గర్ల్స్ హైస్కూల్ – girls high school 101 to 110

వాణీ లోపలికి అడుగుపెడుతూనే అజయ్ తో, “అన్నయ్యా…! వచ్చి ఎంతసేపయింది…? బయట జీప్ ని చూడఁగానే నువ్వొచ్చావని తెలిసిపోయిందిలేఁ-” అంటూ అతని ప్రక్కనే వున్న ఇద్దరాడాళ్ళనీ చూసి మాట్లాడ్డం ఆపేసింది. సౌమ్య కన్నీళ్ళతో ఉండటం తను గమనించింది.
“ఓయ్… వాగుడుకాయ్… ఎన్నిసార్లు చెప్పాను నీకు… నన్ను ‘అన్నయ్య’ అని పిలవొద్దని… ఆఁ… ఇంకోసారి పిలిచావంటేనా… నీ పిలకలు కత్తిరించేస్తాను!” అని వేలు చూపిస్తూ కోపంగా అన్నాడు అజయ్.
వాణీ తన స్కూల్ బ్యాగ్ ని క్రింద పడేసి అజయ్ ని చూసి వెక్కిరిస్తున్నట్టుగా తన నాలికని బయటకు చాపి, “అలాగా అన్నయ్యా… అలాగే అన్నయ్యా… ఇంకేంటి అన్నయ్యా….!” అంది నవ్వుతూ.
“ఏయ్…నిన్నూ.!” అంటూ అజయ్ వాణీని పట్టుకోవడానికి ఉరికాడు.
వాణీ కూడా కిలకిలా నవ్వుతూ, “పట్టుకో చూద్దాం…!” అని అతనికి దొరక్కుండా పరుగెత్తింది.
అదంతా చూస్తున్న సౌమ్యకి అప్రయత్నంగా నవ్వొచ్చింది. నవ్వుని బలవంతంగా ఆపుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని వాళ్ళని చూడసాగింది.
వాణీ అజయ్ నించి తప్పించుకోడానికి హాల్ చుట్టూ తిరుగుతూ సౌమ్య దగ్గరకు వచ్చి సడెన్ గా పరుగెత్తడం ఆపేసి, “అవునూ… అడగటం మర్చిపోయాను. వీళ్ళు ఎవరు అన్నయ్యా?” అంటూ అజయ్ ని అడిగింది.
అజయ్ కూడా ఆగిపోయాడు. ఏం చెప్పాలో ఠక్కున తోచక, “వాళ్ళూ… అ..మ్….వాళ్ళూ…నా-” అంటూ వుండగా, “మీ చుట్టాలా….?” అంది వాణీ.
చిన్నగా నవ్వి, “హా…. అలాగే అనుకో…!” అంటూ తలూపాడు అజయ్.
అప్పుడే, “మేమిక వెళ్ళిపోమా బాబూ…?” అంటూ అజయ్ ని మరలా అడిగింది ఆ పెద్దావిడ.
వాణీ వెంటనే అవిడ వంక చూస్తూ, “అరే… అలా ఎలా వెళ్ళిపోతారు.? రాక రాక వచ్చారు. కూర్చోండి, కాఫీ చేసిస్తాను. తాగుతూ అందరం చక్కగా కబుర్లు చెప్పుకుందాం…” అనేసి సౌమ్య చేతిని పట్టుకుని, “మీరు నాతో రండి!” అంటూ గుంజింది.
సౌమ్యకి వాణీని చూస్తే చాలా ముచ్చటేసింది. (సహజమేగా! [Image: wink.png] ) తన చిలిపి పలుకులు వింటుంటే సౌమ్యకి మనసులో ఎంతో హాయిగా అనిపిస్తోంది. దాంతో, తన తల్లిని కూర్చోమని చెప్పి వాణీతో కలిసి తనూ వంటగది వైపు నడిచింది.
అప్పుడే శిరీష్ శ్రీమతి ఆశాలత కూడా ఇల్లు చేరింది. అజయ్ ఆమె దగ్గరకెళ్ళి, “గురుపత్నికి ప్రణామాలు,” అంటూ బాగా వొంగి ఆమెకు నమస్కరించాడు.
లత చప్పున ఒకడుగు వెనక్కి వేసి, “అజయ్ గారూ… మీకెన్నిసార్లు చెప్పాను. ఇలా చెయ్యవద్దనీ… నేను మీకన్నా చాలా చిన్నదాన్ని!” అంది నవ్వుతూ.
“అయితే ఏంటి? నువ్వు మా గురువుగారికి అర్ధాంగివి. అంటే… అతనిలో సగభాగం అన్నమాట. మరి అతనికి నేను ఎంత గౌరవం ఇస్తానో నీకూ అంతే ఇవ్వాలి కదా…!” అన్నాడు నవ్వుతూ. నవ్వులాటగా అన్నా, శిరీష్ జీవితంలో మళ్ళా సంతోషాన్ని నింపిన ఆశాలత అంటే అజయ్ కి నిజంగానే ఎంతో అభిమానం.
“చాలు చాలు… మీతో మాట్లాడ్డం చాలా కష్టం. అవునూ… వాణీ వచ్చిందా-?” అంటూ అక్కడ సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మను చూసి ఆగిపోయింది.
“ఆవిడ- మా… దూరపు బంధువు… అన్నమాట!” అంటూ వెంటనే లత దగ్గరకొచ్చి ఆవిడని పరిచయం చేశాడు అజయ్.
లత ఆ పెద్దావిడకి నమస్కరించింది.
ఈలోగా వాణీ కాఫీని తయారు చేసి కప్పులలో పోసి ట్రేలో పట్టుకుని సౌమ్యతో పాటూ వంటగదిలోంచి బయటకు వచ్చింది.
లతకి సౌమ్యని పరిచయం చేసి అందరికీ కాఫీలు ఇస్తూ అజయ్ దగ్గరకి వచ్చి, “అన్నయ్యా… సౌమ్యగారు అచ్చం లతక్క లాగే చాలా అందంగా వున్నారు కదా…!” కాఫీ అందిస్తూ అన్నది.
అజయ్ చప్పున తలెత్తి సౌమ్య వైపు చూసాడు. అప్పుడే ఆమె ఎందుకో మళ్ళా వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
అజయ్ తిరిగి తన కాఫీ పై దృష్టి మరల్చగానే వాణీ గబుక్కున అజయ్ చెవిలో, “ఏంటీ… నేను చెప్పింది నిజమే కదా!” అంటూ గొణిగింది.
అజయ్ వాణీ ముఖంలోకి చూసి ‘ఏంటి?’ అన్నట్టు కళ్ళెగరేశాడు. వాణీ ముసిముసిగా నవ్వుతూ వంటగదివైపు చూపించి కన్ను కొట్టింది.
ఇక అందరూ కాఫీలు ముగించాక ఆ పెద్దావిడ మళ్ళీ అజయ్ ని ‘తాము వెళ్ళవచ్చా’ అని అడగడంతో, “పదండి. నేను మిమ్మల్ని దిగబెడతాను,” అంటూ అతను కూడా కుర్చీలోంచి లేచాడు.

Episode 104
 ​

లత, వాణీలకు వీడ్కోలు పలికి ముగ్గురూ అక్కడినుంచి బయలుదేరారు. జీప్ ని నడుపుతూ మాటిమాటికీ సైడ్ మిర్రర్ లోంచి సౌమ్యను చూడసాగాడు అజయ్. ఆమె తన తలను దించుకుని కూర్చుని వుంది. మధ్యలో ఓసారి ఆమె ముఖం తనవైపు తిరగ్గానే ఎందుకో అజయ్ కి మళ్ళా గుండె వేగం హెచ్చింది. అయితే, ఆమె క్షణకాలం అజయ్ ని చూసి మళ్ళా తన తల దించుకున్నది.
అజయ్ వాళ్ళని తిన్నగా ఇంటికి తీసుకువెళ్ళకుండా కాస్త అటు తిప్పి ఇటు తిప్పి తీసుకెళ్ళడంతో అరగంట తర్వాత వాళ్ళు ఇల్లు చేరారు.
జీప్ ఆగగానే అమ్మా కూతుర్లిద్దరూ చకచకా దిగిపోయి వెనుదిరిగి చూడకుండా వడివడిగా తమ ఇంటి వైపు నడిచారు.
“ఓ…అమ్మగారూ…! భద్రంగా మిమ్మల్ని ఇంటికి తీసుకొచ్చాను. కనీసం ఇంట్లోకి రమ్మని కూడా అనట్లేదు…” అంటూ వెనకనుంచి కేకేశాడు అజయ్. ఎందుకో…. వాళ్ళతో మరికాస్త సమయం గడపాలని అనిపిస్తోంది అతనికి.
ఆ పెద్దావిడ ఆగి అజయ్ వైపు తిరుగుతూ, “అ-హ..అబ్బే… అదేం లేదు బాబు. మాలాంటివాళ్ళ యిళ్ళలోకి మీరేం వస్తారులే అనీ…!” తన కూతురికి తలుపు తీయమని ఇంటి తాళం చెవులు ఇస్తూ, “రండి బాబూ…!” అని అజయ్ ని ఆహ్వానించింది.
సౌమ్య ఓసారి వీధి వైపు చూసింది. చుట్టుప్రక్కల ఇల్లల్లోంచి జనాల చూపులు మాటిమాటికీ తమవైపు తిరుగుతున్నాయి. ఇవాళ పొద్దున్నుంచీ పోలీసుల రాకపోకలతో తమ పేర్లు ఇరుగుపొరుగు వాళ్ళ నోళ్ళలో బాగా నానిపోయి వుంటాయని ఆమెకు తెలుసు. ఇప్పుడు ఈ పోలీసు తమ ఇంట్లోకి కూడా రావడం తనకి అస్సలు నచ్చటంలేదు.
అజయ్ తన జీప్ ని రోడ్డుకి ఓ ప్రక్కన పార్క్ చేశాడు. అక్కడే టీ షాప్ లో వున్న కానిస్టేబుల్ పరుగెత్తుకుంటూ అతని దగ్గరకు వచ్చి సెల్యూట్ చేశాడు. అజయ్ జీప్ కీస్ వాడికిచ్చి బయటే వుండమని చెప్పి అతను ఇంట్లోకి ప్రవేశించాడు. ముందు గదిలోకి అడుగుపెడుతూనే చుట్టూ పరికించి చూశాడు. ఈ యిల్లు వారి ప్రశాంత జీవనాన్ని ప్రతిబింబిస్తోంది. ఎక్కడి సామాన్లు అక్కడ చక్కగా సర్ది వున్నాయి. గదిలో ఓ మూలన టేబిల్ వుంది. ప్రక్కనే నాలుగు కుర్చీలు గోడకు ఆన్చి వున్నాయి. టేబిల్ మీద కొన్ని పుస్తకాలు ఒకదానిమీద ఒకటి పేర్చి వున్నాయి. బహుశా అవి సౌమ్య కాలేజీ పుస్తకాలు కావచ్చు! మరో మూల దేవుని పటాలు వరుసగా గోడకి తగిలించి వున్నాయి.
ఆ ప్రక్కనే మరొక గది కనిపిస్తోంది. చూడ్డానికి వంటగదిలా వుంది. సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మ ఒక కుర్చీని తీసుకొచ్చి అజయ్ ముందు పెట్టి, “కూర్చోండి బాబు… టీ చేసి తీసుకొస్తాను!” అంటూ వంటగదిలోకి వెళ్ళబోయింది. సౌమ్య ఆవిడని మధ్యలో ఆపి తను వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
ఆవిడ మళ్ళీ అజయ్ దగ్గరకు వచ్చి నిల్చుంది. అజయ్ కుర్చీలో కూర్చుంటూ ఆమెతో, “మీరూ కూర్చోండమ్మా…!” అన్నాడు.
“పర్వాలేదు బాబూ…!” అందామె.
అజయ్ అందుకు ఒప్పుకోక వెంటనే కుర్చీలోంచి లేచి ఆవిడకి ఇచ్చి తనకోసం మరో కుర్చీని తెచ్చుకోవటానికి వెళ్ళాడు.
కుర్చీని తెస్తూ అక్కడ గోడకి తగిలించి వున్న ఒక ఫొటోని చూశాడు. సుమారుగా ఒక పాతికేళ్ళ వయసున్న కుర్రాడి ఫొటో అది. దానికి దండ వేసివుంది.
“ఆయన నా భర్త, బాబు. చనిపోయి పదహారేళ్ళవుతోంది!” అజయ్ ఆ ఫొటో వంక చూడ్డం గమనించి చెప్పిందావిడ.
అజయ్ చప్పున ఆమెను చూసాడు.
పదహారేళ్ళు!!!
పదహారేళ్ళుగా మగతోడు అండ లేకపోయినా ఎంతో గుండె ధైర్యంతో సమాజపు సవాళ్ళను ఎదుర్కొంటూ సమర్థవంతంగా ఇంటిని నడిపించిన ఆ పెద్దావిడకి మనసులోనే సెల్యూట్ చేశాడు. మెల్లిగా తలాడిస్తూ కుర్చీని తెచ్చుకుని ఆవిడ దగ్గర వేసుకుని కూర్చున్నాడు.
అతని చూపు వంటగది వైపు పోయింది. సౌమ్య అటు తిరిగి టీ పెడుతోంది. జీవితంలో మొదటిసారి ఒక ఆడది వెనక్కి తిరిగి వున్నప్పుడు ఆమె వెనక అందాల్ని కాకుండా ఆమె ముఖంలోని భావాల్ని చూడాలనిపించింది అజయ్ కి.
అప్పుడే అతనికి మెల్లగా వాణీ మాటలు జ్ఞాపకం వచ్చాయి. ‘అన్నయ్యా… సౌమ్యగారు అచ్చం లతక్క లాగే చాలా అందంగా వున్నారు కదా…!’

“ఔను! నిజమే…!” అన్నాడు ఇంకా సౌమ్య వంక చూస్తూ.

“ఏంటి బాబూ?” అంది సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మ, అతనేమన్నాడో అర్ధంకాక.
అజయ్ ఏమీ లేదన్నట్టుగా తలూపాడు. సౌమ్య ఒక పళ్ళెంలో టీ పట్టుకొచ్చి ఇద్దరికీ ఇచ్చింది.
“అయ్యో నా మతి మండా! ఉండు బాబు. ఇప్పుడే వస్తాను,” అంటూ ఆ పెద్దావిడ చప్పున తన కుర్చీలోంచి లేచి వీధి గుమ్మం గుండా బయటకు వెళ్ళిపోయింది.

అజయ్ తో ఒంటరిగా గదిలో వుండటం సౌమ్యకి ఏదోలా వుంది. తన మస్తిష్కంలో అంతకుముందు జరిగిన సంఘటనలన్నీ కదలాడుతున్నాయి. అజయ్ లాఠీతో తన కాళ్ళను తడమటం, కళ్ళముందు తిప్పడం, తనతో కౄరంగా ప్రవర్తించడం- అదంతా తానని కలల్లో కూడా వెంటాడేలా వుంది. గుండెల్లోంచి తన్నుకొస్తున్న కోపాన్ని అణుచుకునే ప్రయత్నంలో చేతిలో వున్న పళ్ళాన్ని గట్టిగా పట్టుకుని నేలను చూస్తూ నిల్చుంది.
అజయ్ ఓసారి తలెత్తి సౌమ్య వంక చూసి, “సౌమ్యగారూ…-!” అన్నాడు. ఆ మాట జీరగా రావడంతో ఓసారి చిన్నగా దగ్గి, “నన్ను క్షమించండి,” అన్నాడు. ఆమె మాట్లాడితే వినాలని అజయ్ ఎదురుచూస్తున్నాడు. అయితే, ఆమె ఇంకా అలాగే మౌనంగా నిలబడి వుంది.
ఇంతలో సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మ వీధి తలుపులోంచి లోపలికి వచ్చింది. ఆవిడ చేతిలో ఓ బిస్కెట్ ప్యాకెట్, ఓ మిక్చర్ ప్యాకెట్ వున్నాయి. చకచకా వంటగదిలోకి పోయి వాటిని ఓ ప్లేటులో సర్ది తీసుకొచ్చి అజయ్ ముందు పెడుతూ, “అయ్యో! టీ చల్లారిపోయినట్టుందే,” అంది. అజయ్ పర్లేదన్నట్టుగా చెయ్యూపి సౌమ్య వైపు తిరిగి, “సౌమ్యగారూ… దయచేసి నా తప్పుని క్షమించండి… మీరలా మౌనంగా వుంటే ఏదోలా వుంది నాకు. చెప్పాను కదా… నేనలా చెయ్యక తప్పలేదు. ఒక పసిపాప ప్రాణాలు కాపాడాలనీ, నా డ్యూటీలో భాగమే తప్ప మరేమీ కాదు. ప్లీజ్… మా పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకోండి,” అంటూ మరోమారు ఆమెకు క్షమాపణ చెప్పాడు.
సౌమ్య చప్పున తలెత్తింది. ఆమె కళ్ళు అగ్నిగోళాల్లా ఎర్రగా వున్నాయి. అంతవరకూ తనలో అణుచుకున్న కోపం కాస్తా లావాలా బయటకు చిమ్మింది. చేతిలోవున్న పళ్ళాన్ని బలంగా నేలకేసి విసిరి కొట్టి, “ఏం అర్ధం చేసుకోమంటారు సార్? హా… మాకూ ఓ జీవితం వుంటుందనీ, పరువుగా బ్రతికే హక్కు వుంటుందనీ… మీరు అర్ధం చేసుకున్నారా…? వీధిలో నలుగురూ చూస్తుండగా నన్ను కొట్టినప్పుడు, లాఠీని ఎక్కడబడితే అక్కడ తగిలించినప్పుడు నేను మీకు మనిషిలా కనిపించలేదా..? అదే… నా స్థానంలో ధనవంతుల బిడ్డలుంటే, వాళ్ళకీ మీరు ఇలాగే చేసేవారా…? మాలాంటి పేదవాళ్ళంటే మీకు చులకనభావం. ఏం చేసినా నోరు మెదపమని. అంతేగా! మేము పేదవాళ్ళం కావచ్చుగాని, పరువు తక్కువ వాళ్ళం కాము సార్!” అంటూ గద్గద హృదయంతో తీవ్రంగా ఆక్రోశించింది.
అజయ్ జరిగినదాని గురించి పశ్చాత్తాపపడుతున్నాడని సౌమ్యకు తెలుసు. అతను రెండుసార్లు క్షమాపణ చెప్పినప్పుడే ఆమె అది గ్రహించింది. అదే, అతను అంతకుముందు తనతో దురుసుగా ప్రవర్తించిన పోలీసు అయ్యుంటే తను ఇప్పుడు ఇన్ని మాటలు అంటున్నా అలా మౌనంగా ఉండేవాడు కాదు. సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మ కుర్చీలోంచి లేచి తన కూతురి దగ్గరకి వెళ్ళి ఆమెను గట్టిగా హత్తుకుంది. బైటకి ప్రకటించకపోయినా ఆవిడ కూడా మనసులో ఇలాగే అనుకుంటోంది. కళ్ళలో నీరు పొంగుతుండగా ప్రేమగా సౌమ్య తలని నిమిరింది.
అజయ్ నిశ్చేష్టుడై సౌమ్యవంక చూడసాగాడు. ఆమె అన్న ఒక్కొక్క మాటా అతని గుండెల్లోకి సూటిగా చొచ్చుకుపోయింది.
సౌమ్య ఇంకా అజయ్ ని అలా చూస్తూనే, “మీకు మీ డ్యూటీ ముఖ్యం. మా బతుకులు ఏమైపోతే మీకేంటి, సార్! మేం చచ్చినా మీకేం నష్టం లేదు. దయచేసి మా యింటి నుంచి వెళ్ళిపోండి… గెటౌట్ ఆఫ్ మై హౌస్!” అంది కర్కశంగా.
అజయ్ నెమ్మదిగా కుర్చీలోంచి లేచాడు. మాట్లాడటానికీ అతనికి ఏమీ పదాలు దొరకలేదు. చేతులు జోడిస్తూ వాళ్ళిద్దరికీ దణ్ణం పెట్టి బయటకు నడిచాడు.
సౌమ్య లోపలే వుండిపోగా వాళ్ళ అమ్మ అతని వెనకే బయటకు వచ్చింది. అజయ్ ఆవిడని చూసి, “వెళ్ళొస్తానండీ…!” అనేసి మళ్ళా ఓసారి నమస్కరించి జీపెక్కాడు.

