శిరీష్ కూడా మొదట కొంచెం కంగారుపడినా వెంటనే తేరుకుని మంచమ్మీద నుంచి లేచి తన పేంట్ సర్దుకుని లత బట్టల్ని పట్టుకెళ్ళి ఆమెకి ఇస్తూ, “ఏం భయపడకు.. ఇవిగో, బట్టలు… వేస్కో!” అన్నాడు. లత శిరీష్ మాటలతో కాస్త స్థిమితపడి తన బట్టలు వేస్కుంది. తర్వాత వెళ్ళి తలుపు తెరిచి వాణీని చూడలేక నేలచూపులు చూస్తూవుంది… మొట్టమొదటిసారి లతకి తన పిచ్చీని చూడటానికి ముఖం చెల్లట్లేదు!
మరి వాణీ విషయానికొస్తే… ఇంతకుముందు వరకు కూడా ‘ఈ ఆటని ఆడి తప్పు చేసాను’ అనే భావన తనలో ఉండేది… కానీ, ఎప్పుడైతే లత, శిరీష్ లు ఈ ఆటని ఆడుతుండగా చూసిందో అప్పుడే తాను ఏ తప్పు చేయలేదని తనకి అనిపించింది… ఎందుకంటే, ‘తన అక్కా, ఇంకా తన సార్ ఎప్పటికీ తప్పుచేయరు…!’ అంతేకాక, ఈ ఆట ఆడటం తప్పని తను భావించిందే తప్ప ఇప్పటివరకూ ఎవరూ తనకు చూచాయగా చెప్పింది కూడా లేదు.
అయితే, తన అక్క తనకు ఈ ఆటని పరిచయం చేసిందని దీప్తిని తిట్టి మళ్ళా తనెలా ఈ ఆటని ఆడుతుందనేది మాత్రం వాణీ బుర్రకి ఇంకా తట్టలేదు.
వాణీ గదిలోకి వస్తూనే, “అక్కా… నన్ను కూడా మీ ఆటలో కలుపుకోండీ!” అంది లత వైపు తిరిగి.
హ్మ్… ఏ కల్లాకపటం ఎరుగని మన వాణీకేం తెలుసు…! ఈ ఆటని సాంప్రదాయబధ్ధంగా జంటలు చాలా గోప్యంగా ఆడతారనీ… అలాగే, అందరూ కలిసిమెలసి ఆడుకునేందుకు ఇదేమీ చిన్నపిల్లల ఆట కాదనీ… ప్చ్..!
తనకు తెలిసినంతవరకు ఇది కూడా ఓ ఆట… కాకపోతే మిగతా వాటికంటే దీనిలో ఎక్కువ మజా వస్తుంది, అంతే!
లత, ఏం చెప్పాలో తెలీక అలా మౌనంగా ఉండిపోయింది… ఎంతసేపు ఎదురుచూసినా తన అక్కనుండి యేఁ సమాధానం రాకపోయేసరికి… వాణీ తనకి తోచిన విధంగా చేసింది. చప్పున తన టాప్ ని విప్పి నేలమీద పడేసి నడుం మీద చేతులు వేసుకుని నించుంది.
ఇందాక తన అక్కే సార్ ముందు దుస్తులు విప్పగా లేనిది ఇక తనెందుకు సిగ్గుపడుతుంది! పైగా ఈ ఆట కూడ భలే బాగుంటుంది కూడా!
ఇక వాణీ అయితే ఆ భంగిమలో(అదే… poseలో) అచ్చంగా శృంగార దేవతను తలపించింది… శిరీష్ కళ్ళు ఆమె హిమగిరుల మధ్యనున్న లోయలో చిక్కుకుపోయాయి. సియాచిన్ పర్వత శ్రేణుల్లో ఉన్న లోయలకంటే ఎంతో ప్రమాదకరమైన లోయ ఇది… ఎంతటి మగాడైనా అందులో పడి చావాల్సిందే!
వాణీ చేసిన పనిని గుర్తించిన మరుక్షణం లత తన చెల్లి ఎద సంపదల్ని తన కౌగిలిలో దాచేసింది; తన ప్రియుని దృష్టి సోకకుండా.!
