This Story is part 5 of 41 in the series ఒక్కసారి అలుసిస్తే

ఇద్దరూ ఇంటికి వెళ్ళేసరికి తలుపు తాళం వేసి ఉంది. “అదేంటీ! ఎవరూ లేరా!?” అని అడిగింది ప్రమీల. “నా మొగుడు రావడానికి చాలా టైం పడుతుంది. ఈ లోగా నీ మొగుడు వచ్చేస్తాడులే.” అంది కవిత కొంటెగా. ఆ మాటకి ఆమె పిర్రను గట్టిగా గిచ్చేసింది ప్రమీల. “స్..అబ్బా!” అని, “నా కొడుకు మీద కసిని నా మీద చూపించకు అమ్మాయ్…” అని, ఆమెకి అవకాశం ఇవ్వకుండా తాళం తీసి లోపలకి పరుగెత్తింది కవిత. ప్రమీల ఆమె కూడా లోపలకి వెళ్ళింది. హాలులో కవిత కొడుకు రమేష్ ఫొటో ఉంది. పదిహేడేళ్ళ వయసులో సుకుమారంగా ఉన్నాడు. “పనులు కూడా అంతే సుకుమారంగా చేస్తాడా, లేదా పిసికి పిండి చేస్తాడా!?” అని అనుకుంటూ ఉండగా కవిత వచ్చి, ఆమెని వెనక నుండి వాటేసుకొని, “మరీ అంతలా చూడకే. నా కొడుకుకి దిష్టి తగులుతుందీ.” అంది కవిత. “ఇక నుండి నీ కొడుకు కాదులే, నా మొగుడు.”

అంది ప్రమీల నవ్వుతూ. ఆమె నడుమును చుట్టేసిన తన చేతులను పైకి జరిపి, ఆమె స్థనాలపై ఉంచి, “నా కొడుకు చేతుల్లో నలగడానికి సిద్దంగా ఉన్నాయన్నమాట ఇవీ..” అంటూ, వాటిని చిన్నగా నొక్కింది కవిత. “స్..” అని, “అబ్బా! అలా చేయకే, మళ్ళీ రాత్రి నిద్ర పట్టదూ..” అంది ప్రమీల గోముగా. “అబ్బా! నువ్వు అలా గోముగా మాట్లాడుతుంటే, మా అబ్బాయి బదులు నేనే నీమీదకు ఎక్కేటట్టు ఉన్నానే..” అంటూ ఆమె మెడ మీద ముద్దు పెట్టింది కవిత. “మ్..” అని తియ్యగా మూలిగింది ప్రమీల. ఆమె స్థనాలను అలాగే చిన్నగా నొక్కుతూ, మెడమీద నుండి బుగ్గలకు, అక్కడ నుండి చిన్నగా పెదాల అంచులకూ ముద్దులు పెట్టసాగింది కవిత. తట్టుకోలేక నెమ్మదిగా ఆమె వైపుకు తిరిగింది ప్రమీల.

తాపంతో ఆమె పెదవులు చిన్నగా వణుకుతున్నాయి. ఆ వణుకుతున్న పెదవులు కవితకే మోహాన్ని కలగజేసాయేమో, చిన్నగా వాటి మీద ముద్దు పెట్టింది. “ఆహ్!” అంటూ, చిన్నగా తన పెదవులను తెరిచింది ప్రమీల. నెమ్మదిగా ఆమె కింద పెదవిని అందుకొని చీకసాగింది కవిత. ఆమె చేష్టలకు ప్రమీల అల్లాడిపోసాగింది. తమకం ఆపుకోలేక ఆమెని గట్టిగా కౌగిలించుకుంది. ఇద్దరి స్థనాలూ నలిగిపోసాగాయి. కవిత ప్రమీలను ముద్దుపెడుతూనే, తన చేతులను ఆమె వెనక్కి చేర్చి, పిర్రలను మధించసాగింది. ప్రమీల కసిగా కవితను నలిపేస్తూ, తన నాలుకతో ఆమె నాలుకను పెనవేసింది. ఇద్దరూ ఊపిరి అందనంతగా నలిగిపోసాగారు. ఏదో కావలన్న తపన ఇద్దరినీ కాల్చేస్తుంది.

ఆబగా ఒకరి పెదాలను మరొకరు కొరికేసుకుంటున్నారు. కవిత ప్రమీల స్థనాన్ని చేతితో నలిపేస్తుంది. ప్రమీల ఇక ఆగలేక అక్కడే ఉన్న సోఫాలోకి జారిపడి, కవితను పైకి లాక్కుంది. కవిత ఆమెని అలాగే చప్పరిస్తూ, మీదకి చేరి ఇంకా ఏదో చేయబోతుండగా, బయట స్కూటీ ఆగిన చప్పుడు వినిపించింది. “అమ్మో! రమేష్ వచ్చినట్టున్నాడు.” అంటూ చప్పున ప్రమీల పైనుండి లేచిపోయింది కవిత. ప్రమీల కూడా పైకి లేచి గబగబా తన బట్టలు సర్దుకుంది.