Episode 105

సౌమ్య వాళ్ళ ఇంటినుంచి బయలుదేరిన అజయ్ మళ్ళా శిరీష్ ఇంటికి చేరుకున్నాడు. కానిస్టేబుల్ ని కాకినాడకి వెళ్ళిపొమ్మని చెప్పి వాడి దగ్గరనుంచి జీప్ కీస్ తీస్కొని ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టాడు.
శిరీష్ అప్పటికే స్కూల్ నుంచి వచ్చేసాడు. ఫ్రెషప్ అయ్యి హాల్లో కూర్చొని టీవీలో చానల్స్ తిరగేస్తున్నాడు.
అజయ్ రావడాన్ని గమనించి, “హా… టఫ్! రా రా…!” అంటూ లేచి నిలబడ్డాడు.
అజయ్ శిరీష్ ని చూసి ఓసారి తలూపి అతన్ని సమీపించాడు.
శిరీష్ కనుబొమలు ముడిపడ్డాయి. ఎప్పుడూ జోష్ గా పలకరించే అజయ్ ఇలా సైలెంట్ గా వుండటం అతన్ని విశ్మయపరిచింది. ఇద్దరూ కూర్చున్నాక భుజమ్మీద చెయ్యేసి, “ఏమైంది? అలా వున్నావేఁ?” అనడిగాడు.
“ఏమైంది…? బానేఁ వున్నానే,” అన్నాడు అజయ్ చిన్నగా నవ్వి మామూలు టోన్ లో.
శిరీష్ తల అడ్డంగా వూపుతూ, “అజయ్… నీ గురించి నీకన్నా బాగా తెలిసినవాడిని నేను. నీ మొహం చూస్తేనే అర్ధమవుతోంది, ఏదో అయిందని…!” అన్నాడు కన్సెర్న్ గా.
అజయ్ తల దించుకుని కూర్చున్నాడు. మెదడులో ఏవేవో అస్పష్టమైన ఆలోచనలు ఒకదాని వెంట ఒకటి కదిలిపోతున్నాయి. ఒక్కటీ అర్ధం కావటం లేదు. అవును. ఏమైంది తనకు?
“అజయ్!” అంటూ శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి కదిపాడు. అజయ్ మెల్లగా తలెత్తి శిరీష్ మొహంలోకి చూశాడు.

అప్పుడే లత హాల్లోకి రావడం గమనించి ఆమెతో,
“మేడంగారూ… టీ చేసి పంపించండి మా యిద్దరికీ… మేం మేడ మీదుంటాం!” అని శిరీష్ లేచి నిల్చున్నాడు. లతని ‘మేడంగారూ…’ అని, ‘బంగారం…’ అని ముద్దుగా పిలుస్తూంటాడు శిరీష్.
అజయ్ కూడా సోఫాలోంచి లేచాడు. లత అజయ్ ని చూసి పలకరింపుగా నవ్వి వంటగది వైపు నడిచింది.
తర్వాత వాళ్ళిద్దరూ మేడెక్కారు. ఇంటిముందే కాక డాబామీద కూడా శిరీష్ రకరకాల పూల మొక్కలను కడియం నుంచి తెచ్చి పెంచుతున్నాడు. వాటి పరిమళాలు వాళ్ళని చల్లగా తాకుతున్నాయి. డాబామీద రెయిలింగ్ కి అల్లుకుని వున్న తీగమల్లెలు గాలికి అటు ఇటు ఊగుతూ ఆహ్లాదాన్ని కలుగజేస్తున్నాయి. నల్లని నింగికి తిలకం దిద్దినట్టుగా నెలవంక ప్రకాశిస్తున్నది.
పిట్టగోడ మీద కూర్చొని కాలుమీద కాలేసుకుంటూ, “హ్మ్… మీ చుట్టాలని ఎవరో ఇద్దరు ఆడవాళ్ళను తీసుకొచ్చావని ఇందాక వాణీ చెప్పింది. ఎవరు వాళ్ళు?” అడిగాడు శిరీష్.
అజయ్ మెల్లగా తన జేబులోంచి సిగరెట్ తీసి వెలిగించి గట్టిగా గుండెల నిండుగా ఒక దమ్ము పీల్చి వదిలాడు. తలపుల నీడ మెల్లగా కరిగిపోయినట్టుగా అనిపించిందతనికి.
శిరీష్ ప్రక్కనే తనూ కూర్చొని, “గురూ… వాళ్ళు నాకేమీ కారు. వాళ్ళని ఓ కేసు విషయమై విచారించాల్సి వచ్చింది. అందుకు ఈ ఇల్లు బాగా అనువుగా వుంటుందని అప్పటికి నాకనినిపించి వాళ్ళని ఇక్కడికి తీసుకువచ్చాను…” అంటూ జరిగింది మొత్తం చెప్పడం మొదలెట్టాడు.
శిరీష్ అంతా శ్రద్ధగా వింటున్నాడు. అతనికి కొంత ఆశ్చర్యమేసింది. ఒకసారి బరిలోకి దిగితే ఎదుటివాడు ఎవ్వడయినా, ఎలాంటివాడయినా వెరవక మొండిగా దూసుకుపోయే మనస్తత్వం గలవాడు అజయ్. అందుకే అతన్ని ‘టఫ్’ అని పిలుస్తారంతా. అలాంటి వాడిని ఒక అమ్మాయి చిన్న చూపుతో చిత్తు చేయడం వినడానికి చాలా విడ్డూరంగా వుంది.
రెండు సిగరెట్లు… చెరో టీ అయిపోయాయి. అరగంట పైన సమయమూ గడిచిపోయింది. అజయ్ ఇంకా చెప్తూనే వున్నాడు…. నిజానికి, చెప్పిందే మళ్ళా చెప్తున్నాడు.
“…..అవును… నేను… నా డ్యూటీ చేసాను… నిజంగా… నా తప్పేమీ లేదు. లేదు కదా…! కానీ, ఇదే మాటని అప్పుడు తను… సౌమ్య… అన్నప్పుడు మాత్రం- ఎందుకు గురూ… ఇక్కడంతా(అంటూ తన ఛాతీకి ఎడమవైపు చూపిస్తూ) ఎవరో పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కేసినట్టయింది? సౌమ్య… నన్ను చూసిన ప్రతీసారీ… గుండెకాయ్… ఏదో రేసులో పరిగెత్తినట్టు… వేగంగా కొట్టుకునేది… ఏమీ అర్ధం కావటం లేదు. సౌమ్య- “
శిరీష్ సన్నగా నవ్వుతూ, “ఒక అమ్మాయి పేరుని నువ్వు ఇన్నిసార్లు పలకటం… నేనెప్పుడూ చూడలేదు (వినలేదు అనాలేమో!) నిజంగా చాలా ఆశ్చర్యంగా వుంది అజయ్!! అయినా, ఎందుకో… సంతోషంగా కూడా వుంది!” అన్నాడు.
“అఁ-సంతోషంగా వుందా? ఎ-ఎందుకు?” విస్తుపోయాడు అజయ్.
శిరీష్ భుజాలరగరేస్తూ, “హ్మ్… ఎందుకూ అంటే… ఏమో! ‘ఇదీ’ అని ఇదిమిద్దంగా చెప్పలేనుగానీ, ఒకటి మాత్రం చెప్పగలను- మొదట ఇది కేవలం నీలో కలిగిన గిల్టీ ఫీలింగ్ వల్లనే అని అనుకున్నాను. అయితే, ఇప్పుడు మాత్రం ‘అంతకుమించి’ మరేదో వున్నట్టుగా తోస్తోంది…”
“ఆ ‘అంతకుమించి’ అంటే ఏంటో కొంచెం క్లారిటీగా చెప్పు గురూ… బుర్ర పిచ్చెక్కిపోతోందిక్కడ?” అన్నాడు అజయ్ అసహనంగా.
శిరీష్ అజయ్ ని చూసి, “ఎందుకో… నీ జీవితాన్ని పరిపూర్ణం చేసే శక్తి ఆ అమ్మాయికి వుందని నాకనిపిస్తోంది అజయ్…!” అన్నాడు.
అజయ్ నొసలు చిట్లిస్తూ, “గురూ… ఏం మాట్లాడుతున్నావ్…? ఆమె నా జీవితాన్ని-పరిపూర్ణం-చెయ్యడం-?” అంటూండగా ‘ఠంగ్’మని తలని ఎవరో బలంగా మోదినట్టుగా శిరీష్ మాటలలోని ఆంతర్యం అతనికి బోధపడింది. ఠక్కున లేచి నిలబడి, “అంటే- నేను తనని ‘లవ్’ చేస్తున్నాను అనుకుంటున్నావా? ఐ థింక్ యువార్ మిస్టేకెన్ గురూ… అయాం టఫ్!! నాకీ ప్రేమా గీమా అనేవి….అస్సలు పడవ్. తెలుసుగా…!” అన్నాడు.
శిరీష్ కూడా లేచి, “మ్… తెలుసు తెలుసు… నేనూ చూస్తున్నానుగా! ఆ పేరుకి కూడా చరమగీతం పాడే సమయం ఆసన్నమైనట్టుగా అనిపిస్తోంది…” అని నవ్వుతూ అన్నాడు.
అజయ్ విసుగ్గా మొహం పెట్టి, “గురూ-” అంటూ ఏదో అనబోయాడు.
శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి తన మాటలను కొనసాగించాడు. “నువ్వు కఠినమైన వాడివి. అందులో సందేహం ఏమీ లేదు. యు ఆర్ సో స్ట్రాంగ్ అండ్ స్టబర్న్! అందుకే, నిన్ను టచ్ చేయటానికి కూడా ఎవరూ సాహసించరు. అయితే ఆ కఠినమైన పొర వెనక అతి సున్నితమైన, స్వచ్ఛమైన హృదయం ఒకటి దాగి వుందని… ఎవరికీ… ఎవరి వరకో ఎందుకు? పాపం… నీకే తెలీదు,” అని అజయ్ కళ్ళలోకి చూస్తూ, “ఈరోజు ఆ అమ్మాయి… సౌమ్య – ఆ విషయాన్ని నీకు తెలియజేసింది. నీ లోపలున్న ఆ మనిషిని వెలికితీసి నీకు తెలీని నిన్ను నీకు పరిచయం చేసింది. అందుకే…(అంటూ అజయ్ ఛాతీని తడుతూ) నీకు ఆ ప్రదేశం అంతా చాలా అల్లకల్లోలంగా మారింది-“
అజయ్ వింతగా శిరీష్ వైపు చూసి తలని అడ్డంగా వూపుతూ-
“చాలు గురూ… ఏదో అడిగావ్ కదాని జరిగిందంతా చెప్పాను. అంతదానికి ఇంత ఫిలాసఫీయా? నాలోంచి మరో మనిషిని వెలికితీయటం ఏమిటి గురూ… క్వారీలోంచి బొగ్గు తీసినట్టూ…! నువ్వు కనీసం ఆ అమ్మాయిని చూడనయినా లేదు. ఆమె గురించి ఏమీ తెలీదు. మళ్ళా నా జీవితాన్ని పరిపూర్ణం చేస్తుందని అనేస్తున్నావ్…!” అన్నాడు.
శిరీష్ నిర్మలంగా నవ్వి, “చూసానుగా అజయ్… తన స్వభావాన్ని నీ మాటల్లో, తన పేరు పలుకుతున్నప్పుడు నీ కళ్ళల్లో కదలాడిన భావాలలో ఆమె నాకు ప్రస్ఫుటంగా కనపడింది!” అన్నాడు.
“ఎనఫ్… టాపిక్ మరీ ఓవర్ గా పోతోంది. నువ్వు ఇప్పటివరకూ చెప్పిన మొత్తం మేటర్ లో నాది గిల్టీ ఫీలింగ్ అని అన్నావే అది ఒక్కటే నిజం. ‘అంతకుమించి’ అంటూ నువ్వు చెప్పినవన్నీ వేస్టే… ఇక ఈ విషయం గురించి డిస్కషన్ ని ఆపేద్దాం గురూ…” అంటూ జేబులోంచి మరో సిగరెట్ తీసి వెలిగించబోయాడు. శిరీష్ ఇంకా ఏదో చెప్పేబోయేంతలో అజయ్ కి కాల్ వచ్చింది.
పాణీ ఫోన్ చేస్తున్నాడు.
అజయ్ కాల్ ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, “హా… చెప్పు సౌమ్య! ఏఁ-” అంటూ వెంటనే నాలిక్కరుచుకున్నాడు.
“స్-సార్?” అవాక్కయ్యాడు పాణీ.
అజయ్ షాక్ కొట్టినవాడిలా అలా నిలబడిపోయాడు. మనసులో చూడకూడదు… చూడకూడదు అనుకుంటూ క్రీగంట శిరీష్ ని చూశాడు.
కోల్గేట్ యాడ్ లో సచిన్ లా పళ్లన్నీ బయటపెట్టి నవ్వుతున్నాడు శిరీష్. అతని మొహం లక్ష కేండిల్స్ వెలిగించినట్టుగా వెలిగిపోతోంది. అజయ్ తన వంక చూడ్డంతో కళ్ళెగరేసి సరదాగా నవ్వాడు.
ఇంతలో- “సార్…?” అంటూ పాణీ పిలుపు విన్పించడంతో అజయ్ కాస్త తడబడుతూ తన ముఖాన్ని ప్రక్కకు తిప్పుకొని, “హా… పా-పాణీ.. పాణి… చెప్పు! ఏంటి విషయం?” అని అడిగాడు. పాపని కిడ్నాప్ చేసినవాళ్ళు మళ్ళా ఫోన్ చేసి కొన్ని డిమాండ్స్ వినిపించారని పాణీ అజయ్ కి చెప్పాడు. అజయ్ ఓ ప్రక్క పాణీ చెబుతున్నది వింటున్నా మరో ప్రక్క అతని మనసులో చిన్న డిబేట్ నడుస్తోంది.
‘ఆమె పేరు తన నోటి వెంట ఎలా….ఎందుకు… వచ్చింది.? కొంపదీసి గురూ చెప్పినట్లు తను నిజంగా ఆమెను ప్రే-మ-? ఛ…ఛ… అదేమయి వుండదు. ఇంతసేపూ తాము ఈ టాపిక్కే మాట్లాడుకున్నందున అలా వచ్చేసుంటాది. అంతే! మరింకేం కాదు… కావటానికి వీల్లేదంతే!!’ అని తనని తాను సమాధానపర్చుకున్నాడు. మారధాన్ లో పాల్గొన్నట్టుగా తన గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం అతను గమనించకపోలేదు. బలంగా ఒకట్రెండుసార్లు ఊపిరి తీసుకుని వదిలాడు.
ఆనక, పాణీ చెప్పింది విని తదుపరి ఏమేం చెయ్యాలన్న సూచనలని అతనికి వివరించాడు అజయ్. అలాగే తాను ప్రొద్దున్న కోర్టులో సేకరించిన వివరాలను ఒకసారి పునఃపరిశీలించమని చెప్పాడు.
అజయ్ ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్నంత సేపూ శిరీష్ ఎక్స్-రే స్కాన్ చేసినట్టుగా పరీక్షగా అజయ్ నే చూడసాగాడు. ఎందుకో… ఆ చూపు అజయ్ ని బాగా ఇబ్బంది పెట్టేయటంతో అతడు మరో వైపుకి తిరిగాడు. ఓ పది నిముషాలు గడిచాక కాల్ ని కట్ చేసి ఫోన్ ని తిరిగి జేబులో పెట్టుకుంటూండగా-
“హ్మ్… సౌమ్యా-?? పేరు సౌమ్యంగా వున్నా ఆమె ప్రభావం మాత్రం నీపై చాలా తీవ్రంగా వున్నట్టు కనపడుతోంది అజయ్!” అన్నాడు శిరీష్ కొంటెగా.
అజయ్ ఠక్కున శిరీష్ వైపు తిరిగాడు. శిరీష్ చిద్విలాసంగా పిట్టగోడ మీద కూర్చొని చిరునవ్వులు చిందిస్తున్నాడు.
అజయ్ కాస్త తడబడుతూ, “అ-అదేం లేదు గురూ… ఏదో పొర-బాటుగా అలా వచ్చేసిందంతే…!” అన్నాడు మెల్లిగా.
అప్పుడే, గట్టి గట్టిగా అడుగుల చప్పుడు వినిపించడంతో తల త్రిప్పి మెట్ల వంక చూసారిద్దరూ. వాణీ వచ్చింది.
“అక్క మిమ్మల్ని భోజనానికి రమ్మందిహో!” అని చాటింపు వేసి ఎంత వేగంగా వచ్చిందో అంతే వేగంగా క్రిందకి వెళ్ళిపోయింది తను.
శిరీష్ లేచి నిల్చొని, “హా… పదరా వెళ్దాం!” అని అక్కడున్న టీ గ్లాసులను పట్టుకుని మెట్లవైపు నడిచాడు. అజయ్ మౌనంగా అతన్ని అనుసరించాడు.

