గర్ల్స్ హైస్కూల్ – girls high school 92

Beta Testing

కథ లో పేర్లు మార్చి కథను చదవాలి అనుకుంటున్నారా??

కథ లో ఉన్న పేరు కింద Find: లో ఎంటర్ చేసి Replace: లో మీరు మార్చాలి అని అనుకుంటున్న పేరు ఎంటర్ చేయండి

story lo ammayi peru priya unte meru divya ga change chyachu leda story lo pinni ni amma , amma ni pinni ga chnage chesi story chadavachu

 కోయిల తన తోటి ఆడంగులను పిలిచి వాళ్ళ సహాయంతో శ్రీదేవిని మెల్లగా నడిపించుకుంటూ బంగళాలోకి తీసుకుపోయింది. శ్రీదేవికి తను ఎటు పోతుందో ఏంటో ఏమీ తెలీటం లేదు. ఒళ్ళంతా నీరసించిపోవటంతో తనకి తలంతా బొంగరంలా గిర్రుమని తిరుగుతోంది. చివరకు ఆ అండర్ గ్రౌండు గదికి తీసుకుపోయాక ఆమెను అక్కడున్న మంచమ్మీద జాగ్రత్తగా పడుకోబెట్టారు. తర్వాత కోయిల శ్రీదేవి దుస్తులను మార్చి తడి గుడ్డతో ఆమె ముఖాన్ని, మెడను, చేతులనూ ఇంకా కాళ్ళను శుభ్రంగా తుడవసాగింది. తను అలా చేస్తుంటే శ్రీదేవికి కాస్త ఉపశమనంగా అనిపించింది. మిగతా పనమ్మాయిలతో చెప్పి కాస్త ఆహారం ఇంకా ఫలరసాలు తెప్పించింది కోయిల. అలా కొన్ని గంటలు గడిచాక శ్రీదేవి మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచింది. అంతా అస్పష్టంగా కనిపించడంతో తన కళ్ళను ఓసారి మూసి మళ్ళీ తెరిచి చూసింది. ఎదురుగా కోయిల ఆమె కాళ్ళకు శ్రద్ధగా సపర్యలు చేయటం తనకి కనిపించింది. ఒళ్ళంతా సన్నగా వణుకుతుండగా నెమ్మదిగా లేవటానికి ప్రయత్నించింది. కానీ, లేవలేక దబ్బుమని మళ్ళీ మంచం మీద పడిపోయింది. అది చూసి, “అమ్మగోరూ…!” అంటూ కోయిల వెంటనే లేచి శ్రీదేవిని చేరి, “ఏటమ్మా… కూర్సోవాల్నా….?” అంటూ మెల్లగా శ్రీదేవిని భుజం పట్టుకొని జాగ్రత్తగా పైకి లేపింది. రెండు మూడు తలగడలను ఆమె వెనకాల దన్నుగా వుంచి ఆమెను కూర్చోబెట్టింది. తర్వాత పక్కనే పొడవాటి గాజు కూజాలో వుంచిన దానిమ్మరసాన్ని ఒక గ్లాసులోకి పోసి శ్రీదేవి నోటి అందిస్తూ ఆమెకు త్రాగించబోయింది. అయితే, శ్రీదేవి అయిష్టంగా తన తలను అడ్డంగా వూపుతూ ఆ గ్లాసును ప్రక్కకు తోసేసింది. దాంతో, అది నేలమీద పడి పగిలిపోయింది. సరిగ్గా అప్పుడే దుర్గాదాస్ గదిలో అడుగుపెట్టాడు.

గ్లాసు పగలడాన్ని చూస్తూ, “కోయిలా… ఇక్కడకురా!” అన్నాడు రౌద్రంగా. ఆ మాట గదంతా భయంకరంగా ప్రతిధ్వనించింది. శ్రీదేవి వులిక్కిపడి తలుపు వైపు చూసింది. కోయిల వణికిపోతూ వాడి ముందుకు వచ్చి, “సారూ… అదీ…. అమ్మగోరుకి…. దానిమ్మరసం…. ఇత్తాంటే….-” అంటూ నీలిగింది.

