనంత త్వరగా హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్తేనే మేలు! 108కి కాల్ చేద్దాం… ఏంబులెన్స్ పంపమని…!” అంటూ అతనికి ఇంజక్షన్ ఇచ్చాడు.
“మీరు డాక్టరా…?” అనడిగింది సుజాత.
అజయ్ నవ్వుతూ, “ఊహు… పోలీస్ కానీ, ఎమర్జెన్సీ గ్రీవెన్స్ సెల్ లో ట్రెయినీగా వర్క్ చేస్తుంటాను. అంటే, ఇలాంటి అత్యవసర పరిస్థితుల్లో ఏం చేయాలో అందరికీ తర్ఫీదు నిస్తానన్నమాట… మా వర్క్ లో భాగంగా చాలాసార్లు ఫారెస్ట్ క్యాంపింగ్స్ లో స్నేక్ బైట్స్ కి ట్రీట్ చేశాను… అలా… ఈ కిట్ ని ఎప్పుడూ నాతోనే ఉంచుకోడం అలవాటైపోయింది. అదే ఇప్పుడు మళ్ళీ ఇలా ఉపయోగపడింది,” అంటూ, “అవునూ.. నీ భుజానికేదో అయ్యినట్టుంది..? రక్తం కారుతోందీ…” అన్నాడు. అంజలి కూడా కంగారుగా, “ఏదీ… చూపియ్,” అంటూ ఆ గాయాన్ని చూసి, “ఏమైంది సుజీ…?” అని అడిగింది. “ఏం లేదక్కా… అదీ-” అంటూ సుజాత ఆ క్లీనర్ తనని ఎలా ఈడ్చుకుపోయింది వగైరా విషయాలన్నీ పూసగుచ్చినట్టుగా వాళ్ళిద్దరికీ చెప్పింది. అజయ్ అదంతా విన్నాక, “సరే… ముందు బాగవనీ ఈ కొడుక్- సారీ… వీడ్ని… ఆ తర్వాత వీడ్నీ, ఆ డ్రయివర్ గాడ్నీ ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు..! అయినా, వాడు నిన్నింత బాధ కల్గించినా వాడికి సహాయం చేయాలనుకున్నావ్… గుడ్ ఆన్ యూ… బేబీ!” అన్నాడు. సుజాత చిన్నగా నవ్వింది. తర్వాత అజయ్ సుజాత గాయానికి కూడా మందేసాడు. ఇకపోతే అజయ్ మాటలకు జడిసిన ఆ బస్సు డ్రయివర్, “సారూ… గీ బద్మాష్ గానితో నాకేం సారూ… నేన్… వూకే…. ఒ-ఒ-ఒక్కసారి బస్సు కదులుద్దేమో జర ట్రై జేస్త… సారూ… ఒ-ఒక్కసారి…” అంటూ కంగారుగా డ్రైవింగ్ సీట్ లోకి పోయి స్టార్ట్ చేయడానికి ప్రయత్నించాడు. ఆశ్చర్యకరంగా బస్సు వెంటనే స్టార్ట్ అయ్యింది. “సారూ… బండి షురూ అయింది… అందర్నీ ఎక్కమనండి.. జల్దీ దవాఖానాకి పోదాం,” అంటూ హారన్ మ్రోగించాడు. హ్మ్… బస్సు బాగయిందంట! ముందు పాడయితేనేగా ఇప్పుడు బాగవ్వడానికి…! అసలు మేటరేంటంటే, ఇంతకుముందు అనూషని తను కెలకడానికి కుదరకపోవడంతో ఆ డ్రయివర్కి తిక్కరేగి క్లీనర్ చెవిలో మెల్లగా, “రేయ్… గా పోరినెట్లాగైనా పటాయించాల్రా… ఏదో ఓటి చెప్పి బస్సుని కాసేపాపేయ్…!” అని ఊదేయడంతో ఆ క్లీనర్ గాడు సకిలిస్తూ రిపేరయింది అని చెప్పి బస్సాపేశాడు.
బస్సు మళ్ళీ స్టార్ట్ అవ్వడంతో అందరూ గబగబా బస్సెక్కారు. ఈలోగా శంకర్ వాళ్ళు కూడా రావడంతో వెంటనే బస్సు బయల్దేరింది. అయితే, ఈసారి జనాలు కాస్త స్థానాలు మారారు. అంజలి, శంకర్ ని తన ప్రక్కన కూర్చోబెట్టుకుంటే, మీనాక్షి సరిత ప్లేసుని ఆక్రమించి అజయ్ ని తన ప్రక్కన కూచోమంది. సరిత అజయ్ కి అటు ప్రక్కన సీట్లో కూర్చోని తన తల్లి వంక కోపంగా గుడ్లురిమి చూడసాగింది. ఇకపోతే, రాజేష్ ని ఆ క్లీనర్ దగ్గరే కనిపెట్టుకుని కూర్చోమని చెప్పాడు అజయ్. సుజాత మళ్ళీ నాస్మిన్ ప్రక్కన కూర్చుని ఆ పాముని గురించి తనకి చెప్పనారంభించింది. బస్సు బయల్దేరిన కాసేపటికి అంజలి శంకర్ భుజంపై తల వాల్చి అతని చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుంది. శంకర్ తన మరో చేతిని మెల్లగా ఆమె పైటలోకి పోనిచ్చి జాకెట్ పై నుంచి ఆమె ఎత్తులను పిసకసాగాడు. అవి వుద్రేకంతో మరికాస్త ఉప్పొంగాయి. అంజలి చిన్నగా ఒక వేడి నిట్టూరుపుని విడుస్తూ తన తలని కాస్త కదిపి శంకర్ మెడ పైన చుంబించింది. వాళ్ళ వెనకాల అజయ్ మీనాక్షి చీర కుచ్చిళ్ళలోకి తన చేతిని పోనిచ్చి ఆమె ఆడతనాన్ని కసిగా నలిపేస్తుంటే ఆమె తమకంతో సీటులో ఊగిపోతూ అతని పేంటు పైన చెయ్యేసి అతని చక్కెరకేళీ అరిటిపండుని నొక్కసాగింది. అజయ్ మరో చేత్తో ఆమె పాల బిందెల్ని మార్చి మార్చి పిసకసాగాడు. మీనాక్షి కి మళ్ళీ తెగ కుతి రేగిపోయింది. కానీ, బస్సులో అంతకుమించి చేసేదేమీలేదు కదా…! ఇక, వాళ్ళ ప్రక్కనే కూర్చున్న సరిత అజయ్ తన తల్లితో వేషాలను చూస్తూ తన పువ్వుని నలుపుకోసాగింది.
అలా ఓ గంటసేపు ప్రయాణించాక బస్సు కడప టౌనుకు చేరుకుంది. డ్రైవర్ ఒక హాస్పిటల్ ముందు బస్సుని ఆపాడు.