★★★
​

నాస్మిన్ ఇంటిలోపలికి అడుగుపెడ్తూ హాల్లో తన అన్న… కాదు కాదు… ‘ప్రియుడు’ సామిర్ ని చూసి వెర్రి ఆనందంతో దగ్గరికి వెళ్ళి గట్టిగా కౌగిలించుకుంది. అతన్ని చూసిన సంతోషంలో ఆమెకు కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.
సామిర్ ని ఇంకా అలా పట్టుకునే కొంటెగా అతని మొహంలోకి తొంగిచూసింది. ఆర్నెళ్ళుగా ఆమెలో దాగివున్న కోరిక ఆ కళ్ళలో స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది సామిర్ కి. చప్పున తన మొహాన్ని ప్రక్కకు తిప్పుకున్నాడు. ఆనాడు తన చెల్లితో అనుకోకుండా ఏదో తప్పు జరిగిపోయిందనీ, మరలా అలా చెయ్యకూడదు అని అతను భావిస్తున్నాడు. ఆమె కౌగిలిని విడిపించుకుని, “ఎగ్జామ్స్ కి ఎలా ప్రిపేర్ అవుతున్నావ్?” అని చిరాగ్గా మొహం పెట్టుకుని అడిగాడు.
నాస్మిన్ అతని ప్రవర్తన చూసి విస్తుపోయి, “మ్… బ్-బానే ప్రిపేర్ ఔతున్నా…!” అంది తత్తరపడుతూ.
అప్పుడే తన గదిలోంచి బయటికి వచ్చిన వాళ్ళ అమ్మ నాస్మిన్ ని చూసి, “హ్మ్… నాస్మిన్, వచ్చావా…! ఇంత ఆలస్యమైపోయిందేఁ…?” అని అడిగింది.
“అఁ… ప్-ప్రిన్సిపాల్ గారు హ్-హాల్ టికెట్లు ఈవేళ వచ్-చ్చేస్తాయి అని చెప్పడంతో ఇంతసేపూ ఎదురు చూసాను అమ్మీ… కానీ, చివరికి రేపు పొద్దున్న ఇస్తాను అని ఆవిడ అనేసరికి ఇంక తిరిగొచ్చేశాను,” అని తడబడుతూ అంది నాస్మిన్.
“హ్మ్… ఠీకే… భయ్యా వచ్చాడు కదాని వూరికే ఊసులేసుకోకుండా నీకేమైనా డౌట్లుంటే తన దగ్గర చెప్పించుకో!” అంది.
నాస్మిన్ నవ్వుమొహంతో తలాడించింది, సామిర్ ని ఓరకంట చూస్తూ.

Episode 106

లత, వాణీలు వేడి వేడి భోజనాన్ని అజయ్, శిరీష్ లకి వడ్డించి తర్వాత తామూ వారితో కలిసి తినటానికి కూర్చున్నారు.
శిరీష్ మళ్ళా సౌమ్య టాపిక్ ఎత్తుతాడేమోనని అజయ్ అనుకున్నా(ఆశించినా!!!), శిరీష్ అస్సలు ఆ ప్రస్తావనే తేలేదు. లతా, వాణీలతో ఎగ్జామ్స్ విషయాలు మాట్లాడసాగాడు.
ఇక వాణీ-ఎప్పట్లాగే అజయ్ ని ‘అన్నయ్యా!’ అంటూ ఆటపట్టించడం మొదలెట్టింది. ఐతే, అజయ్ ఆమెని అంతగా పట్టించుకోలేదీసారి.
భోజనాలయ్యాక అజయ్ వారికి వీడ్కోలు పలికి కాకినాడ బయలుదేరాడు. అతన్ని సాగనంపటానికి శిరీష్ జీప్ దాక వచ్చాడు.
అజయ్ ఇంజిన్ స్టార్ట్ చేసి, “ఓ.కే. గురూ…” అన్నాడు నవ్వుతూ.
శిరీష్ సరేనన్నట్టుగా తలూపి షేక్ హ్యాండ్ ఇస్తూ, “ప్రెషర్ ఇస్తున్నానని అనుకోకు అజయ్… ఆ అమ్మాయి గురించి – నేను చెప్పిందంతా – ఒక్కసారి ప్రశాంతంగా ఆలోచించు… మర్చిపోకు!” అన్నాడు గంభీరమైన వదనంతో.
అజయ్ వెంటనే నెర్వస్ గా అయ్యిపోయి తల దించుకున్నాడు. శిరీష్ అది గమనించి, “అజయ్… నేనెప్పుడూ నీ మంచినే కోరుకుంటన్రా…!” అన్నాడు మళ్ళా.
అజయ్ చప్పున శిరీష్ మొహంలోకి చూసి, “అఁ… గురూ! నాకు తెలీదా…!? ఈ ప్రపంచంలో నాకు అత్యంత ఆప్తుడు ఎవరైనా వున్నారంటే అది నువ్వేగా!” అన్నాడు ఒకింత ఉద్వేగంగా.
శిరీష్ సన్నగా నవ్వి అజయ్ భుజాన్ని తట్టాడు.
కొద్దిసేపు ఇద్దరూ అలా మౌనంగా వున్నాక అజయ్ మెల్లిగా తలూపుతూ మరోమారు శిరీష్ తో కరచాలనం చేసి అక్కడ్నించి వెళ్ళిపోయాడు.

★★★
​

సమయం రాత్రి తొమ్మిదిన్నర అయ్యింది.

లత, వాణీలు హాల్లో కూర్చుని చదువుకుంటున్నారు. శిరీష్ కూడా అక్కడే వాళ్ళకి ఎదురుగా కూర్చుని మోడల్ టెస్ట్ ఆన్సర్ షీట్స్ దిద్దుతున్నాడు.
కొంచెం సమయం గడిచాక- శిరీష్ పేపర్లను దిద్దడం ఆపి మెటికలు విరుస్తూ యధాలాపంగా అక్కా చెల్లెల్ల వైపు తల త్రిప్పాడు.
వాణీ కుర్చీలో ముందుకీ, వెనక్కీ ఊగుతూ కళ్ళుమూసుకొని తన అక్క తనకు చదవమని ఇచ్చిన కొన్ని టాపిక్స్ ని కూనిరాగంలా చదువుతోంది. ఆ ప్రక్కనే లత తల దించుకుని శ్రద్ధగా ఏదో గ్రాఫ్ ని గీస్తోంది.
శిరీష్ ఆమె వంక తదేకంగా చూసాడు.
పెళ్ళయ్యాక లతలో చాలానే మార్పు వచ్చింది. శారీరికంగా మరియు మానసికంగా…
అంతకుముందు ఎప్పుడూ గంభీరంగా వుండే ఆమె మనస్తత్వానికి శిరీష్ సాంగత్య ఫలితాన కాస్తంత ప్రశాంత చిత్తం మరియు చిలిపితనం కూడా అలవడి ఆమెను సరికొత్త లతగా తీర్చిదిద్దాయి.
పడగ్గదిలో శృంగారదేవతలా మారి తన మగడి హృదయ సింహాసనాన్ని అధీష్టించి అతని ప్రేమారాధనలోని మాధుర్యాన్ని పరిపూర్ణంగా పొందుతోంది. అతని చేతివాటానికీ, మగసిరి మహత్తుకి ఆమె పరువాలు పదునెక్కి మరింత ఆకర్షణీయతను సంతరించుకున్నాయి. అతని పొందులో అవధులు లేని అమరసౌఖ్యాలను అనుభవిస్తూ ఆనంద సాగరంలో మునిగితేలుతోందామె.
అయితే, గ్రాడ్యుయేషన్ లో అడుగుపెట్టేవరకు గర్భం దాల్చకూడదని మాత్రం ఆమె గట్టిగా తీర్మానించుకుంది. శిరీష్ కూడా ఆమె నిర్ణయాన్ని స్వాగతించాడు.
వసంతకాలపు వనదేవతలా ఆహ్లాదాన్ని కలిగించే ఆమె మోమును ఎంతసేపు చూసినా మరికాసేపు చూడాలనిపిస్తోంది శిరీష్ కి. కళ్ళకు అడ్డం పడుతున్న కురులను నిర్లక్ష్యంగా ‘ఉఫ్’ మంటూ పక్కకి నెట్టుతూ ఎర్రాని దొండ పెదవుల నడుమ పెన్సిల్ ని మునిపంటితో పట్టి మెల్లగా ఆడిస్తూ ఇంకాస్త వంగి తన గ్రాఫ్ ని స్పెసిమెన్ గ్రాఫ్ తో సరి చూసుకుంటోందామె.
అంతే – పంచదార కలశలు ఒకదానికొటి రాసుకుంటూ నిండుగా, కంటికి ఇంపుగా అతనికి దర్శనమిచ్చాయి. మెరూన్ కలర్ నైటీలో వూగుతూ వూరిస్తున్న వాటి పొగరుని చూస్తుంటే… ఆహా! చటుక్కున పోయి లటుక్కున నోట్లోకి తీసుకొని గుటుక్కున రసాన్ని గుటకాయించాలనే తపన మదిలో చెలరేగుతోంది.
అతని మగసిరి – నాగస్వరానికి ఆడే నాగరాజుకు మళ్ళే ఆమె చిరు కదలికలకు అనుగుణంగా మెల్లిగా లుంగీలో లేచి ఆడుతుండటంతో ఇక పేపర్ కరెక్షన్ చేయటం కష్టమని తలచి నెమ్మదిగా కుర్చీలోంచి లేచి నిల్చున్నాడు. శిరీష్ లేవటం గమనించిన లత తలెత్తి అతని వంక చూసింది. టీపాయ్ మీద పెట్టిన పేపర్లను తీసుకుని శిరీష్ బెడ్రూమ్ లోనికి వెళ్ళడం చూసి మళ్ళీ తన గ్రాఫ్ వైపుకి తలత్రిప్పింది.
అప్పుడే గదిలోంచి, “ఆ…. మ్… మేడంగారూ! అక్కడ టీపాయ్ మీద నా ఫోన్ ని మర్చిపోయాను. కాస్త తీసుకువస్తారా..?” అంటూ కేక వినపడింది వెంటనే.
“ఆ… వస్తున్నానండీ!” అంటూ చప్పున లేచి టీపాయ్ మీదున్న ఫోన్ ని అందుకుంది లత.
వాణీ కూడా శిరీష్ మాటలకు కళ్ళు తెరిచి తన అక్కని చూసింది. లత బెడ్ రూమ్ వైపు వెళ్తున్నదల్లా ఆగి వాణీవేపు చూసి, “ఆపావేఁ? చదువుకో… నేను వెళ్ళి ఇచ్చేసి వస్తాను!” అంది.
వాణీ కళ్ళు చిలిపిగా చూశాయి తన అక్కని. ‘నువ్వు ఏమిచ్చి వస్తావో మాకు తెల్సులే!!!’ అన్న భావం వాటిలో స్పష్టంగా గోచరిస్తోంది. తన్నుకొస్తున్న నవ్వుని ఆపుకోవడానికన్నట్టు పెదాలను గట్టిగా బిగిస్తూ తలూపింది. అది చూసి లత తన నొసలు చిట్లించి మెల్లిగా గది వైపు నడిచింది.
ఆమె లోనికి అడుగుపెట్టిన మరుక్షణం శిరీష్ తలుపులు మూసి ఆమెను తన దగ్గరకు లాక్కుని బిగి కౌగిలిలో బంధించాడు. అతని బలమైన ఛాతీకి తన చనుకట్టు మెత్తగా వత్తుకుపోతుంటే లతకి అక్కడి కండరాల్లో ఒక్కసారిగా జివ్వుమంది. ఒక్కక్షణం మైకం కమ్మినట్లు అవడంతో కనురెప్పలను అరమూసింది. ఫోన్ ని తీసుకురమ్మని తనను పిలిచినప్పుడే శిరీష్ ఇలా చేయవచ్చునని ఆమె ముందే తలచింది. నిజానికి ఆమె మనసు కూడా అతని పొందుకోసం ఎంతగానో పరితపిస్తోంది.
శిరీష్ ఆమె చెవి తమ్మెను ప్రేమగా ముద్దాడుతూ, “బంగారం…!” అని హస్కీగా పిలిచాడు.
ఆ పిలుపుకే లత శరీరంలో సన్నగా కంపనాలు మొదలయ్యాయి. అదరే అధరాల రంగుని అరువడిగి ఆమె బుగ్గలు కూడా ఎరుపెక్కాయి. ఇంతలా తనపై ప్రేమను కురిపిస్తున్న మగడిని దూరం పెట్టడం ఇష్టం లేకపోయినా అతణ్ని వెనక్కి నెట్టేస్తూ-
“అబ్బా… వదలండీ… నేను చదువుకోవాలి!” అంది, శిరీష్ ని తన మోచేతులతో పొడుస్తూ.
“హుఁ… బంగారం…! గత వారం రోజులునుంచీ ఆ మాట చెప్పి నన్ను దూరం పెడ్తున్నావ్…!!” అన్నాడు నిష్టూరంగా.
పరీక్షలు దగ్గర పడుతున్నాయి కదాని తన మనసును పూర్తిగా చదువుమీదనే లగ్నము చేయటానికి గత కొద్ది రోజులుగా లత వాణీతో కలిసి పడుకుంటోంది. ఇదే శిరీష్ కి పెద్ద శిక్షగా మారిపోయింది.
“కాసేపు బంగారం… ఆ తర్వాత వెళ్ళి చదువుకో పోనీ!” అన్నాడు ఆమెను బ్రతిమాలుతూ.
చాక్లెట్ కావాలని చంటిపిల్లాడు మారాం చేసినట్లు శిరీష్ బుంగమూతి పెట్టడం చూసి లతకి నవ్వొచ్చింది. అతన్ని ముద్దాడాలన్న కాంక్షని కష్టంమీద తమాయించుకుని, “లేదండీ… తరువాత నాకు నిద్ర ముంచుకొచ్చేస్తోందీ…!” అంటూ దీర్ఘం తీసింది. “ఐనా వాణీ కూడా పడుకోలేదు. తననీ చదివించాల్సి- అహ్- మ్-!” అని ఇంకా ఏదో చెప్పబోయిన ఆమె ప్రయత్నాన్ని అతను మధ్యలోనే ఆపివేశాడు. ఆమె చేతులను తన చేతులతో గట్టిగా పట్టుకుని ఆమెను గోడకు అదిమిపెట్టి రెప్పపాటులో ఆమె అధరాలని తన వాటితో మూసేసాడు. క్రింద డ్రాయర్ లోంచి టింగుమంటూ లేచివున్న అతని ఘంటం తన పొత్తి కడుపు క్రింద గుచ్చుకుంది.
అంతే!
లతకి- వాణీ గానీ…తన చదువు గానీ…. మరింక గుర్తుకురాలేదు. అతని మంత్రదండ స్పర్శకి అంతవరకూ జాగ్రత్తగా తను పేర్చుకున్న నిగ్రహం అంతా మంచులా కరిగిపోయి, ఆమెలో ప్రేమోద్రేకం తరంగంలా ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడింది. దాంతో, ఆమె కూడా మెల్లగా అతని వీపు చుట్టూ చేతులు వేసింది. వారి పెదాల నడుమ నాలుకలు పెనవేసుకుపోయి సయ్యాటలాడుతున్నాయి. శిరీష్ చేతులు ఆమె చేతులని వదిలి మెల్లగా ఆమె పూబంతులను చేరి మృదువుగా వాటిని స్పృశిస్తుంటే లత పరవశించిపోతూ సన్నగా మూలగసాగింది. ఆమె ఊపిరి క్రమక్రమంగా వేడెక్కి బుసలు కొడుతోంది. తన చేతులను అతని మెడ చుట్టూ దండలా వేసి అతన్ని గట్టిగా హత్తుకుంది. అతని మగసిరి వెచ్చని తాకిడి ఆమె పూగృహంలో ప్రకంపనలు సృష్టిస్తోంది. మెల్లగా ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులయ్యాయి.
వారి పెదాలింకా అతుక్కునే వున్నాయి.
ఇక లోకంతో వారికి పనిలేదు!