అంతలోనే రమేష్ లోపలకి వచ్చాడు. అప్పటికే కవిత తన గదిలోకి పోయింది. ప్రమీలను చూడగానే రమేష్ “హాయ్ ఆంటీ! ఎంతసేపయ్యిందీ వచ్చి?” అని అడిగాడు. “ఇప్..ఇప్పుడే..” అంది ప్రమీల తడబడుతూ. వాడు ఆమెని విచిత్రంగా చూసి తన గదిలోకి పోయాడు. ఆ తరవాత కవిత బయటకు వచ్చి, “ఏమంటున్నాడు నీ రంకుమొగుడూ!?” అంది ప్రమీల చెవిలో గుసగుసగా. “ఛీ పోవే!” అంది ప్రమీల ఎర్రబడ్డ బుగ్గలతో. ఆ బుగ్గలను చూసి “అబ్బో!” అంటూ, “సరే! నువ్వు పోయి వాడిని రమ్మని చెప్పు. స్నేక్స్ తింటాడు.” అని తను వంటగదిలోకి పోయింది. అంతకు ముందు చాలాసార్లు వాడి గదిలోకి వెళ్ళింది ప్రమీల. కానీ ఇప్పుడు మాత్రం కాస్త బెరుకుగా అనిపిస్తుంది. “బెరుకెందుకూ! చిన్న పిల్లాడేగా!”

అని తనకు తాను సర్ధి చెప్పుకొని, నెమ్మదిగా వాడి గదిలోకి అడుగుపెట్టింది. ఆమె వెళ్ళేసరికి వాడు ఫేంటూ, షర్టూ తీసేసి అండర్ వేర్ తో ఉన్నాడు. వాడి లేత యవ్వనపు పొగరు అండర్ వేర్ లో ఉబ్బెత్తుగా కనిపిస్తుంది. అండర్ వేర్ పైన, పొత్తి కడుపుకింద నూనూగు వెంట్రుకలు మెరుస్తున్నాయి. వాటిని చూడగానే ఒక్కసారి అక్కడ తాకితే ఎలా ఉంటుందన్న ఆలోచన వచ్చింది ఆమెకి. ఆ ఆలోచనతోనే ఆమె పేంటీలో అలజడి మొదలయ్యింది. కొద్దిగా తడి అయ్యిందేమోనన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది ఆమెకి. “అక్కడ వాడి చెయ్యి తగిలితే ఎలా ఉంటుందీ!” అనుకుంది. అలా అనుకోగానే ఆమె నరాలన్నీ జివ్వు మన్నాయి. ఇక ఆపుకోలేక, తనలో తానే అన్నట్టుగా, “రమేష్..”

అని పిలిచింది తమకంగా. వాడు ఆమెని అప్పుడు గమనించాడు. తన ఒంటి పైన అండర్ వేర్ ఒక్కటే ఉందన్న స్పృహే లేదు వాడికి. ఎందుకంటే, అలా చాలా సార్లు ఆమెకి కనిపించాడు వాడు. అందుకే కేజువల్ గా “ఏంటి ఆంటీ!?” అన్నాడు. “మీ..మీ అమ్మ పిలుస్తుంది.” అంది మళ్ళీ తడబడుతూ. వాడు మళ్ళీ విచిత్రంగా చూసి, “నా షార్ట్ కనబడడం లేదు ఆంటీ…” అన్నాడు వాడు బిక్కమొహం వేసి, తన వార్డ్ రోబ్ లోకి చూస్తూ. వాడి మొహం చూసి, ఒక్కసారిగా వాడు పిల్లాడన్న విషయం గుర్తుకు వచ్చింది ఆమెకు. దాంతో నవ్వు వచ్చి, ఒక అడుగు ముందుకువేసి, “నేను వెదకనా!” అంది. “ఊఁ..” అన్నాడు వాడు అదే మొహంతో. ఆమె నెమ్మదిగా కదిలి వార్డ్ రోబ్ దగ్గరకి వెళ్ళి వాడికి ఆనుకొని నిలబడి, లోపల వెదకసాగింది. వాడు ఆమె వెనక్కి చేరి, “అన్నీ తీసేస్తే మడతలు నలిగిపోతాయని అమ్మ తిడుతుంది ఆంటీ.” అన్నాడు.