దుర్గాదాస్ గట్టిగా కోయిల చెంప పగలగట్టాడు. ఆ దెబ్బకి కోయిల మంచమ్మీదకు తూలి శ్రీదేవి కాళ్ళ దగ్గర పడింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే ఒక కాలును ఎత్తి కోయిల లేవకుండా ఆమె మెడమీద నొక్కిపెట్టి శ్రీదేవి వైపు చూశాడు. వాడిని, వాడి పనుల్నీ చూస్తే తనకి కంపరంగా వుంది. కానీ, లేచే ఓపికలేదు మాట్లాడేందుకు గ్రొంతు సహకరించడం లేదు.

అలా వాడ్ని కోపంగా చూడ్డం తప్ప ఏం చేయలేకపోయింది. “చూడూ… ఇది నా అడ్డా.! ఇక్కడ ఏదైనా నేను చెప్పినట్టు జరగాల్సిందే… లేదంటే… వాళ్ళ జీవితం ఇలా నా కాలి క్రింద నలిగిపోద్ది….!” అన్నాడు. శ్రీదేవి వాడి కాళ్ళ క్రింద గింజుకుంటున్న కోయిల వంక జాలిగా చూసింది. ఏం మాట్లాడ్డానికి తనకి గ్రొంతు సహకరించడంలేదు…

దుర్గాదాస్ మెల్లగా తన కాలుని కోయిల మీంచి తీసేసి ఆమెతో, “వెళ్ళి ఇంకో గ్లాసులో జ్యూస్ పోసి తీసుకురా…!” అన్నాడు. కోయిల చప్పున లేచి గట్టిగట్టిగా ఊపిరి తీసుకుని తన మెడను పాముకుంటూ వెళ్ళి మరో గ్లాసులో ఆ దానిమ్మరసాన్ని పోసి వాడి దగ్గరకు తీసుకొచ్చింది.

దుర్గాదాస్ దాన్ని అందుకుని శ్రీదేవికి చూపిస్తూ, “ఇంకో ఐదు నిముషాల్లో వస్తా…. ఆలోగా ఈ గ్లాసులో వున్న జ్యూసంతా నువ్వు త్రాగేయాలి… లేదంటే, నీ బట్టలూడదీసి నా పనివాళ్ళతో నాన్-స్టాప్ గా నిన్ను దెం…చి వాళ్ళ జ్యూసులతో నిన్ను పూర్తిగా నింపేస్తాను…!” అంటూ ఆ గ్లాసును శ్రీదేవి ముందు పెట్టి కోయిలను తనతో పాటూ రమ్మని సైగ చేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

దుర్గాదాస్ మాటలు విని శ్రీదేవికి భయంతో వళ్ళంతా వణుకుపుట్టింది. రాత్రి రాక్షసంగా వాడు తనని బలాత్కరించటం, ఇప్పుడు ఇక్కడి పరిస్థితులు చూస్తూంటే ఆమెకు దుర్గాదాస్ అన్నంత పనీ చేస్తాడనిపించింది. మెల్లగా ఒంట్లో సత్తువ కూడగట్టుకొని ముందుకు వంగి అతి కష్టమ్మీద ఆ గ్లాసునందుకొని పైకెత్తి గటగటా రెండు గుక్కలు త్రాగింది. గొంతంతా మంటగా అన్పించడంతో త్రాగటం ఆపి గ్లాసును క్రింద పెడుతూ ఓసారి గదంతా చూసింది. అనేక భంగిమల్లో రతి జరుపుతూ వున్న నగ్న చిత్రాలు, శిల్పాలు కన్పించాయి. వాటిని చూసి కంగారు పడుతూ మళ్ళా తన జ్యూస్ ని తీసుకుని పూర్తిగా త్రాగేసింది. ఇప్పుడు కాస్త ఓపిక వచ్చినట్టుంది తన ఒంట్లోకి…. తనను తాను చూసుకొంటూ తన దుస్తులు మారడం గమనించి ‘ఎక్కడున్నాను నేను? అసలు వీడు నన్ను ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చాడు…? ఇక్కడి నుంచి ఎలా బయటపడాలి?’ అనుకుంటూ ఆలోచించసాగింది.