అప్పుడే-

‘అస్సలేం గుర్తుకురాదు నా కన్నులముందు నువ్వు ఉండగా…
అస్సలేం తోచదు నాకు ఓ నిమిషంపాటు నిన్ను చూడక….’

అంటూ బైటనుంచి పెద్ద గొంతుతో పాట వినిపించింది వాళ్ళకి.
తుళ్ళిపడింది లత.
ఆ పాటని ఆలపిస్తున్నది మరెవరో కాదు… మన వాణీనే!

లతని శిరీష్ ఎందుకు పిలిచాడో… గది లోపల జరుగుతున్నాదో ఆమెకి తెలియంది కాదుగా!! అందుకే… సరదాగా వాళ్ళని ఆటపట్టిస్తూ ఇలా పాటెత్తుకుంది.
“ఒ-క్క నిము-షం నన్ను వద-లండి… ఆ కో-తి పని-పట్టి మళ్ళీ వచ్చే-స్తాను!” అంది లత ఊగిపోతూ. హాయిగా స్వర్గంలో విహరిస్తున్న తమని వాణీ తన పాటతో దబ్బున నేలమీద పడేసినట్టుగా ఫీలయ్యింది లత.
శిరీష్ మాత్రం ఆమెను వదలకుండా, “ఊహూ… నిన్ను వదిలే ఛాన్సే లేదు బంగారం! నిన్నట్లాగే మళ్ళీ తప్పించుకు పారిపోతావ్…!” అంటూ ఆమెను గట్టిగా చుట్టేసాడు.

బైట వాణీ మరో పాటేసుకుంది…

‘ఎన్నెన్నో జన్మల బంధం నీదీ నాదీ…
ఎన్నటికీ మాయని మమతా నీదీ నా…ద్దీ…
ఒక్క క్షణం నిను విడిచీ నేనుండలేను.
ఒ-క్క క్ష-ణం ఈ వి-ర-హం…. నేఁ… తా…ళ లే….ను!’

కావాలనే చివర్లో ఒక్కో అక్షరాన్నీ అవసరమైన దానికంటే ఎక్కువగా లాగి లాగి వదులుతోంది వాణీ. ఆమె గొంతులో ఆ పాట భలే గమ్మత్తుగా విన్పిస్తోంది కూడా… లోపల లత కోపంతో ఉడికుడికి పోతోంది. “ఒ-క్క-సా-రి… నన్ను… వ-ద-లం-డీ…” అని మరలా శిరీష్ ని తెగ బతిమాలుతోంది. శిరీష్ ఆమెను ఎక్కడికీ పోనివ్వకుండా గట్టిగా పట్టుకుని ఆమె దృష్టిని మళ్ళించేందుకు తీవ్రంగా కృషి చేస్తున్నాడు.
లత తీగ నడుముని ఒడుపుగా పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కాడు. ‘ఆ-హ్…’ అరికాలి నుంచీ నడినెత్తి వరకూ నరాల్లో జిల్లుమనిపించడంతో లత ఒక్క క్షణం నిటారుగా అయ్యి మునివేళ్ళపై నిలబడుతూ తియ్యగా మూల్గి శిరీష్ భుజమ్మీద వాలిపోయింది. పత్తికాయల్లా తెల్లగా వున్న ఆమె కళ్ళు మత్తుగా వాలిపోయాయి. క్రింద రెమ్మల్లో చెమ్మ వూర నారంభించింది. ఇద్దరూ మెల్లిగా మంచం దగ్గరకు నడిచారు.

వాణీ ముచ్చటగా మూడో పాటని అందుకుంది…

‘జర జరా…. పాకే విషంలా…. జర జరా… పైపైకి రారా…
జర జరా… నీకే వశంకానా….
జర జరా… తూగే నిషాలా…. జర జరా… నను దూకనీరా…
జర జరా… నీ పౌరుషంపైనా….’

లత వడగాడ్పుల్లా శ్వాసనాడిస్తూ తన కుడి చేతిని మెల్లగా క్రిందకి తీసుకెళ్ళి లుంగీమీంచే నిగిడిన అతని లంబాన్ని పట్టుకుని ఓమారు గట్టిగా నొక్కింది.
శిరీష్ కాస్త బిగుసుకుపోయాడు. ‘ఉమ్… బం-గా-రం…’ అంటూ మూల్గి ఆమె మెడ వంపులో తల ముంచాడు. అతని శ్వాస ఆమెను వెచ్చగా తాకుతూ గిలిగింతలు పెడుతోంది. లత అతని ఆయువుపట్టుని అలాగే పట్టుకుని ముందుకు వెనక్కూ వూపుతూ తలభాగాన్ని మరో మూడు సార్లు గట్టిగా నొక్కింది. శిరీష్ ఇంకాస్త టైట్ అయ్యిపోయాడు. అతని చేతులు మెల్లగా ఆమె నడుమును వీడి మెల్లగా ఆమె భుజాల వైపు ప్రాకుతూ మధ్యలో ఆమె ఘన శిఖరాలమీద సేదతీరాయి… లత గబుక్కున అతన్ని మంచం మీదకు తోసేసి కిలకిల నవ్వుతూ తలుపు దగ్గరికి పరుగెత్తింది. శిరీష్ అవాక్కయి ఆమెని అలా చూస్తుండిపోయాడు.
లత తలుపుని తెరవబోతూ వెనక్కి తిరిగి శిరీష్ ని కైపుగా చూస్తూ, “రెండు నిముషాల్లో తిరిగొచ్చేస్తానండీ… ప్రామిస్!!” అని గోముగా అనేసి హాల్లోకి ప్రవేశించింది.
గదిలోంచి బయటకు వచ్చిన లతని చూసి ముసిముసిగా నవ్వుతూ వాణీ, “ఏమక్కా… బావగారికి బాగా ‘ఇచ్చేసి’ వచ్చావా మరి?” అని కొంటెగా అడిగింది.
“ఏంటేఁ చదువుకోకుండా ఆ పిచ్చి పాటలూ… నువ్వూను? నువ్వేమైనా పెద్ద పి. సుశీలా అనుకుంటున్నావా..?” అనడిగింది లత కోపంగా.
వాణీ కిచకిచ నవ్వేస్తూ, “ఏం లేదక్కా… గదిలో ఆడుతున్న సినిమాకి జస్ట్ బ్యాగ్రౌండ్ సాంగ్స్ అద్దుతున్నానంతే…!” అంది కవ్వింపుగా.
లత వాణీని గుడ్లురిమి చూస్తూ, “ఒసేఁవ్… వెధవ్వేషాలు వేసావంటే పళ్ళు రాలగ్గొట్టేస్తాను. నోర్మూసుకుని నేను చెప్పిన టాపిక్స్ ని మొత్తం పూర్తిచెయ్. నే..హ్ఁ..ను మళ్ళీ వొచ్చి ప్రశ్నలు అడుగుతాను. అంతవరకూ నువ్వు నిద్రపోకూడదు!” అంటూ ఆర్డర్ వేసి బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళబోయింది.
వెనక నించి వాణీ, “ఏంటక్కా…! నువ్వు… మళ్ళా వస్తావా…? నేను నిన్ను చచ్చినా నమ్మను. నువ్వు రావు.. నీకోసం రాత్రంతా వేచి చూడ్డం నావల్ల కాదు. కావాలంటే ఇంకో గంటసేపు చదువుతాను… అంతే! అంతకుమించి మేల్కొని వుండమంటే నాకు కుదరదు!” అంది.
లత బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళే తొందరలో వుంది. ఇక ఎక్కువసేపు ఆగడం ఆమెకూ కష్టమే! అసహనంగా వాణీని చూసి, “సరేలేవేఁ…! గం-టసేపే చదువుకో… ఆతర్వాతనే వెళ్ళి పడుకోవాలి… కానీ, సౌండు మాత్రం చెయ్యకు – సైలెంటుగా వుండు!” అనేసి వెంటనే బెడ్రూమ్ లోకి దూరిపోయింది. ఆ చివరి మాట ఆర్డర్ లా కాకుండా అభ్యర్ధనలా అనిపించడంతో ముసిముసిగా నవ్వుకుంది వాణీ.
తన అక్కని ఇలా ఉడికించటం తనకెంత ఇష్టమో! శిరీష్ వాణీ చిలిపి చేష్టలను ఎప్పుడూ సరదాగానే తీసుకుంటాడు. ఆలాగే, పైకి కసురుకుంటున్నా లత కూడా వాణీ చర్యలని లోలోన ఎంజాయ్ చేస్తూనేవుంటుంది. ఆమెకు తెలుసు – వాణీ మనసులో ఎటువంటి కల్మషం ఎరుగదని…

మాటల్లో, చేతల్లో ఇప్పటికీ కాస్త పసితనపు చిలిపితనం కానవస్తున్నా – వాణీ ఇంతకుముందులా అంత అమాయకురాలు మాత్రం కాదండోయ్!
లత – ఒక తల్లిలా, మెంటార్ లా డ్యుయల్ రోల్ ప్లే చేస్తూ వాణీని ఎంతో అపురూపంగా చూసుకుంటూ అడుగడుగునా ఆమెను చక్కగా గైడ్ చేస్తోంది. నిజానికి, అక్కాచెల్లెళ్ళిద్దరూ స్నేహితురాళ్ళకు మళ్లే మసలుకుంటూ వుంటారు. తన అక్క కౌన్సిలింగ్ మరియు కేర్ టేకింగ్ పుణ్యమాని మన వాణీ పదహారేళ్ళ ప్రాయంలోనే – కేవలం భౌతికంగానే కాక మానసికంగా కూడ ఎంతో పరిపక్వతను సాధించింది.
దోర జాంపండులా మిసమిసలాడే పరువాలతో నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ తిరుగాడే వాణీని ఆకట్టుకోవటానికి ఆ కాలనీలో కుర్రాళ్ళు ఎంతలా తంటాలుపడుతున్నా ఆమె వాళ్ళని ఎన్నడూ పట్టించుకున్న పాపాన పోలేదు. ఆ టైము వస్తే తన అక్కకి మళ్ళే తన జీవితంలో కూడా ఒక మంచి వ్యక్తి తప్పక ప్రవేశిస్తాడని వాణీ బలంగా విశ్వాసిస్తోంది.
హ్మ్… మున్ముందు ఏమవుతుందో, చూడాలి మరి…!?!