“పోనీ ఏం తీయమంటావో నువ్వే చెప్పు.” అంది ప్రమీల. వాడు కాస్త ముందుకు వంగి, “అదిగో, ఆ అడుగున ఉన్న షార్ట్ తియ్ ఆంటీ.” అన్నాడు. అలా ముందుకు జరగడంలో వాడి అంగం ఆమె పిరుదులను తాకింది. వాడికి ఎలా ఉందో గానీ, ఆమెకి మాత్రం ఒళ్ళు ఝల్లుమంది. మామూలు స్థితిలోనే వాడి అంగం వాడిగా ఉన్నట్టు ఉంది. “మరి లేస్తే ఎలా ఉంటుందో!” అనుకుంది ప్రమీల. అలా ఆలోచిస్తూనే, ఒక షార్ట్ ని బయటకి తీయబోతుంటే, “అయ్యయ్యో! అది కాదు ఆంటీ..” అంటూ మరింత ముందుకు వంగాడు వాడు. ఆమె పిరుదుల స్పర్శ ప్రభావమో ఏమో, వాడి అంగం ఊపిరిపోసుకుని, ఆమె పిర్రకు గుచ్చుకోసాగింది. మనసులోనే “మ్..” అని మూలుగుతూ, యదాలాపంగా జరిగినట్టు కాస్త వెనక్కి జరిగింది ఆమె. దాంతో వాడికి మరింత మూడ్ వచ్చింది కాబోలు, గట్టిగా వాడిగా ఆమెకి గుచ్చుకుంది వాడిది.

ఆమె పిర్రల మెత్తదనం వాడికి మత్తును కలగజేస్తుంది. మరింత గట్టిగా గుచ్చాలని అనిపిస్తుంది వాడికి. మళ్ళీ ఆంటీ ఏమంటుందో అన్న భయంతో, వాడు అలాగే ఉండాలో, వెనక్కి వెళ్ళాలో తెలియని స్థితిలో పడిపోయాడు. ఆ స్థితిలో వాడు సన్నగా వణకడం ఆమెకి తెలుస్తూనే ఉంది. మెడ వెనక వాడి ఊపిరి వేడిగా కాల్చేస్తుంది. ఆమె పరిస్థితీ అలాగే ఉంది. అప్పటికప్పుడు వెనక్కి తిరిగి వాడి అంగాన్ని పట్టుకోవాలనిపించింది ఆమెకి. కానీ “తొందరపడకూడదు.” అనుకొని, గబుక్కున వాడు అడిగిన షార్ట్ బయటకి తీసి, వాడి చేతిలో పెట్టి, చిన్నగా నవ్వి, బయటకు వెళ్ళిపోయింది. తన పరిస్థితి ఆంటీ గమనించిందా, లేదా అన్న డౌట్ లో ఉండిపోయాడు వాడు. “గమనించి ఉంటే ఆంటీ తిట్టేది కదా, తిట్టలేదు కాబట్టి, తన విషయం బయటపడలేదు..హమ్మయ్య..” అనుకున్నాడు.

గది లోంచి బయటకు వచ్చిన ప్రమీలకు, ఇంకా గుండె దడగానే ఉంది. శోభనానికి సిద్దమయిన కొత్త పెళ్ళికూతురిలా ఈ అలజడి ఏమిటో అర్ధం కావడం లేదు ఆమెకి. ఈ ఆరాటానికి ఆమెకి ఒకపక్క నవ్వు వస్తుందీ, మరోపక్క సిగ్గేస్తుంది. ఆమెని గమనించిన కవిత నవ్వుతూ, “లోపల ఏం జరిగిందేమిటీ! అలా మెలికలు తిరిగిపోతున్నావూ!?” అంది హాస్యంగా. “ఛీ పోవే!” అంది ప్రమీల మరింత ముడుచుకుపోతూ. “మ్..నేను పోతే, నా కొడుకుని మొత్తం…” అని ఏదో అనబోతుండగా, “అమ్మా!” అంటూ రమేష్ వచ్చాడు అక్కడకి. వాడిని చూడగానే ప్రమీల చప్పున పక్కకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమెని చూసి రమేష్ చటుక్కున తల వంచుకున్నాడు. ఆ ఇద్దరినీ చూసి కవిత సన్నగా నవ్వుకుంది. ఇక ఆమె తనని ఆటపట్టించకుండా వదలదని అర్ధమయిపోయింది ప్రమీలకు. “సరే! ఇక నేను వెళతానే..” అంది చిన్నగా. కవిత చిన్నగా పెదవి కొరుకుతూ, “అలాగే, చీకటి పడిందిగా, నా కొడుకుని తోడు తీసుకెళ్ళు, ఎందుకైనా మంచిది.” అంది కళ్ళు ఎగరవేస్తూ. “వద్దు, నేను వెళతాను.” అనేసి, గబగబా బయలుదేరింది ప్రమీల. (ఇంకా ఉంది)


Series Navigation
<< ఒక్కసారి అలుసిస్తే Part 4
ఒక్కసారి అలుసిస్తే Part 6 >>