ఆరేడు నిముషాలు గడిచాక దుర్గాదాస్ కోయిలని వెంటబెట్టుకొని మళ్ళా ఆ గదిలోకి ప్రవేశించాడు.

లోపలికి వచ్చేముందే కోయిలతో, “దానితో నువ్వు ఏమీ మాట్లాడకూడదు… అదెక్కడికీ పోకూడదు. దానికి ఈ చోటు గురించి అస్సలు తెలీకూడదు…! దాని దగ్గర నిన్నేం చేసినా కిమ్మనకూడదు….!” అంటూ కొత్తగా మరికొన్ని ఆదేశాలు జారీచేశాడు. లోపలి కొచ్చాక శ్రీదేవి తన జ్యూస్ ని పూర్తిగా త్రాగేయడం చూసి, “హ్మ్…. గుడ్…. మొత్తానికి నీకు ఇక్కడి పద్ధతులు అర్ధమయ్యాయనే అనుకుంటున్నాను… నేను చెప్పినట్టు వినకుండా ఏమైనా తోక జాడించావో…” అంటూ కోయిల వైపు తిరిగి ఆమె చీర కొంగుని పట్టుకుని లాగాడు. అంతే, ఆమె బత్తాయి కాయల్లాంటి ఆమె రొమ్ములు నగ్నంగా శ్రీదేవికి దర్శనమిచ్చాయి. దుర్గాదాస్ కోయిల చీరను మొత్తం తొలగించి ఆమెను ప్రక్కనున్న కౌచ్ పైకి త్రోసాడు. పూర్తి నగ్నంగా వున్నా కూడా కోయిల ముఖంలో కొంచెం కూడా సిగ్గు కనపడలేదు. బొమ్మలా అలా కౌచ్ లో వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. బాగా కండపట్టి రాకెట్‌ ఉపరితలాన్ని తలపించేలా ముందుకు పొడుచుకొచ్చిన రొమ్ములు, నవనీతం పోసినట్టుగా నున్నగా, మెత్తగా వున్న పలుచని పొట్ట, ఆడతనాన్ని దాచేసిన నల్లని దట్టమైన పూపొద ఇంకా వెనక కౌచ్ లో మెత్తగా అణిగిపోయిన ఆమె గుండ్రాని పిరుదులు… ఇలా మొత్తంగా ఓ చేయితిరిగిన శిల్పి ఎంతో శ్రమపడి అద్భుతంగా మలిచిన నల్లరాతి ప్రతిమలా మెరిసిపోతున్న కోయిల మేను సౌందర్యాన్ని చూడగానే శ్రీదేవికి చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది. తన తలను క్రిందకు దించుకుంది. దుర్గాదాస్ వెంటనే తన పేంటు జిప్పు తెరిచి తన వేడి కడ్డీని బయటకు తీసి శ్రీదేవి వైపు తిరిగి ఆమెకు చూపిస్తూ ఊపాడు. అప్పుడే తలెత్తిన ఆమె అసహ్యంతో మళ్ళా తన తలను ప్రక్కకు తిప్పుకుంది. వాడు బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ కోయిల పైకి లంఘించి ఆమె కాళ్ళను వెడల్పుగా చేసి సర్రున ఆమెలోకి దూసుకుపోయాడు. కోయిల చిన్నగా కెవ్వుమంది. శ్రీదేవి తలత్రిప్పి చూసింది. దుర్గాదాస్ ఆమెవైపే చూస్తూ కోయిల రొమ్ములను చేజిక్కించుకొని బలంగా పిసుకుతూ క్రింద అతని గూటంతో ఆమెను కుమ్మసాగాడు. శ్రీదేవి ఆ దృశ్యాన్ని చూడలేక ఠక్కున తన కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుంది. దుర్గాదాస్ ఓ వూర కుక్కలా ఎగురుతూ తన అంగాన్ని లోపలికంటా దొబ్బుతూంటే కోయిల పెడుతున్న కూనిరాగాలూ, నిట్టూర్పులు వినలేక శ్రీదేవి తన చెవులను గూడ గట్టిగా మూసుకొంది.