Episode 107
​
ఇక, గదిలోకి తిరిగొచ్చిన లత – డిక్సీ స్కాట్ అండర్వేర్ యాడ్ లో మోడల్ లా వొంటిమీద కేవలం డ్రాయర్ తో మంచానికి ఓ ప్రక్కన ఆనుకుని నిలబడి వున్న శిరీష్ ని చూసి కళ్ళెగరేస్తూ చిత్రంగా నవ్వి డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ దగ్గరికి పోయి తన చేతికున్న గాజుల్ని, హెయిర్ క్లిప్ ని తీసేసి అక్కడి డెస్క్ మీద పెడుతూ, “మ్…హ్మ్… దొరగారు బాగా తొందరమీదున్నట్టున్నారేఁ…! ఒకవేళ నేను రాకపోయి వుంటే ఏం చేసేవారో తమరు…?” అంటూ కవ్వింపుగా నవ్వింది. కారుమబ్బుల్లాంటి ఆమె కురులు ముడినుంచి విడువడి జలపాతంలా స్వేచ్ఛగా ఆమె నడుము వరకూ జారి మొత్తం వీపంతా పరుచుకున్నాయి.
శిరీష్ మంచం మీద కూర్చుని కాలు మీద కాలేసుకుంటూ, “మేడంగారినీవేళ వదిలేవాడినయితే కాదు. ‘బలవంతంగా’నైనా ఎత్తుకొచ్చేసేవాడ్ని!” అంటూ కన్నుగీటాడు.
లత పకపక నవ్వుతూ తన నైటీని భుజాలమీంచి క్రిందకి జార్చేసింది. బెడ్ లైట్ల వెలుగులో ఆమె శరీర ఛాయ ధగధగలాడుతోంది. ఆమె వొంటిమీద కేవలం ప్యాంటీ మాత్రమే మిగిలి వుంది.
ఆమెనలా చూశాక అండర్వేర్ లోని అతని ఆయుధం మరికాస్త గట్టిపడింది.
లత పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి దబ్బుమని శిరీష్ మీద పడిపోయింది. అతనామెను ఒడుపుగా తన చేతుల్లో కాచుకుని గట్టిగా హత్తుకున్నాడు.
ఆమె అతని వైపుకి తన తలని తిప్పి కైపుగా కళ్ళలోకి చూస్తూ పుచ్చుక్కుమంటూ అతని పెదవులని ముద్దుపెట్టుకుంది. మగువ తనకుతానుగా మోజుపడి ముద్దిస్తే వచ్చే మజాయే వేరప్పా!
శిరీష్ మరింత బలంగా ఆమెను తన బాహువుల్లో బంధించాడు. అతని వొంట్లోంచి సర్రుమంటూ కరెంటు తనలోకి పాసయ్యినట్టు అనిపించింది లతకి. అతన్నలాగే వాటేసుకుని తన్మయత్వంతో పరిష్వంగపు(కౌగిలింత) మాధుర్యాన్ని అనుభవించసాగింది. ‘ప్రపంచంలో ఇంతకన్నా పదిలమైన చోటు మరోటి లేదు’ అని అనుకుంది మనసులో.
ఏ అచ్చాదనా లేని ఆమె చనుగుబ్బలు మొనదేలి అతన్ని మెత్తగా గుచ్చుకుంటున్నాయి. పసిడి సూత్రాల అచ్చులు ఇరువురి దేహాలపై ముద్రపడేంతగా హత్తుకుపోయారు వారు. క్రింద అతని అరటికాయ తన ఆడతనాన్ని పేంటీ మీంచి తగులుతోంటే ఆమెలోంచి వెచ్చగా స్రావాలు ఊరుతున్నాయి.
కాసేపలాగే వున్నాక ఇద్దరూ ముద్దు నుండి విడువడి మెల్లగా మంచం మీద వెనక్కి వాలిపోయారు. లత మెల్లగా అతని గుండెలమీద తల పెట్టుకుని అతని ఛాతీమీదున్న వెంట్రుకలలో తన వ్రేళ్ళను ఆడిస్తూ, “ఏఁమండీ!” అని పిల్చింది తియ్యగా. నులివెచ్చగా ఆమె శ్వాస తాకుతోంటే నిలువునా పులకరించిపోయాడు శిరీష్. పట్టుకుచ్చులా మెత్తగా వున్న ఆమె శిరోజాలను ఓ చేత్తో సవరిస్తూ, “ఏంటి మేఁడమ్…?” అన్నాడు. అతని మరో చెయ్యి ఆమె వెన్నుపామును మీటుతోంది.
“హ్మ్… మామూలుగా కన్నా… బలవంత పెట్టినప్పుడే… మ్… మీరు నాకు మరీ నచ్చుతారు…!” అనేసి చటుక్కున అతని ఛాతీని ముద్దాడిందామె.
“ఓహ్హో…!! ఐతే-రేపట్నించీ… మే’డం’గారికి ‘ర్రేప్’లు కావాలన్నమాట…!” అంటూ ఆమె నడుము మడతలో చిన్నగా గిల్లాడు శిరీష్.
“ఆఁవ్..!” అంటూ కేక పెట్టి, కిలకిల నవ్వుతూ శిరీష్ మీంచి లేచి పక్కకు తొలగబోయిందామె. శిరీష్ మెరుపువేగంతో కదిలాడు. లతని అలాగే పట్టుకుని బోర్లా తిరిగి ఆమెను వెల్లకిల్లా పడుకోబెట్టి చప్పున ఆమెపైకి ఎగబ్రాకాడు.
లత తన శ్వాసని గట్టిగా తీసుకుని విడుస్తూ కళ్ళను పెద్దవి చేసి శిరీష్ మొహంలోకి చూసింది. అతని కళ్ళు నక్షత్రాల్లా మిలమిల మెరుస్తున్నాయి. వాటిలోంచి ప్రసరిస్తున్న వెచ్చదనానికి ఆమెలోంచి ఆవిర్లు పుడుతున్నాయి. ఆతని చురుకు చూపులకి ఒక్కసారి కన్నులు చెదిరినట్టయి ఆమెకు గుండె వేగం హెచ్చింది.
ముసిముసిగా నవ్వుతూ తన కనుబొమలను ఎగరేసి, “ఏఁ-ఎంటి మాస్టారూ… అలా తినేసేలా చూస్తున్నారు?” అని అడిగింది.
శిరీష్ కొంటెగా చూస్తూ, “మ్… తిందామనే చూస్తున్నాను మేడం. వారం రోజుల పస్తు తర్వాత దొరికిన పసందైన విందు మరి! ఒక్కో ఐటెంనీ చూస్తుంటే(అని లొట్టలేస్తూ) నోట్లో లాలాజలం వూరిపోతోంది… ఐతే, దేన్ని ముందు రుచి చూడాలా అని చిన్న తికమకగా వుంది…!” అన్నాడు. “హ్మ్… తమరి తికమక తీరేసరికి తెల్లారిపోతుందేమో!” అని గొణుక్కుంటూ కవ్వింపు కళ్ళతో అతన్ని చూసి భారంగా ఒక నిట్టూర్పుని విడిచింది లత. ఆమె గొణుగుడు స్పష్టంగా వినపడకపోయినా, ఏదో చిలిపిగా అనుకున్నదని ఇట్టే గ్రహించేసాడు శిరీష్. కళ్ళతోనే ‘ఏంట’న్నట్టుగా సైగ చేశాడు. ఎందుకో… ఒక్కసారిగా సిగ్గు ఆవహించి ఆమె కనురెప్పలు చప్పున క్రిందికి వాలిపోయాయి.
‘స్త్రీలకు సిగ్గే సింగారం’ అని ఎందుకంటారో ఆమెను చూస్తే తెలుస్తుంది. ఒక్క క్షణంలో ఆమె ముఖం విరిసిన మందారమయ్యింది. రెప్పలు వాలిపోయాయి. చెంపలు కెంపుల్లా మెరిసిపోతున్నాయి. ఎర్రని పెదవులు సన్నగా కంపిస్తున్నాయి.’
మనోహరమైన ఆ మోమును చూడగానే శిరీష్ కి ఎక్కడ నించి ప్రారంభించాలో ఠక్కున తట్టినట్టుంది. వెంటనే ముందుకు వంగి ముడిపడ్డ ఆమె కనుబొమల మధ్యన తన పెదవులని తాకించాడు. నుదుట వెచ్చని తిలకం దిద్దినట్టు అన్పించి లత ‘మ్…’మని సన్నగా మూల్గుతూ తన చుబుకాన్ని కాస్త పైకెత్తింది – అదిరే తన అధరాలనూ చుంబించమన్నట్టుగా! ఐతే, విచ్చుకున్న గులాబీ రేకుల్లాంటి ఆమె పెదాలను గాక అరవిరిసిన కలువ రేకుల్లా వున్న ఆమె నయనాలను తన ముద్దుతో కటాక్షించాడు శిరీష్.
‘హుఁ…!’ తమని పట్టించుకోనందుకో ఏమో, ఆమె పెదాలు అలిగి చటుక్కున ముడుచుకుపోయాయి. ఆ బుంగమూతే మహా ముద్దుగా అన్పించింది కాబోలు మన శిరీష్ కి- వరుసక్రమాన్ని వదిలివేసి నేరుగా ఆ పెదాలను చేరిపోయాడు. లత కూడా సంతోషంగా అతనికి తన పెదిమలందించింది. ఇరువురు గాఢ చుంబనంలో మునిగిపోయి మధుర సుధలను ఒకరికొకరు అందించుకుంటూ రసాస్వాదన కావిస్తున్నారు.
(మొక్కుబడిగా పని కానిచ్చే జంటలకు – ఈ ప్రక్రియ ఎప్పుడూ అతిశయమే సుమా!)
తన సొగసుల్ని అతనికి పానుపుగా చేసి అతని క్రింద సమ్మగా నలిగిపోతూవుంటే లతకి నరాల్లో జివ్వుమంటూ తిమ్మిరెక్కిపోతోంది. శిరీష్ మెల్లగా ఆమె ముద్దునుండి విడువడి నెమ్మదిగా క్రిందకి ప్రాకుతూ మెడవంపులో ఓ ముద్దు పెట్టాడు. అతని మీసకట్టు గుచ్చుకుని గిలిగింతగా అన్పించిందామెకు. ‘హ్మ్…’ చిన్నగా మూల్గి అతని భుజాన్ని పట్టుకుంది. శిరీష్ మరికాస్త క్రిందకి జారి ఆమె ఉఛ్వాస నిశ్వాసలకు లయబద్ధంగా ఆడుతున్న యద శిఖరాలను, వాటిపై వేరుశనగ పలుకులను తిన్నగా నిలబెట్టినట్లు గట్టిపడి నిక్కబొడుచుకుని వున్న ఆమె చన్నుమొనలను గమనిస్తూ చటుక్కున తలను వంచి ఎడమ ముచ్చికని తన పెదాలతో అందుకున్నాడు. మరోప్రక్క కుడి దాన్ని తన బొటనవేలు, చూపుడువేళ్ళ మధ్య పట్టుకుని పుటకించినట్టు మెలిత్రిప్పాడు. ‘స్….స్….స్…హ్..హ్..హ్…హా…’ అని నిట్టూర్పులు విడుస్తూ లత మెలికలు తిరుగుతోంది. తంత్రులు మీటినట్టు ఆమె కామనాడుల్లో ‘ఝుం’మంటూ నాదాలు మ్రోగి ఆమె మదన మండలంలో ఉష్ణపు ఊటలు ఎగిసిపడుతున్నాయి. ఆమెలో అంతకంతకూ తాపం పెరిగిపోతోంది. అతని భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకొని, “ఏఁ-మహ్ఁ-డీ… హ్…” అంటూ నిట్టూర్పులు వదులుతోంది.
శిరీష్ కి లత పరిస్థితి అర్ధమయ్యింది. తనక్కూడా డ్రాయర్ లో తమ్ముడు తక్షణం గుర్రమెక్కాలని గోలపెట్టేస్తున్నాడు. అలాగని తొందరపడటం శిరీష్ నైజం కానేకాదుగా… ఏదైనా (స)క్రమపద్ధతిలో జరిగితేనే సిసలైన మజా వస్తుందనేది అతని సిద్ధాంతం. అందుకే, తాపీగా ఆమె కులుకుల్ని నంజుకుంటూ సోయగాల్ని ఆరగిస్తున్నాడు.
అలా మెల్లగా క్రిందకి జారుతూ ఆమె గుత్తులని కుదుళ్ళతో సహా చేజిక్కించుకుని బలంగా ఒత్తసాగాడు. అతని పిసుకుళ్ళకి శరీరమంతా అలా గాల్లో తేలిపోతున్నట్టుగా అనిపించిందామెకు. ఈలోగా శిరీష్ ఆమె పొట్ట భాగాన్ని చేరుకుని మధ్యలో పావళాకాసంత పరిమాణంలో వున్న బొడ్డు బిళ్ళని గాఢంగా చుంబించాడు. పాలమీగడలాంటి ఆ నున్నటి మైదానమంతా సన్నగా కంపించింది. నాభీ రంధ్రంలో శిరీష్ తన నాలికని ఆడిస్తోంటే దానికి కొన్ని అంగుళాల క్రిందున్న బిలంలో నెమలీకని పెట్టి త్రిప్పినట్టుగా అన్పించిందామెకి. తమకపు మైకంతో భారంగా నిట్టూర్పులు విడుస్తూ అతని తలని తన చేతులతో పట్టుకుని బలంగా క్రిందకి నెట్టింది. అతనామె పొత్తికడుపుని దాటి ఆమె కాళ్ళ మొదలు వద్దకు చేరాడు. అప్రయత్నంగా ఆమె కాళ్ళు కాస్త ఎడమయ్యాయి. ప్యాంటీ పైనుంచే ఉబ్బిన తడి రెమ్మలు, వాటి మధ్యనున్న సన్నటి చార అతనికి లీలగా దర్శనమిస్తున్నాయి. ‘ఉఫ్…’మంటూ ఓమారు మెల్లగా ఆ ప్రదేశంలో గాలిని వూదాడు. ‘ఇస్….’ ఒడ్డున పడిన చేప పిల్లలా తుళ్ళిపడుతూ తన మొత్తని పైకెగరేసింది లత. దాంతో, ఆ తడిదనపు పరిమళం అతని ముక్కుపుటాలని గాఢంగా తాకింది. మొగలిపువ్వులా మత్తెక్కిస్తోన్న ఆ పూ…గుభాళింపుకి అతని నవనాడులు ఉత్తేజితమయ్యాయి. తన మగసిరి డ్రాయర్ లో ఊపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుండటంతో చప్పున దానికి విముక్తి కావించాడు.
తర్వాత లత కాళ్ళను మరింత ఎడం చేసి మధ్యలో తొంగి చూశాడు. తడిచిన బట్టలో దాగివున్న ఆ చిట్టి గారెని చూస్తూంటే సరదాగా కాకెంగిలి చెయ్యాలనిపించింది కాబోలు, వెంటనే ఆ మెత్తని (కల)కండని మునిపంటితో కొరికేసాడు. ఆతని దంతఘాతంతో ‘స్…అఁ…’ లతకి చిన్నగా షాక్ కొట్టినట్టు అవ్వటంతో కెవ్వుమంటూ ఎగిరి పడింది.
ఎన్నిమార్లు చేసినా తొలి కలయిక మాదిరే నిత్యనూతనంగా అనిపిస్తూంటుంది లతకి… ఊహుఁ- అలా అనిపించేలా చేస్తాడు శిరీష్. అందుకే, అతని పొందులో ప్రతి అనుభూతి ఆమెకు ప్రధమానుభూతే!
మెల్లగా తన కాళ్ళని దగ్గరికి చేర్చుకుంటూ పిడికిళ్ళతో అతని జుత్తుని బిగించి పట్టుకుంది. చప్పున ఆమె ప్యాంటీని క్రిందకి దించేశాడతను. ఎప్పటికప్పుడు వెంట్రుకలు తొలగిస్తూ నీట్ గా ఉంచుకోవటంతో తొలకరి జల్లులకి చిన్నగా మొలకలు వచ్చినట్టుగా వుందా చోటు. బన్నులా మెత్తగా, పొంగివున్న ఆ త్రికోణానికి తన మొహాన్ని అదుముకుని తలను అటూ ఇటూ ఆడించాడు శిరీష్. చక్కిలిగింతలా అవటంతో, ‘మ్…మ్… ష్….’ అంటూ సన్నగా మూల్గిందామె. ఆమె చేతివ్రేళ్ళు అతని తలవెంట్రుకలతో ఆడుకుంటున్నాయి.
మెల్లగా ఆమె లోతొడల్ని విడదీసి పట్టుకుని ఎంత తవ్వినా తరగని ఆమె బంగారు గనిని తదేకంగా చూశాడు.
తెలిమంచు కరిగి నీటి బిందువులతో తళుకుమంటున్న కలువపువ్వు రేకుల్లా అగుపిస్తోన్న ఆమె ఆడతనాన్ని చూస్తూనే తన నాలుకని బయటకు చాపి ఆ నిలువు పెదాలని సన్నగా రాస్తూ మల్లెమొగ్గలాంటి మదనకీలకు తాకించాడు. ఉద్రేకపూరితమైన ఆనందంతో చిగురుటాకులా వణికిపోతూ ‘మ్…’మ్మని సన్నగా దీర్ఘం తీసిందామె. శిరీష్ తన పెదాలతో ఆ బుడిపెను పట్టి చప్పరించసాగాడు. ‘స్…స్…అఁహ్…..’ అనిర్వచనీయమైన అనుభూతిని ఆస్వాదిస్తూ తన్మయత్వంతో కళ్ళు మూసుకుంది.
శిరీష్ తన నాలుకతో వేగంగా ఆమె పువ్వును కెలుకుతూనే మధ్య మధ్యలో ఆమె లోతొడల్ని ‘ప్చ్…ప్చ్…’మని ముద్దాడుతున్నాడు. లతకి స్వర్గంలో విహరిస్తున్నది. వేగంగా నిట్టూర్పులు విడుస్తూ అతని తలని తనకేసి గట్టిగా అదుముకోసాగింది.
శిరీష్ ఆమె యోనిద్వారంలో తన రాపిడిని కొనసాగిస్తూనే తన చేతులని ఆమె తొడలమీంచి అలా క్రిందకి పోనిచ్చి ఆమె పిరుదుల వద్దకు చేర్చాడు. ఆ మెత్తని ముద్దలను ఒత్తుతూ వ్రేళ్ళతో మధ్యలోని ద్వారం వద్ద సుతారంగా పామసాగాడు. నిక్కబొడుచుకున్న ముచ్చికల్లో సురుక్కుమని గుచ్చినట్టు అవ్వటంతో లత వెంటనే తన చేతులను అక్కడికి చేర్చి వ్రేళ్ళతో కసిగా నలుపుకోవటం మొదలుపెట్టింది. ఆమెకు సలపరం పెరిగిపోయి తట్టుకోవటం కష్టంగా వుంది. ‘అక్… ఉమ్…’ గట్టిగా మూల్గుతూ తన మొత్తని ఎగరేస్తూవుంది. ఆమె సుఖప్రాప్తిని సమీపిస్తోందని గ్రహించిన శిరీష్ చటుక్కున ఆమెమీంచి లేచిపోయి పుస్తకంలా విడదీసున్న ఆమె కాళ్ళ మధ్యన కూర్చుని పదునైన తన మగసిరిని జాగ్రత్తగా ఆమె యోని ద్వారం వద్ద వుంచి ఆమె మదనకీలని తాకిస్తూ నిలువు పెదాలపై సౌమ్యంగా రాశాడు.
లత, “మ్… హ్..మ్..!” అని మూల్గుతూ గింజుకోసాగింది.
శిరీష్ సన్నగా నవ్వుతూ మళ్ళీ అలాగే చేయసాగాడు. “హుఁ… చెయ్యండీ… హ్… నా వల్ల కావఁహ్… లేదు!” అందామె కీచుగా.
ఆమె అభ్యర్ధనని మన్నించి ఆమె మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ ఒక్క తోపుతో బలంగా ఆమెలోనికి తన దుంగను దూర్చేసాడు శిరీష్. అతని వేడి కడ్డీ తనలో నిండుగా దిగటంతో లతకి సమ్మగా అన్పించింది. తన కళ్ళను మూసుకుని ‘స్…హమ్…ప్…మ్మ్…హా…’ అని నిట్టూర్పులు విడుస్తూ బరువెక్కిన తన రొమ్ములను బలంగా నొక్కుకోసాగింది.
శిరీష్ ఆమె నడుమును ఇరువైపులా ఒడిసిపట్టి మెల్లగా పోటు వేయ నారంభించాడు. అతని అంగం ఆమె క్లిటారిస్ ని ముద్దాడుతూ లోనా బైటా ఆటాడుతుంటే లతకి జననాడులు జివ్వుమంటున్నాయి.
ఆమె చేతులు కుదురుంటలేదు. పైకీ క్రిందకీ తచ్చాడుతూ కాసేపు తన తల క్రిందున్న దిండుని పిసికేస్తూ, తన నడుముని పట్టుకుని వున్న అతని చేతుల్ని స్పృశిస్తున్నాయి. నాలుక నిమ్మళంగా వుండక మెల్లగా ఏదో గొణుక్కుంటూంది. అస్పష్టంగా వస్తున్న మూల్గులు, దీర్ఘాలు అతని మధనంతో ద్విగుణీకృతం ఔతున్నాయి.
“-హ్..హా……మ్… శి…ర్రీ…ష్.ష్…ష్.!! మ్..ఇఁకా… మ్… చ్..చ్చేయ్…స్… ఇంక్-కా… క్..కావా..హ్..లి..స్. అఁక్…హాఁ…!”

మామూలుగా మనదగ్గర-
పెళ్ళాం మగడిని పేరుతో సంబోధించేది… ఆమె మాంఛి ‘మూడ్’ లో వున్నప్పుడో.. లేక సదరు మొగుడికి ఆమె చేతిలో ‘మూడి’నప్పుడో…!
మరి ఇక్కడి సందర్భం ఏంటనేది ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కరలేదనుకుంటా!