లత వాణీని అలాగే గట్టిగా పట్టుకుని పక్క గదికి తీసుకుపోయింది… శిరీష్ ఏమీ చేయకుండా ఆ అక్కాచెల్లెల్లనే చూస్తూ ఉన్నాడు… అదీ కాసేపే! ఎందుకంటే… లత ఆ రూంలోకి తన చెల్లిని తీసుకువెళ్ళిన వెంటనే తలుపుని మూసేసింది.
“అక్కా ఇక్కడికెందుకు తీసుకొచ్చావ్? పద.. వెళ్ళి ఆడదాం,” అంది వాణి. లత ఏమీ మాట్లాడకుండా నిల్చుంది… తల దించుకుని… వాణీకి తన సార్ తో ఈ ఆటని ఆడాలని బాగా ఉబలాటంగా ఉంది, “పోనీ నేనెళ్ళి ఆడి వస్తా.. నువ్వుండు,” అంది వాణీ.
“ఇద్…దేమీ ఆట క్..కాదు వ్..వాణీ..!” అతికష్టంమీద నోరు విప్పింది లత.
“ఆట కాకపోవడం ఏంటక్కా..? ఎంత మజాగా ఉంటాది ఈ ఆట…!”
“వాణీ… ఇది ఎవరితోబడితే వాళ్ళతో ఆడే ఆట కాదు…!” అని భావోద్వేగంతో చెప్పింది లత.
“కానీ… నువ్వూ ఆడుతున్నావుగా… సార్ తో! నేనేం పడుకోలేదు, మొత్తం చూసాను…”
“నేను అతన్ని ప్రేమిస్తున్నాను, వాణీ!” ఆ మాట అంటున్నప్పుడు లత స్వరంలో కాస్త గర్వం ధ్వనించింది.
“నేను నీకన్నా ఎక్కువే ప్రేమిస్తున్నాను… సార్ ని… సార్ కూడ నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పారుగా…! నీకు మళ్ళా డౌటైతే… పద, అడుగుదాం..” అంది వాణీ మొండిగా.
హ్మ్… ప్రేమ అనేది జీవితంలో ప్రతీచోట మనకు విభిన్న పార్శ్వాలుగా కనిపిస్తుందని…. అందులోనూ వాత్సల్యంతో కూడిన ప్రేమకి, యవ్వనంలో కలిగే ప్రేమ భావనకీ ఎంతో వ్యత్యాసం వుందని… పాపం మన వాణీకి తెలీదు… చెప్పినా అర్ధంచేసుకునే మనస్తత్వం కాదు!
“వాణీ… నేను అతన్ని…. పెళ్ళి చేసుకుంటాను…”
లత తన ఆఖరి అస్త్రాన్ని ప్రయోగించింది!
వాణీ కాసేపు ఏదో ఆలోచిస్తున్నట్టుగా గెడ్డంకింద చెయ్యి పెట్టుకుని తలని పైకెత్తి చూస్తూ, “అయితే, నేనూ సార్ ని పెళ్ళి చేసుకుంటాను,” అంది.
లత నవ్వకుండా ఉండలేకపోయింది. ‘పిచ్చీ…!!!’ అనుకుంది మనసులో
“వాణీ.. నువ్వు చాలా చిన్నపిల్లవేఁ…”
“నువ్వెంత పెద్దదానివి…? నాకన్నా రెండేళ్ళేగా…!”
లత దగ్గర వాణీ మాటలకి సమాధానం లేకపోయింది. అయినా… ఎప్పటిలాగే వాణీని దబాయించడానికి ప్రయత్నించింది.
“ఎక్కువ వాగకు… పిచ్చీ! నీకేం తెలీదు… నోర్మూస్కో… అలా జరగదు… జ్..జరగదు!”
కానీ, ఈసారి వాణీ తన అక్క మాటకి ఎదురుతిరుగుతూ-
“నన్ను ఆడకుండా నువ్వు ఆపలేవు అక్కా…! సార్ తో కాకపోతే రేపు వెళ్ళి రాజేష్ తో ఆడతాను…” అంది.
లత వాణీ వంక నిర్ఘాంతపోయి చూస్తూ తల తిరిగినట్లయ్యి… దబ్బుమని మంచంమీద కూర్చుండిపోయింది.
‘వాణీకి ఎలా చెప్పాలి.? ఎలా ఆపాలి…?’