చాలాసేపటి తర్వాత మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచి వాళ్ళ వంక చూసింది. దుర్గాదాస్ తన పనిని పూర్తి చేసుకుని తన అంగాన్ని మళ్ళా తన ప్యాంట్ లోనకు తోసి జిప్ పెట్టేసి వెనుతిరిగి చూడకుండా బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

అంతసేపూ ఒక శవంలా పడివున్న కోయిల మెల్లగా లేచి క్రిందకు వంగి తన చీరను తీసుకొని తొడలమధ్యన జిగటను దానితో తుడుచుకొని నెమ్మదిగా చీరను చుట్టుకోసాగింది.

శ్రీదేవి మెల్లగా, “ఎ-ఎవరు న్-నువ్వు….? న్-నేనెక్కడున్నాను…? నన్నేం చేద్దామని ఇక్కడకు తీసుకొచ్చారు..?” అంటూ కీచుగ్రొంతుతో కోయిలను ప్రశ్నించింది. కానీ, కోయిల ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా శ్రీదేవి దగ్గరకు వచ్చి టేబిల్ మీద వుంచిన భోజనాన్ని ఆమె ముందు ట్రేలో వుంచి మౌనంగానే పగిలిన గాజు ముక్కలను ఏరేసి అక్కడంతా శుభ్రంగా తుడిచేసి తను కూడా ఆ గది నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. లోపల శ్రీదేవి, “ఆగు… ప్లీజ్…. వెళ్ళొద్దు…. చెప్పు… ప్లీజ్-” అని అంటున్నా వినకుండా ఆ గది తలుపును మూసి బయట నుండి గడియ పెట్టేసింది.

ఇక దుర్గాదాస్ బయట లాన్ లోకి వచ్చి సాయంత్రపు పచ్చని గాలిని పీలుస్తూ జేబులోంచి నికోటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి ఆ పొగని ఓసారి గుండెల నిండా పీల్చుకొని గుండ్రని పొరల్లాగ వదులుతూ ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్టుగా ఫోన్ తీసి గిరీశానికి కాల్ చేశాడు.

“ఏరా…. ఎక్కడున్నావ్…?”

“ఇంకెక్కడా… ఇంట్లోనే…. అంతా సర్దేశాను. కాస్త అలసటగా అలా వుంటే చేరబడ్డాను. అవునూ… శ్రీదేవిగారు బానే వున్నారా…?”

“నీయబ్బా….! దానికేమైందిరా… శుబ్బరంగా వుంది…. అది సర్లేగానీ… ఇప్పుడేం ఏం చేయాలో ఏమైనా ఆలోచించావా..?”

“అప్పుడే ఎలా చెప్పగలం… కాస్త ఓపిక పట్టు… పోనీ, నీకేమైనా ఐడియా వచ్చిందా…?”

“ఊహూ… నాకూ ఏం చేయాలో తోచడం లేదు… అందుకే ముందు జాగ్రత్తగా దానికి నేనంటే బాగా భయం పుట్టేలా చేస్తున్నాను. ఒకవేళ దాన్ని వదిలేసినా నా గురించి ఎవరికీ చెప్పకూడదని…..”

“అవునా… ఏం చేస్తున్నావేంటి? కొంపదీసి మళ్ళా ఆమెని రేప్ చేసావా…?”