శిరీష్ వెంటనే తన గేర్ మార్చాడు. ఆమె నడుముని మరింత బిగించి పట్టుకుని తన డ్రిల్లింగ్ ని వేగవంతం చేసాడు. అతని ఊపుల్లోని వేగానికి లత శరీరం తీవ్రంగా కంపిస్తోంది. ముఖ్యంగా ఆమె బంగారు బంతులు బౌన్స్ అవుతూ పైకి క్రిందకి అవుతుంటే చూడ్డం నిజంగా నయనానందమే…!
శిరీష్ కయితే-
వేడి వేడి అన్నంలో… కొత్త ఆవకాయ వూటని వేసుకుని, కమ్మగా నేతిని జోడించి ముద్ద కలిపి లాగిస్తుంటే… ఆ..హాఁ! అలాంటి అనుభూతి కలుగుతోన్నది.
కనుల ముందు నాట్యమాడుతున్న ఆమె పసిడి పరువాలను మనసారా వీక్షిస్తూ ఛటుక్కున ఆమె కుడి కాలిని పట్టి పైకెత్తి తన భుజమ్మీద వేసుకున్నాడు. ‘హ్…మ్’ లత చిన్నగా వగరుస్తూ ఆ పొజిషన్ కి అనువుగా కాస్త తన నడుముని సర్దుకుని ఒకమారు బలంగా ఎగశ్వాసని తీసుకుంది. ఈ భంగిమలో అతని జతల దరువుకి ఆమె మొత్త అదిరిపోతోంది. “ఇస్…హాఁ…అఁమ్..మ్మ…అఁ…హ్ స్…ఆఁ…” అని రొప్పుతూ చిరు నొప్పితో మిళితమైన గమ్మత్తైన సుఖాన్ని ఆమె పొందుతోంది. ఆమె కాలి పట్టీకున్న మువ్వల సవ్వడి అతని చెవి దగ్గర సందడి చేస్తుంటే అతని చెరుకుగడ చిలుకుడుకి ఆమెలో చక్కటి చిక్కటి తీగ పాకం ఉద్భవిస్తోంది!!
ఆమె నెమ్మదిగా కాస్త ప్రక్కకు ఒరిగి పట్టు కోసం అతని కుడి చేతిని అందుకొని పైనుండి వూగ నారంభించింది.
ఆమె నోటినుండి వెలువడుతున్న సీత్కృతాలను వింటున్న శిరీష్, ఆమె మరలా భావప్రాప్తికి చేరువైందని గ్రహించాడు. వెంటనే ఆమెను రిలాక్స్ చేస్తున్నట్టుగా పొత్తికడుపు మీద చేతిని వేసి మెల్లగా తడుముతూ బొడిపెను నొక్కి పెట్టాడు. తనలోని ఏదో తీగని పట్టుకుని గుంజినట్టయింది లతకి.
వెంటనే, “అ-హ్-హ్-హా….” అని గాఢంగా వగర్చుతూ తన వెచ్చని రతిరసాలతో అతని లింగాన్ని అభిషేకించింది.
శిరీష్ కాస్త నెమ్మదించాడు. అంతవరకూ తన భుజమ్మీద పెట్టుకున్న ఆమె కాలుని క్రిందకు దించేసి తన నడుం ప్రక్కన పెట్టుకున్నాడు. లత సన్నగా నిట్టూర్పులు వదులుతూ కళ్ళు మూసుకుని మంచమ్మీద పూర్తిగా వాలిపోయింది. స్వేదభరితమైన ఆమె శరీరం చూడ్డానికి చలివిడి ముద్దలా అన్పించి చవులు పుట్టిస్తోంది.
శిరీష్ నెమ్మదిగా ఆమె మీదకు వంగి ఆమె ఎడమ చన్నుమొనను తన పంటితో పట్టి చిన్నగా కొరికాడు. ‘ఇస్..స్…మ్..’
అతని ఎడమ చేయి ఆమె కుడి రొమ్ము పొగరుని పరీక్షిస్తుంటే అతని మరో చేయి తామరతూడుల్లాంటి ఆమె చేతివ్రేళ్ళతో జతకట్టింది.
లయబద్ధంగా అతని అవయవం క్రింద తన కామకేంద్రాలను గిలిగింతలు పెడుతుంటే ఆమెలో మళ్ళా మదనతాపం మొగ్గలేసింది. నెమ్మదిగా తన కాళ్ళను అతని నడుము చుట్టూ కత్తెరలా బిగించింది.
దాంతో శిరీష్ మళ్ళా తన జోరునందుకోవటానికి అట్టే సమయం పట్టలేదు. మరోపక్క ఆమె రొమ్ముల మీంచి పైకి ప్రాకుతూ ఆమె మెడ మీద, చుబుకాన్ని, పెదిమల్ని, చెంపలని, నాసికని, కనురెప్పలపై, నుదుటిని, చెవులని… ఒక్కొక్కటిగా అన్నింటినీ చుంబిస్తూ చివరన మళ్ళా ఆమె తేనె పెదవులను అందుకున్నాడు.
క్రింద అతని రోకలి దంచుడుకి ఆమె ఆడతనంలోంచి ‘తపక్… తపక్’ మంటూ వస్తున్న శబ్దం ఆ గదిలో డిటియస్ రేంజులో మార్మోగుతోంది.
క్రమంగా లతకి కళ్ళు బరువెక్కుతున్నాయి… శరీరం గాల్లో తేలిపోతూన్నది. తమకపు తరఁగలు తనని మృదువుగా మీటుతుంటే ఆమె మది ఆహ్లాదంగా మూల్గింది.
అతనో ప్రశాంత సముద్రం… ఆమెలోని జీవనది అతనిలో ఐక్యం అయిపోయేందుకు పరవళ్ళు తొక్కుతూ ప్రవహిస్తోంది. ఉద్రేకంలో శ్వాస ఎగదన్నటంతో ఉక్కిరిబిక్కిరిగా అయ్యి వెంటనే అతని వీపు చుట్టూ తన ఎడమ చేతిని వేసి గోళ్ళతో గట్టిగా పట్టుకుని “మ్..మ్…మ్మా…హ్…హ్…హా…ఆ…” అంటూ చప్పున తన కాళ్ళ కత్తెరని సడలించి క్రిందకు వేలాడేసింది.
తెరలు తెరలుగా ఆమెలోంచి ఉబికి వస్తున్న రతి రసాల్లో అతని మగసిరి మరోసారి తడిసి ముద్దయింది.
మరుక్షణమే శిరీష్ కూడా అంతదాకా తన వృషణాల్లో స్టాక్ వుంచిన మన్మధ రసాన్ని ఆమెలో వెచ్చగా నింపేసాడు.
‘మ్…హ్-హా….’
మొత్తానికీ, వారం రోజుల పస్తు తర్వాత అతనికి మృష్ఠాన్న భోజనం చేసిన అనుభూతి, ఆనందం కలిగింది. తాంబూలం సేవించినట్టుగా చివర్లో ఆమె ఎర్రని చెర్రీ పండ్లవంటి అధరాలను చప్పరిస్తూ చిన్నగా కొరికాడు.
అటు లత మనసూ తృప్తిగా మూల్గింది. అలసిన దేహం మంచాన్ని అతుక్కుపోయింది. సోలిన కన్నులు మరి లేవమంటున్నాయి.
కాసేపలాగే వున్న శిరీష్, మెల్లగా లత మీంచి దిగి ఆమె పక్కన పడుకున్నాడు. పరీక్షగా ఆమెను చూస్తూ బుగ్గను సుతారంగా తట్టి, “ఏమండోయ్ మేడంగారు…! ఇందాకేదో ‘చదువుకోవాలి’ అన్నారు. వెళ్తరా మరి?” అంటూ ఆమె చెవిలో గొణిగాడు.
లత తన కళ్ళను తెరువక- “అబ్..బ్బా…! న-న్ను ప-డు-కో-ని-వ్వఁ-డీ… నిద్-ద్రోస్తుందీ…!” అని ముద్దగా అనేసి పక్కకి తిరిగి పడుకుంది.
శిరీష్ ప్రేమగా ఆమె తల నిమిరి ఆమె చెవి దగ్గర, “లవ్ యు డార్లింగ్” అంటూ ఒక ముద్దు పెట్టాడు. అట్నుంచి లత, “మీ టూ” అంటూ చిన్నగా గొణిగింది. ఆమె పెదాలపై సన్నగా నవ్వు విరియటం గమనించి శిరీష్ సంతోషంగా ఆమెను వాటేసుకుని తను కూడా నిదురపోయాడు.

★★★
​

ఇక… బయట హాల్లో వున్న వాణీకి ఆ గంటసేపూ కుదురుగా కూర్చోవటం కూడా కష్టమైపోయింది. గదిలోంచి వినవస్తున్న నవ్వులు, చిరుకేకలు, మూలుగులు లీలగా తన చెవిలో పడుతుంటే వాణీకి తనువంతా కుతకుతలాడింది.
చటుక్కున తను చదువుతున్న పుస్తకాన్ని మూసేసి టీపాయ్ మీద విసిరేసింది.
కుర్చీలోంచి లేచి వడివడిగా తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియ వేసి మంచంమీద బోర్లా తిరిగి పడుకుంది.
తన నైట్ ఫ్యాంట్ బొందుని లూజ్ చేసింది. మరుక్షణంలో ఆమె చెయ్యి ప్యాంటీలోకి వెళ్ళిపోయింది. తన ఆడతనాన్ని గట్టిగా రుద్దుకుంటూ స్తనాగ్రాలల్లో మొదలైన సలపరాన్ని తగ్గించడానికన్నట్టు మరో చేత్తో బలంగా వత్తుకోసాగింది.
తమకంతో వొళ్ళంతా వేడెక్కుతుండగా తొడలమధ్య తన వ్రేళ్ళను వేగంగా ఆడించింది. యవ్వనపు ఉద్రేకం లోలోన సునామీలా ఎగసిపడుతోంది. అది తీరాన్ని తాకటానికి ఎంతో సమయం పట్టేట్టులేదని ఆమె వొంట్లోంచి వస్తున్న సంకేతాలు చెప్తున్నాయి. మరికొద్దిసేపటికే నిలువెల్లా వూగిపోతూ ఒక్కసారిగా తన వెనుక భాగాన్ని పైకెత్తి ‘హా…’ అని పెద్ద నిట్టూర్పుతో క్లైమేక్స్ కి చేరుకుని దబ్బున మంచమ్మీద పడిపోయి గట్టిగా ఎగశ్వాసలిడుస్తూ ఆలాగునే నిదురపోయింది.

Episode 108

కాకినాడ-

“హుఁ.!! ఏమయ్యింద్రా నీకు?” అంటూ అసహనంగా తన గదిలో మంచం మీద తల పట్టుకుని కూర్చున్నాడు అజయ్.
శిరీష్ తో మాట్లాడి వచ్చాక దేని మీదనా సరిగ్గా మనసుని లగ్నం చెయ్యలేకపోతున్నాడు.
స్టేషన్ కి వెళ్ళినా ఎందుకో ఏకాగ్రత కుదరక వెంటనే ఇంటిముఖం పట్టాడు.
శిరీష్ తనతో అన్నమాటలు ఫ్లాష్ లా పదేపదే గుర్తుకొస్తుంటే పిచ్చెక్కిపోతోంది అతనికి.
‘ఎప్పుడూ క్లారిటీ ఇచ్చే గురూ ఈసారి మాత్రం కన్ఫ్యూజ్ చేసి పారేసాడు!’ అనుకున్నాడు మనసులో.
అప్పుడే – శిరీష్ చివరలో చెప్పిన మాటలు మరొకసారి గుర్తుకొచ్చాయి…
.
.
.
“-అజయ్… ఆ అమ్మాయి గురించి – నేను చెప్పిందంతా – ఓసారి ప్రశాంతంగా ఆలోచించు…. మ-ర్చి-పో-కు…”
.
.
.
అజయ్ చప్పున లేచి నిల్చున్నాడు-
“గురో! మర్చిపోకుండా ఆలోచించడం సంగతి అటుంచితే… ముందు ఆమెను మర్చిపోవడమే గగనమైపోతోంది నాకు. కళ్ళు మూసినా తెరిచినా…. ఆమె మొహం… కోపంగా…. ఆమె చూసిన చూపులు…. ఆడిన మాటలు… అస్సలు వదలట్లేదు నన్ను… హుఁ!… ఏమిటిది?!”
ఆ ‘యిది’ ఏమిటి అన్నదాని గురించి అతని మనసు పదే పదే సంకేతాలు పంపుతున్నా… దాన్ని నమ్మటానికి ఆ మనిషి ఇష్టపడటం లేదాయేఁ… ఇంకేం అర్ధం అవుతుంది మరి!
కనుకనే, మతికీ… మదికీ మధ్య జరుగుతున్న సంఘర్షణలో నలిగిపోతున్నాడు పాపం!
విసురుగా టేబిల్ మీద వున్న సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసుకుని అందులో మిగిలి వున్న చివరి సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి గట్టిగా ఒక దమ్ములాగాడు.
‘ఊహుఁ…! లాభం లేదు.’
గబగబా మరో నాలుగైదుసార్లు పీల్చాడు.
‘ప్చ్…! అబ్బే!!!!’
చిరాగ్గా మిగిలిన సిగరెట్ అవశేషాన్ని యాష్ ట్రేలో కసిగా నొక్కేశాడు.
‘అయిపోయింది… ఆఖరుది కూడా!’
కానీ… యేఁ ప్రయోజనం కనపడలేదు.
ఎపుడూ మనసుకు ఉపశమనాన్నిచ్చే సిగరెట్ కూడా ఎందుకనో ఈమారు విఫలమయ్యింది.
మళ్ళా మంచమ్మీద దబ్బుమని కూర్చున్నాడు. హేంగోవర్ కన్నా ఘోరంగా వుందీ పరిస్థితి.
ప్రక్కనే ఫేను గాలికి రెపరెపలాడుతూన్న ఓ పేపర్ పై అతని దృష్టి పడింది. అప్పటికి ఓ వందసార్లు చూసుంటాడు దాన్ని. అందులో వున్న ప్రతి అక్షరం అతని మనోఫలకంలో ముద్రపడిపోయింది.
మెల్లగా ఆ పేపరుని చేతిలోకి తీసుకుని మధ్యలోనున్న బొమ్మని చూస్తూ ప్రక్కనున్న పేరుపై వ్రేళ్ళతో తడిమాడు.
అదే క్షణంలో అప్రయత్నంగా అతని పెదాలు ఆ పేరుని పలికాయి.
“సౌ-మ్య!”
అమాయకంగా కన్పిస్తున్న ఆమె ముఖాన్ని చూసాడు.
లేడి పిల్లలా వున్న బెదురు చూపులు… మరుక్షణంలో ఆడ పులిలా మారి తనని ఉరిమి చూస్తున్న భావన కలిగింది అతనికి.
‘-పేరు సౌమ్యంగా వున్నా తన ప్రభావం మాత్రం చాలా తీవ్రంగా వున్నట్లుంది కదా అజయ్!’ అని శిరీష్ అన్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి. మళ్ళా అతని గుండె వేగంగా కొట్టుకోనారంభించింది.
మెల్లగా గుండెమీద చెయ్యేసుకుని – “ఏం పిల్లరా బాబు!” అనుకున్నాడు.
(మొల క్రింద గుల పెంచే గుంటలే తప్ప ఈమెలా నిద్రపట్టనివ్వకుండా గుండెల్లో దడ పుట్టించిన యువతి అంతకుమునుపెప్పుడూ తారసపడలేదు మరి!)
ఆ తీక్షణమైన చూపులనుంచి తప్పించుకోడానికి అన్నట్టు కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుని ఒక్కసారి అప్రయత్నంగా ‘గురు’ నామస్మరణ చేశాడు.
ఏకలవ్యుడి తపస్సుకి ద్రోణుడు చెవిలో విద్యలు వూదినట్టు ఒక్కసారిగా, “ఊహూ!! ఇలా కాదు, ముందు ప్రశాంతంగా నిన్ను నువ్వు శోధించు… అప్పుడు నీకు మార్గాన్ని దొరుకుతుంది!” అని శిరీష్ గ్రొంతు స్పష్టంగా తన చెవిలో ఉపదేశించినట్లు అన్పించింది అతనికి.
చటుక్కున తన కళ్ళని తెరిచాడు. సిగరెట్ పొగంతా మబ్బులా కళ్ళముందు కనపడి చిరాకుగా అన్పించటంతో చప్పున లేచి బయట లాన్ లోకి వచ్చాడు. అక్కడ వున్న ఓ చెక్క బల్లమీద కూర్చుని మళ్ళా ఆలోచించసాగాడు.
“మ్…నన్ను… నేను శోధించాలా… అదీ… ప్రశాంతంగా? హ్… ఎలాగబ్బా-?”
పచ్చని చెట్లనుంచి వీస్తున్న చల్లని పవనాలు అతని మెదడుని కాస్త చురుకుపరిచాయేమో… వెంటనే, “యస్… ఓసారి అలా చేసి చూస్తాను” అని అంటూ నెమ్మదిగా పద్మాసన ముద్రలోకి మారి గాఢంగా ఓసారి ఊపిరి తీసుకున్నాడు.
చల్లగా లోపలికి వెళ్తున్న గాలి తన గుండెని చక్కిలిగిలి పెట్టినట్టు అన్పించిందతనికి. మెల్లగా వెచ్చని శ్వాసని బయటకి వదిలాడు.
అలా తన శ్వాసమీద ధ్యాసను కేంద్రీకరించి దీర్ఘంగా ఊపిరి తీసుకుంటూ బయటకు వదలసాగాడు. అలా కొంతసేపు చేయగా మెదడు పొరల్లో ముసురుకున్న ఆలోచనలు మెల్లగా సద్దుమణిగి యద గమనం కూడ కాస్త తేలికపడింది.
అప్పుడే… ఎక్కడో దూరం నించి కిలకిలమని నవ్వు వినపడింది.
అతని భృకుటి ముడిపడింది.’ఎవరది?’ అనుకున్నాడు.
‘అన్నయ్యా…!’ అంటూ ఓ చిలిపి నవ్వు విన్పించింది.
‘వాణీ…!?’ అని అనుకున్నాడు మనసులోనే.
గుప్పున వాణీ రూపం అతని ముందుకొచ్చింది. ‘అన్నయ్యా…!’ అని నవ్వుతూ అతని ముందర గెంతుతోందామె.
ఏదో తెలీని ఉక్రోషం లోన పొంగుకొచ్చింది అజయ్ కి.
“ఏఁయ్!” అంటూ వెంటనే ఆమెను అందుకునేందుకు కదిలాడు.
‘దా… నన్ను పట్టుకో… అన్నయ్యా!’ అంటూ వాణీ నవ్వుతూ పరుగెడుతోంది.
అతను ఆమెను చేరువవుతూ-
“వాణీ! ఆగు…” అంటూ అరిచాడు.
అంతలో… మరోక స్త్రీ సమ్మోహిత దరహాసం ఓ పిల్ల తెమ్మెరలా అతన్ని తాకింది. తొలకరి జల్లులా ఎంతో ఆనందాన్ని, ఆహ్లాదాన్ని కలుగజేస్తోన్న ఆ నవ్వు ఎవరిదో తెలుసుకోవాలని మది తహతహలాడుతూండగా చప్పున తల త్రిప్పి అటువైపు చూశాడు.
‘సౌమ్య!’
ఆమె ముఖం అంతకుముందులా కోపంతో ఎర్రబడి లేదు! వికసించిన గులాబీలా ముగ్ధమనోహరంగా వుంది. ఆమె చూపులు తన గుండెల్లో బాకులు దింపేలా చురచురలాడటంలేదు… చిరుతడితో మిళితమై చమకులీనుతున్నాయి. సన్నగా వణుకుతోన్న పెదవులు ఆమె నవ్వుతూ వుండటం చేత చివర్న వంపు తిరిగి వున్నాయి. మొక్కజొన్న గింజల్లాంటి చక్కాని పలువరస మెరుస్తూ అగుపిస్తున్నది. ఆమె నవ్వుతోంటే కుడి బుగ్గపై పడ్డ సొట్ట మహ్…ఆ… సొగసుగా వుంది.!
ఆ నగుమోమును చూస్తుంటే అతనికి యదలో సంతోషం సుధలా పొంగుతోంది. అలా జీవితాంతం ఆమెను చూస్తూ ఎంతసేపైనా వుండిపోవాలనిపిస్తోంది. కాదు… ఆ నవ్వు మీదనే తన జీవితం మొత్తం ఆధారపడినట్లు అన్పిస్తోంది.
‘ఏంటిది?? ఎప్పుడూ లేని విధంగా నా గుండెంతా (మనసంతా) దూదిపింజలా గాల్లో తేలిపోతున్నట్టు చ్..చాలా…హ్-హాయిగా వుంది. గురూ చెప్పినట్లు ఇదేనా….. ప్-పరి-పూర్ణతంటే…!!! అంటే… సౌమ్యని… నేను-‘
బీప్…
బీప్…
బీప్…
‘బీప్’మంటూ తన సెల్ ఫోన్ నుంచి వస్తున్న అలారం మోత అతని తలపులకి బ్రేక్ వేసింది… తాత్కాలికంగా.

అయినా, చివరిగా మనసులో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చి నెమ్మదిగా కళ్ళను తెరిచి అలారంని ఆఫ్ చేసి మెల్లగా ఆ బల్ల మీంచి లేచాడు అజయ్.

Episode 109
​

అమలాపురం-

రాత్రి పదిన్నరయింది. తాను సామిర్ గదికి వెళ్ళి చదువుకుంటానని ముందే తన తల్లికి చెప్పిన నాస్మిన్- ఒకచేత్తో తన పుస్తకాల బ్యాగుని, మరోచేత్తో పాల గ్లాసును పట్టుకుని సామిర్ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలుపు గడియ పెట్టి పుస్తకాల సంచిని నేలమీద పడేసి నవ్వుతూ పాల గ్లాసును సామిర్ కి అందించింది.
సామిర్ ఓసారి నాస్మిన్ ని తేరిపార చూసి గ్లాసు తీసుకున్నాడు.
మెరూన్ కలర్ స్లీవ్ లెస్ నైటీలో ఆమె మేని మెరుపు అతని దృష్టిని మరలనీయటంలేదు. నాస్మిన్ కావాలనే తన నైటీకున్న ముందరి హుక్స్ ని పెట్టుకోకుండా వదిలేయడంతో మిసమిసలాడే యాపిల్ పళ్ళు బయటకు తొంగిచూస్తున్నాయి.
సామిర్ చూపులు కూడా ఆ ప్రదేశాన్ని దాటి పోవటం లేదు. గ్లాసులోని పాలను త్రాగుతూ కళ్ళతో ఆమె పాల పొంగుల్ని జుర్రుకుంటున్నాడు. గుబ్బల నడుమనున్న అగాధాన్ని చూస్తుంటే అతనికి గుటక పడటం కష్టమవుతోంది. అతని కష్టం చూసి నాస్మిన్ చిలిపిగా నవ్వుతూ అతనికి మరింత దగ్గరికి జరిగి మంచంమీద కూర్చుంది.
సామిర్ తాగేసిన గ్లాసును వంగి మంచం క్రింద పెట్టి పైకి లేచిన మరుక్షణం నాస్మిన్ అతన్ని కౌగిలించుకుని కామోద్రేకముతో బిరుసెక్కిన తన బంతులని అతని ఛాతీకి గట్టిగా అదుముకోవటానికి ప్రయత్నించింది.
సామిర్ వెంటనే ఆమెను వెనక్కి నెట్టి, “ఇది తప్పు నాస్మిన్!” అన్నాడు కోపంగా.
ఆమె మంచం మీద ఓ ప్రక్కకు తూలి ఓమారు సామిర్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసి వెంటనే ఫక్కున నవ్వేసింది.
“తప్పా… ఏంటి తప్పు సామిర్? మనం ఇంతకుముందు చేసిందేగా!” అంది.
సామిర్ ఆమెను గుర్రుగా చూస్తూ, “దేఖో నాస్మిన్… అఁ-ఆరోజున ఏదో ప్-పొరపాటుగా జరిగిపోయింది. మళ్ళా అలా చేయాలనుకోవడం మాత్రం చాలా తప్పు. హరామ్ హే యేఁ! మనం అన్నా చెల్లెల్లం… అది మర్చిపోకు!” అన్నాడు.
నాస్మిన్ కూడా అతన్ని ఓసారి కోపంగా చూసి తలని అడ్డంగా ఆడిస్తూ- “నాకదంతా తెలీదు. నాలో ఈ కోర్కెను రగిల్చింది నువ్వే… నువ్వు పక్కన వుంటే అనుక్షణం నీ కౌగిలిలో ఇమిడిపోవాలనే వుంటుంది నాకు. నా జిందగీలో నిన్ను తప్ప మరో ఆద్మీని ఊహించుకోలేను. నిన్నూ ఎవ్వరితోనూ కలవనివ్వను,” అని మొండిగా అనేసి మంచం దిగి తన నైటీని మొత్తంగా క్రిందకి జార్చేసింది.
అంతే! ధవళ వర్ణంలో ధగధగ మెరిసిపోయే సొగసుకత్తె నగ్నంగా సామిర్ కనుల ముందు నిలిచింది.
ఒక కాలును మంచమ్మీద వేసి వయ్యారంగా ముందుకు వంగి తన రొమ్ములను చేతులతో పిసుక్కుంటూ, “ఒక్కసారి నీ ప్రియురాలి అందాలని తనివితీరా చూడు ప్రియా…!” అని కైపుగా.
ఆమె తనువులో అణువణువూ తాపంతో తుళ్ళిపడుతోంది. మత్తు నిండిన ఆమె నయనాలు తనని మంత్రమేసి లాగుతున్న భావన కల్గింది సామిర్ కి. పైజామలో అంతకుమునుపే మొదలైన చలనం అతన్ని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తోంది. తనని తాను సంబాలించుకోవటానికి తీవ్రంగా ప్రయత్నిస్తూ చప్పున మంచం మీద నుంచి లేచి నాస్మిన్ ని ప్రక్కకు తోసేసి గది తలుపులు తెరిచి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
నాస్మిన్ కళ్ళలో నీళ్ళు సుడులు తిరిగాయి. మంచం మీద బోర్లా పడి ఏడ్వ నారంభించింది.
సామిర్ – బయటకైతే వచ్చాడుగానీ అతని తలపులు మాత్రం ఆ గది తలుపులు దాటమంటున్నాయ్. ఎంత వద్దనుకుంటున్నా మాటిమాటికీ నాస్మిన్ నగ్న సౌందర్యం, ఆ సమ్మోహిత వక్ష శిఖరాలు, వాటిపై ముదురు గోధుమరంగులో వున్న వలయాలు ఇంకా నున్నగా మెరుస్తున్న ఊరువులు కళ్ళ ముందు నాట్యమాడుతున్నాయి. మరోసారి అదే ‘తప్పు’ని చేసేయ్యమని పైజామాలోని అవయవం ఘోషిస్తూ అతని నరాలను మెలిపెడుతోంటే… మెల్లగా అతనిలో విచక్షణ మరుపుకొస్తున్నది. ఉగ్గబట్టుకున్న నిగ్రహం కాస్తా చల్లగా పల్చబడి.. చి-వ-రి-కి తనలోని ‘బలహీనతకి’ తలొగ్గి మరలా తన గదివైపు న-డి-చా-డు.
తలుపు చప్పుడవడంతో చటుక్కున లేచి తలతిప్పి చూసింది నాస్మిన్. లోపలకి ప్రవేశించిన సామిర్ ని చూసి ఆమె మొహంలో సంతోషం తళుక్కుమన్నది.
తలుపు గడియ పెట్టి ఆమె వైపు తిరిగాడు. కామవాంఛ అతని మేధని(తెలివిని) కారుమబ్బులా కమ్మేయటంతో నాస్మిన్ అతనికిప్పుడు రతీదేవిలా అగుపిస్తోంది. మెరుపులా ఆమెను సమీపించి సింహంలా ఆమె మీదకు లంఘించాడు సామిర్. ఒళ్ళంతా ఉద్రేకపు జ్వాలలు ఎగిసిపడుతుంటే ఆమెను తన వైపుకు తిప్పుకుని రెండు చేతుల్తో ఆత్రంగా ఆమె స్తనాల్ని పట్టుకుని బలంగా పిసికాడు. ఆమె చిన్నగా ‘ఆహ్…’మంటూ తన కళ్ళను ఓ క్షణం మూసి మళ్ళీ తెరిచింది. ఒళ్ళంతా తియ్యగా తీపులు మొదలవుతుండగా అతని ముఖాన్ని రెండు చేతులతో పట్టుకుని ముందుకు లాగి తన పెదవులను అతని పెదవులకి గట్టిగా అదుముకుంది. ఇరువురి నాలుకలూ చురకత్తుల్లా ముందుకు దూసుకొచ్చి ఒకదానితో మరోటి కసిగా కలబడసాగాయి. అతని చేతులు ఆమె శరీరాన్ని సాంతం తడిమేస్తూన్నాయి. కొద్దిసేపటి తర్వాత వూపిరితిత్తులలో గాలి నాడించటానికి ఇద్దరూ ముద్దునుండి విడివడి ఎరుపెక్కిన కళ్ళతో ఒకరినొకరు కోరికగా చూసుకోసాగారు.
సామిర్ ఒక్కుదుటున తన టీ షర్ట్ ని విప్పేసి ప్రక్కన పారేశాడు. దట్టమైన వెంట్రుకలతో విశాలంగా వున్న ఆ ఛాతీని, కండపుష్టి కల్గిన జబ్బలను, క్రింద తిన్నగా పలకలా వున్న అతని పొట్టభాగాన్ని మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ మెల్లిగా తన కళ్ళను మరికాస్త క్రిందకు దించి అతని పైజామాలోని ఉబ్బుమీద దృష్టిని నిలిపిందామె.
దాన్ని తాకాలని చేతులు దురదపెడుతుండటంతో ముందుకు వంగి అతని పైజామాకున్న బొందును లూజ్ చేసి ఓ చేతిని లోపలికి దూర్చింది.
డ్రాయర్ పైనుంచే దాని గట్టిదనాన్ని అనుభూతి చెందుతూ చిన్నగా నొక్కింది. సామిర్ ‘హ్మ్’మంటూ ఓమారు గుటక మ్రింగాడు. అతని అంగం మరింత బలుపెక్కింది. సామిర్ ఆగలేక చప్పున లేచి తన పైజామాని క్రిందకు దించేశాడు. నాస్మిన్ కూడ తన వంతు సాయంగా అతని డ్రాయర్ ని క్రిందకి లాగేసింది.
అతని ఫిరంగి గుండ్ల సంచితో సహా బయల్పడి ఫైరింగ్ కి సై అన్నట్టు గర్వంగా ఆమె ముందు తలెత్తుకు నిలబడింది.
గోధుమరంగులో సున్తీ చేయబడిన అతని ఉక్కు కడ్డీని… లేత గులాబీరంగు టోపీలా వున్న దాని ముందు భాగాన్నీ… చూడగానే నాస్మిన్ కళ్ళు నక్షత్రాల్లా మెరిశాయి. ‘హ్మ్… ఎంతకాలమైందో!’
వెంటనే దాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకుని గట్టిగా నొక్కుతూ ముందుకు వెనక్కూ ఆడించసాగింది.
ఆమె చల్లని చేతుల స్పర్శకు అతని శరీరం సన్నగా జలదరించింది. ఒంట్లోని రక్తమంతా అక్కడకే వచ్చి చేరిందా అన్నట్టుగా పుట్టగొడుగులాంటి ఆ మొదలు ముదురు గులాబిరంగులోకి మారిపోయింది. దాన్ని చూస్తుంటే నాస్మిన్ కి నోట్లో నీళ్ళు తేలాయి. మెల్లగా ముందుకు వంగి దాన్ని ముద్దాడింది. అతని అంగం ఇంకాస్త గట్టిబడి ధ్వజ స్థంభంలా నిటారుగా నిలబడింది.
సామిర్ సన్నగా వణుకుతూ ఆమె భుజాలను బలంగా పట్టుకున్నాడు. నాస్మిన్ అతని అంగాన్ని తన నోట్లోకి తీసుకోడానికి పెదాలను సున్నాలా చేసి ముందుకు కదిలింది.
అయితే… సామిర్ ఠక్కున ఆమెను పైకి లేపి మంచంమీద వెనక్కి త్రోసి వెంటనే ఆమె మీదకు ఎగబ్రాకాడు.
‘అహ్…!’ నాస్మిన్ అతని చర్యకి ఒక్కసారి అదిరిపడి, ‘మరీ ఇంత ఆత్రమేంటీ…?!’ అన్నట్టుగా అతని మొహంలోకి చూసింది. అతని బుగ్గలు గులాబీరంగులోకి మారి సన్నగా అదురుతున్నవి. ఇంకా… ఎర్రజీరాలెక్కిన ఆ కళ్ళలో… కాంక్ష మాటున ఏదో తెలీని ఉగ్రం దాగివున్నట్టు ఆమెకు అన్పించింది. చప్పున ఆమె కనుబొమలు ముడిపడ్డాయి. ‘ఇది నా భ్రమా…? లేక-?’ అనే ఆలోచనలో ఆమె వుండగా, సామిర్ చకచకా ఆమె కాళ్ళను విడదీసి ఒక చేత్తో తన తొండాన్ని పట్టుకుని ఆమె తొడల మధ్యకి తీసుకెళ్ళాడు. అతని వెచ్చని స్పర్శ తన ఆడతనాన్ని తాకగానే నాస్మిన్ ఉలిక్కిపడి మళ్ళా తన తలపులనుంచి బయటకొచ్చింది.
ఈలోగా సామిర్ అవయవం మిస్సైల్ లా ఆమె పూ… ఉపరితలాన్ని దాటుకుని ‘జామ్’మని సగందాకా లోపలకు ప్రవేశించింది.
‘స్…హ్… హుఁమ్… మ్… ఇస్…. అఁ…హ్..హ్…మ్…మ్మా… ఆ-హ్…’ నొప్పితో పెదాలను బిగిస్తూ గట్టిగా మూలిగింది. ఒక్కక్షణం నక్షత్రమండలం మొత్తం ఆమె ముందర నిలిచింది.
చాలాకాలం తర్వాత అంగప్రవేశం జరగటమో… లేక, తనలో స్రావాలు ఇంకా పూర్తిగా విడుదల కాకుండా దూర్చేయటం వల్లనో… సీసాకి బిరడాను గట్టిగా బిగించినట్టు అతని దడ్డు టైటుగా వుండి మంటపెట్టిందామెకు.
తన కాళ్ళను బాగా వెడల్పుగా చేస్తూ – “సా..హ్…మిర్…! నొప్పి-గా వుంది. మెల్లగా హ్… చెయ్…!” అంటూ అతని భుజాలను పట్టుకుంది.
సామిర్ అది విననట్టుగా బలంగా మరో తోపు తోశాడు. అంతే! ఆమెలోకి పూర్తిగా దిగిపోయాడు. “హఁ..మ్…మ్మా…హ్…!” అంటూ పిల్లికూనలా మూల్గుతూ నాస్మిన్ నీళ్ళు నిండిన కళ్ళతో నొప్పికి తాళలేక అతని భుజాన్ని తన పదునైన గోళ్ళతో గుచ్చినట్టు పట్టుకుంది.
అటు సామిర్ తన అంగాన్ని ఆమెలోంచి జామ్మని బయటకి తీసి మళ్ళా లోపలికి పెట్టబోతుండగా, “సామిర్..ఆఁహ్..గు ఒక్క-సారి ఆ-గు…!” అంటూ కీచుగొంతుతో అతని చెవిలో అరిచినట్లు అంది నాస్మిన్. సామిర్ చప్పున ఆగిపోయాడు.
తల త్రిప్పి ఆమె మొహంలోకి తీక్షణంగా చూశాడు. అంతకుముందు అతని కళ్ళలో అగుపించిన భావం చటుక్కున మాయమయినట్టుగా ఆమె గమనించింది. అతని చూపు మెల్లగా ఆమె మెడ క్రిందకు పాకింది. హిమనగాలని తలపిస్తున్న ఆ వక్షోజాలను చూస్తూ వెంటనే అక్కడికి చేరి ఒకదాని తర్వాత మరోదాన్ని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు.
అతని నూనూగు మీసాలు గుచ్చుకుంటూ, వెచ్చని శ్వాస తన స్తనాగ్రాలను తాకుతుంటే ఒళ్ళంతా పులకరింత మొదలై ‘ఆహ్…మ్…’మని నిట్టూర్పులు విడుస్తూ చప్పున ఆమె చేతులతో అతని మెడను చుట్టేసింది. సామిర్ మరికాసేపలాగే ఆమె మెత్తని బంతులపై ముద్దులు కురిపిస్తూ ఆమె కుడి చన్ను మొనని చిన్నగా కొరికాడు.
‘ఇస్…’మని వగరుస్తూ నాస్మిన్ తమకంతో సామిర్ తలని పట్టుకొని పైకి గుంజి అతని పెదవులతో తన పెదవులని కలిపేసింది.
సామిర్ ఓప్రక్క ఆమె పెదాలతో ఆడుకుంటూ ఒడుపుగా ఆమె నడుముని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని ఓమారు మృదువుగా మీటాడు. నాస్మిన్ కి ఒక్కసారి అక్కడి కండరాలు జివ్వుమన్నాయి. పువ్వులో ద్రవాలు వూరి అక్కడంతా చిత్తడి చిత్తడిగా మారిపోయింది.
నాస్మిన్ తన కటి భాగాన్ని పైకెత్తి అతన్ని ఆహ్వానిస్తున్నట్లుగా కాళ్ళని బాగా ఎడం చేసింది.
అది గమనించిన సామిర్ తన హలాన్ని(నాగలిని) సరిగ్గా గురిచూసి మరలా ఆమె పొలంలో దింపేశాడు. ‘స్… మ్మా’ అంటూ నాస్మిన్ ఒక్కసారి ఎగిరిపడింది. ఇంతకుముందులా పెద్ద నొప్పేమీ అనిపించలేదామెకు. అతన్ని చుట్టూ తన చేతులని బిగించి నిక్కబొడుచుకున్న ముచ్చికల్ని బలంగా అతనికి అదుముకుంటూ తన్మయత్వంలో కళ్ళను సగం మూసుకొంది.
సామిర్ తన దాన్ని ఆమెలోంచి తీసి మళ్ళా సర్రు మంటూ ముందుకు త్రోసాడు. సమ్మగా అన్పించి తియ్యగా మూల్గింది నాస్మిన్. ఆమె వొంట్లోంచి వస్తున్న అత్తరు సుగంధం ఉత్ప్రేరకంగా మారి అతని పనితనంపై ప్రభావం చూపిస్తోంది. క్రమంగా అతని ఊపులలో వేగం పెరిగింది. నాస్మిన్ కూడా క్రింద నుంచి ఎదురొత్తులియ్యసాగింది.
“మ్… ఇంకా… స్పీడ్ గా…చ్… ఎ-య్… అహ్… హా… సా-మిర్… హ్మ్… నిండు-గా వుంది నీది… మ్… అది… అలా-గే కొట్టు…హ్మ్… ఇస్…బ్..బ్బా అఁ… ఐ లవ్ యూ… లవ్ యూ…”
ఆమె అంటున్న ప్రతీ మాటకీ అతని పోటులో తీవ్రత అధికమవుతున్నది. ఇరునాగుల్లా పైకి లేచి మళ్లీ మంచం మీద పడుతూ ఒకరికొకరు పెనవేసుకుపోయి దొర్లుతూ సయ్యాటలాడుతుంటే వారి తాకిడికి ఆ మంచం ‘కిర్రు కర్రు’మంటోంది.
“హుఁ..మ్… అఁహ్… సా-మిర్..ర్…. నాక్..అయిపో-తోం-దీ… వచ్చే-స్తోందీ… హ్…హ్…అ-హ్… హా….” అని మూల్గుతూ నాస్మిన్ గట్టిగా తన భావప్రాప్తిని చేరుకుంది.
సామిర్ కూడా తనకి అవుటవుతుండటంతో చప్పున తన దాన్ని బయటకు తీసి ఆమె మీంచి ప్రక్కకు తొలగి మంచం మీద తన ఆవేశాన్నంతా కక్కేశాడు.
నాస్మిన్ మెల్లగా సామిర్ దగ్గరికి జరిగి “లవ్ యూ సామిర్” అంది. సామిర్ ఆమె వైపు తిరిగి తను కూడా ‘ఐ లవ్ యు’ చెప్పబోతూ (బహుశా… మబ్బు వీడిందేమో) ఠక్కున మంచం మీంచి లేచి అల్మరాలోంచి లుంగీని తీసి కట్టుకుని వడివడిగా ప్రక్కనే వున్న బాత్రూమ్లోకి వెళ్ళిపోయాడు.
నాస్మిన్ తన చేతిని ఇందాక సామిర్ మంచం మీద కార్చిన చోట పెట్టి తన వ్రేళ్ళకి అంటిన జిగురులాంటి తడిని ఒకసారి వాసన చూసి మెల్లగా తన నోట్లో పెట్టుకుంది.

Episode 110

మర్నాడు ఉదయం సుజాత నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది.
సుజాత రావటం చూసిన నాస్మిన్ గాభరాగా ఆమెకు ఎదురువచ్చి గుమ్మం దగ్గరే- “సుజ్జీ…! నువ్వేంటీ… ఇలా వచ్చావ్?” అని అడిగింది, కంగారుగా సామిర్ గదివైపు చూస్తూ.
సుజాత ‘తన సామిర్’ కంటపడకుండా చెయ్యాలని ఆమె తాపత్రయం. అందుకే, అతను ఊరికి వస్తున్నట్టు సుజాతకి చెప్పలేదు.
“మనిద్దరికీ సేమ్ ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఇచ్చారేఁ!” అని ఉత్సాహంగా అంటూ సుజాత తన చేతిలో వున్న పుస్తకాన్ని తెరిచి అందులోంచి రెండు హాల్ టికెట్లు తీసి చూపించింది. “అమ్మ ఇందాకే నాకు ఇచ్చింది. నీది కూడా తన దగ్గరనుంచి తీసుకున్నాను. నిన్ను తర్వాత ఆఫీస్ రూమ్ కి వచ్చి రిజిస్టరు లో సంతకం చెయ్యమని చెప్పింది… రికార్డు కోసమని!”
అప్పుడే- అటుగా వచ్చిన నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ, “అలా ఆ అమ్మాయిని బయటే నిలబెట్టి మాట్లాడతున్నావేఁ? లోపలికి రమ్మను!” అని అనటంతో నాస్మిన్ అయిష్టంగా పక్కకి తొలగి, “రా…!” అంటూ సుజాతకి దారిచ్చింది.
సుజాత హాల్లోకి వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుంటుండగా సామిర్ తన గదిలోంచి బయటకొచ్చాడు.
సుజాతని చూడగానే అతని కళ్ళు మరింత విశాలమయ్యాయి. రెప్పవాల్చకుండా ఆమెను ఆపాదమస్తకం పరీక్షగా చూడసాగాడు. ఇంతకుముందు కన్నా సుజాత కొద్దిగా చిక్కినట్లు అతనికి అన్పించింది. కళ్ళ క్రింద నల్లటి వలయాలు కూడ ఏర్పడ్డాయి(బహుశా పరీక్షలు కోసమని నిద్రమాని తెగ చదివేస్తుందేమో!). అయినా… ‘చక్కనమ్మ చిక్కినా అందమే’ అని అన్నట్టు ఆమెలోని ఆకర్షణ ఇసుమంతైనా తగ్గలేదు.
అటు సుజాత కూడా అతన్ని చూసి నాస్మిన్ తో, “హేయ్! మీ అన్నయ్య ఎప్పుడు వచ్చాడు?” అని అడిగింది.
“ని-న్న వచ్చాడులేఁ!” అని ముభావంగా బదులిచ్చి, “నా హాల్ టికెట్ ఇవ్వు!” అందామె.
సుజాత తన పుస్తకంలోంచి హాల్ టికెట్ ని తీసి ఆమెకు ఇచ్చింది.
సామిర్ వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి నవ్వుతూ సుజాతని పలకరించాడు.
ఆమె కూడా చిరునవ్వుతో అతన్ని విష్ చేసింది. ఆమె కళ్ళు కూడ అతన్ని స్కాన్ చేస్తున్నాయి.
“ఎగ్జామ్స్ కి బాగా ప్రిపేర్ అయ్యావా?” అన్నాడు సామిర్ ఆమె ఎదురు కుర్చీలో కూర్చొంటూ.
“అఁ… అ-మ్-!” అని అంటూ నిలువుగా తలూపిందామె.
‘అంతకుముందులా తనతో ఒక్క మాట మాట్లాడటానికి బిగుసుకుపోయిన సామిర్ ఇతనేనా?’ ఇప్పుడిలా తన కళ్ళలో కళ్ళుపెట్టి సూటిగా చూస్తూ, చక్కగా మాట్లాడుతుంటే తడబడటం ఈసారి సుజాత వంతయింది. పైగా కళ్ళు చెదిరేలాటి దుస్తులు ధరించి స్మార్టుగా… ఊఁహూ… సెక్సీగా తన ముందు నిలబడి వుంటే చూస్తూ కుదురుగా వుండటం తనకు కష్టమైందేమో, కుర్చీలోనే ఒకసారి అటుఇటు కదిలింది.
అటుప్రక్క నాస్మిన్ వాళ్ళిద్దరినీ చురచుర చూస్తూ గట్టిగా ఓమారు తన గొంతుని సవరించుకుంది.
సామిర్ వెంటనే సర్దుకుని ఆమె వైపుకి చూసి, “అఁ… స్-సెంటర్… ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఎక్కడ ఇచ్చారు?!” అని అడిగాడు.
నాస్మిన్ సమాధానం చెప్పేలోగా సుజాత, “బండారులంక జెడ్ పి హైస్కూల్… ఇద్దరికీ,” అని చెప్పింది.
“ఓహో… అంత దూరం ఇచ్చారా మీకు!?” అంది నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మీ వాళ్ళ మాటలు విని. ఆమె వంటగదిలో వుంది.
“అదంత పెద్ద దూరమేం కాదు అమ్మీ… బైక్ మీద వెళ్తే జస్ట్ ఇరవై-ఇరవై ఐదు నిమిషాల్లో వెళ్ళిపోవచ్చు,” అన్నాడు సామిర్ సుజాతని ఓరగా చూస్తూ.
నాస్మిన్ అతని చూపుని గమనిస్తూ – “ఐతే, మనం బైక్ మీద వెళ్దాం భయ్యా… సుజీ, నువ్వు- శంకర్ సార్ ని అడిగి అతని బండి మీద వచ్చేయ్!”
శంకర్ తో కళ్ళు కలపటం కూడా సుజాతకి ఇష్టం లేదు. అతని మీద, శ్రీదేవి మీద తనకున్న కోపం ఇంకా పూర్తిగా చల్లారలేదు. ఇంక అతన్నేం అడుగుతుంది.!?
“ఊహూ… న్-నాకు… మ్-నేను వేరే ఎలాగో వస్తాన్లేఁ-” అని ఆమె అంటుండగా సామిర్, “ఒక్కర్తివేఁ.. ఏం వెళ్తావ్? కావాలంటే నువ్వూ మాతో రా… బైక్ మీద,” అన్నాడు వెంటనే.
నాస్మిన్ సామిర్ ని గుడ్లురిమి చూసింది. సామిర్ మాత్రం సుజాతనే చూస్తున్నాడు.
సుజాత తన తల దించుకుని అలోచిస్తూ మెల్లిగా, “రావొచ్చు.! కానీ… బైక్ పైన ముగ్గురు అంటే… పర్లేదా-?” అని అడిగింది.
నాస్మిన్ ‘అదేమీ కుదరదులేవేఁ’ అని అందామని నోరు తెరిచేలోగా సామిర్, “ఏం పర్లేదు. త్రిబుల్స్ నాకు అలవాటే… నేను జాగ్రత్తగానే తీసుకెళ్తాను…! అమ్మీని, నాస్మిన్ ని ఎక్కించుకుని ఎన్నోసార్లు తీసుకెళ్ళాను కూడా. కదా అమ్మీ!” అన్నాడు.
“హా… ఔను బేటా!” అంది వాళ్ళ అమ్మ వంటింట్లోంచే. నాస్మిన్ మధ్యలో అడ్డు తగలకుండా వుండటానికి వాళ్ళ అమ్మని కూడా డిస్కషన్ లో ఇన్వాల్వ్ చేశాడు సామిర్!
సుజాత చిన్నగా నవ్వుతూ తలెత్తి సామిర్ మొహంలోకి చూసి-
“ఐతే… నేనూ ఎంచక్కా మీతో కలిసి బండి మీద వచ్చేస్తాను!” అంది సంతోషంగా.
సామిర్ కూడ ‘ఓకే’ అన్నట్టుగా తలూపుతూ నవ్వాడు.
నాస్మిన్ మొహం మాత్రం కందగడ్డలా మారిపోయింది.

★★★

రాజమండ్రి –
శిరీష్ మర్నాడు ఉదయం ఇంటి ముందున్న పూల మొక్కలకి నీళ్ళు పెడుతుండగా ఏదో బండి ఆగిన శబ్దం వినిపించి తలత్రిప్పి గేట్ వైపు చూశాడు.
అజయ్ తన జీప్ దిగి గేట్ తీసుకుని లోపలికి వస్తూ కన్పించాడు.
శిరీష్ ముఖంపై చిరునవ్వు విరిసింది.
“హ్మ్… అజయ్! రా రా… నేను అనుకున్నదానికన్నా చాలా తొందరగానే వచ్చావేఁ!” అన్నాడు.
అజయ్ ఆశ్చర్యపోతూ ఆగిపోయి – “నేనొస్తానని ముందే అనుకున్నావా, గురూ!?”
శిరీష్ అవునన్నట్లు తలూపి, “నీకు నిన్ననే చెప్పాను కదా…. నీ గురించి నీకన్నా నాకే బాగా తెలుసునని!” అంటూ నర్మగర్భంగా నవ్వాడు.
“అయితే… నేనిక్కడికి ఎందుకొచ్చానో చెప్పు చూద్దాం?” జేబులో చేతులు పెట్టుకుని కళ్ళెగరేస్తూ అడిగాడు.
శిరీష్ తన చేతిలో వున్న వాటర్ జగ్ ని పక్కనున్న గట్టుమీద పెట్టి, “హ్మ్… ఎందుకొచ్చావో చెప్పనా లేక ఎక్కడకెళ్ళి ఇక్కడికి వచ్చావో కూడ చెప్పనా…!?” అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు.
అజయ్ ముఖంలో భావం ఒక్కసారిగా మారిపోయింది. గుటక మింగుతూ శిరీష్ తో కళ్ళని కలపలేనట్టు చప్పున తన తలని క్రిందకి దించేశాడు. ‘గురూకి ఎలా తెలిసిపోయింది?’ అనుకున్నాడు మనసులో.
నిజానికి డైరెక్టుగా శిరీష్ ఇంటికనే బయలుదేరిన అతడు…. ఒక్కసారి సౌమ్యని చూడాలని అన్పించటంతో దారి కాకపోయినా ముందు ఆమె ఇంటి వైపే తన జీప్ ని పోనిచ్చాడు. ఐతే… ఆమెను ఎందుకనో ఆమెను చూడకుండానే వెనుదిరిగి ఇక్కడికి వచ్చేసాడు.
శిరీష్ నిర్మలంగా నవ్వుతూ అజయ్ ని సమీపించి, “చూశావా… నేనేమీ చెప్పకుండా నువ్వే సమాధానం ఇచ్చేశావ్!!!” అన్నాడు.
అజయ్ మౌనంగా తన చేతులు కట్టుకుని వున్నాడు. ఒక పోలిస్ గా ఎందరో దొంగనాయాళ్ళను పట్టుకున్న అతడు మొదటిసారి శిరీష్ ముందర ఒక పట్టుబడ్డ దొంగలా నిలబడ్డాడు.
శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి, “లోపలికి పద… మాట్లాడుకుందాం!” అన్నాడు.
అజయ్ ని చూసిన వాణీ గబగబా పరుగెత్తుకుంటూ వాళ్ళ ముందుకొచ్చి, “అన్నయ్యా! ఏంటి ఇంత పొద్దున్నే వచ్చావ్?” అని అడిగింది.
“వాణీ… ముందు వాణ్ణి లోపలికి రానీయ్…!” అన్నాడు శిరీష్ తన నవ్వును మెయింటెయిన్ చేస్తూ.
అజయ్ గుర్రుగా వాణీని చూస్తూ, “గురూ… నీ మరదలితో చెప్పు. ఇంకోసారి నన్ను ‘అన్నయ్యా’ అని పిలవొద్దనీ!” అని శిరీష్ తో అన్నాడు.
ఇద్దరూ లోపలికొచ్చి హాల్లో కూర్చున్నారు.
శిరీష్ కూడా తన మొహాన్ని సీరియస్‌గా పెట్టి వాణీతో, “ఔను. నిజమే… అజయ్ ని నువ్వు ‘అన్నయ్య’ అని పిలవొద్దు…!” అంటూ చిన్నగా కన్నుకొట్టి, “కావాలంటే… అం-కు-ల్, అని పిలుచుకో!” అన్నాడు.
“అంకులా!” అంటూ వాణీ గలగల నవ్వేసింది.
అజయ్ బిక్క మొహం వేసి, “గురూ… నువ్వు కూడా మొదలెట్టావా!” అన్నాడు శిరీష్ తో.
“లేదు లేదు… నేను అన్నయ్యా అనే పిలుస్తాను!” అంటూ అజయ్ ప్రక్కన కూర్చుంది.
అప్పుడే లత ఆ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలారా స్నానం చేసి కాలేజీ యునిఫారం ధరించి తన తడి జుత్తును టవల్ తో శుబ్రంగా తుడుచుకుంటూ, “అరే… అజయ్ గారూ! మీరెప్పుడు వచ్చారు?” అని అడిగింది.
“ఇప్పుడే…” అని బదులిచ్చాడు అజయ్.
“టీ తీస్కొస్తానుండండీ!” అంటూ వడివడిగా కిచెన్ వైపు కదిలిందామె.
వాణీ అజయ్ గడ్డం పట్టుకుని తనవైపు తిప్పుకుని, “ఇప్పుడు చెప్పన్నయ్యా… ఇంత పెందలాడే వచ్చావేంటి?” అని అడిగింది మళ్ళీ.
లత ఆ మాటలు విని ‘అన్నీ దీనికే కావాలి!’ అని సణుక్కుంటూ టీ చేయ నారంభించింది.
అటు అజయ్ ఒకసారి వాణీని, శిరీష్ ని మార్చి మార్చి చూశాడు.
శిరీష్ మొహం ఎప్పటిలాగే ప్రశాంతంగా వుంది. అయితే… వాణీ కళ్ళు మాత్రం చిలిపిగా కదులుతున్నాయి.
మళ్ళా గుండెల్లో ఏదో తియ్యని తిమ్మిరి మొదలయినట్టు అన్పించింది అజయ్ కి. ఇక ముసుగులో గుద్దుడు అనవసరమనిపించింది.
వాణీని చూస్తూ, “నీ వ్-వదినని చూద్దామని వచ్చాను!” అన్నాడు.