దుర్గాదాస్ పొగను ‘ఉఫ్ఫ్’అని సన్నగా వూదుతూ, “అహ…హా… మళ్ళా చెయ్లేదు. అఫ్కోర్స్…. దాన్ని రంజుగా అనుభవించాలని లాగేస్తా వుందిగానీ….మ్… అలాగేం చేయలేఁ…. నేనో పెద్ద గూండాని అనేలా దానికి బిల్డప్ ఇచ్చాను. కావాలనే దాని ముందు నా పనిదాన్ని గుడ్డలూడదీసి దెం…ను. అలాగే, నేను చెప్పినట్టు వినకపోతే నా పనివాళ్ళతో దాన్ని దెం…స్తానని వార్నింగ్ కూడా ఇచ్చేశాను…. లం…కి!” అంటూ గట్టిగా నవ్వి, “నా ఫాం హౌస్ లో పనిచేసేది ఆడాళ్ళే అని తెల్దు దానికి…!” అంటూ మళ్ళీ కిచకిచా నవ్వేశాడు.

గిరీశం కూడా నవ్వి, “ఊ…. అది కాస్త పనికొచ్చేదే… కానీ, అంతకుమించి ఏం చేయకురా…”

అన్నాడు మళ్ళీ.

“ఆ…. దాన్ని యింకోసారి- హ్మ్…. సరే… దాన్నేం చేయనులేగానీ.. అక్కడ ఏమైందీ ఎప్పటికప్పుడు నాకు చెప్తూ వుండు…” అని ఫోన్ పెట్టేసి గట్టిగా ఇంకో దమ్ము లాగి సిగరెట్ ని అవతల పారేశాడు.

★★★

సుజాత అంజలికి కూడా కాఫీ తయారు చేసిచ్చి స్నానం చేయటానికి బయట పెరట్లో వున్న బాత్రూం కి వెళ్ళింది. శంకర్ తన కాఫీని త్రాగుతూ కళ్ళతో అంజలి అందాల్ని జుర్రుకుంటూన్నాడు. అతని చేయి మెల్లగా ఆమె చేతిని మీటుతుంటే అంజలికి నరాల్లో జివ్వుమంటోంది. కైపెక్కిన కళ్ళతో శంకర్ ని చూస్తూ, “ఏంటండీ శంకర్ గారూ…. మీ శ్రీమతిగారు ఎప్పుడొస్తారంటా….?” అని నవ్వుతూ అడిగింది.

శంకర్ కాఫీ కప్ ని టీపాయ్ మీద పెడుతూ, “ఏఁ… మాయావడితో మీకేం పనో…?” అన్నాడు ఎగతాళిగా.

అంజలి తన కళ్ళను త్రిప్పుతూ తలని అడ్డంగా వూపి తన క్రింద పెదవిని పళ్ళమధ్యకు తీసుకుంది. శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ ఒక్కసారిగా ముందుకు వంగి ఆమె చెంపలను పట్టుకొని ఆమెను దగ్గరకి లాక్కొని ఆమె పెదాలను అందుకోబోయాడు. “హేయ్…! కా-ఫీ…ఒలికి-పోతుంది…” అంటూ అంజలి అతన్ని అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. “పో-నీ…” అని హస్కీగా అంటూ ఆమె పెదాలను తాకాడు. అంజలి కూడా అతని అధర స్పర్శకు మత్తుగా మూల్గింది. ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులైపోయాయి.

అప్పుడే, డోర్ బెల్ మ్రోగడంతో తను వులిక్కిపడి శంకర్ ని బలంగా వెనక్కి నెట్టింది. శంకర్ కూడా తుళ్ళిపడి, ‘ఎవడ్రా పానకంలో పుడగ్గాడు….’ అని విసుక్కుంటూ లేచి వెళ్ళి దభీమంటూ తలుపు తీసాడు. ఎదురుగా అజయ్ కనిపించడంతో, “బ్రదర్… ఏంటీ ఇలా-?” అంటూ ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.

అజయ్ తన చేతిలోని పేకేజీని చూపిస్తూ, “అక్కడ శ్రీదేవిగారి కోసం శారీస్ కొన్నావుగా బాసూ… ప్లేస్ లేదని నా బ్యాగ్ లో పెట్టుకోమన్నావ్…. నిన్న నీకివ్వడం మర్చిపోయా…. అందుకే-” అంటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.

“అరే… దీనికోసం నువ్వు రావాలా…! పోస్టు చేస్తే సరిపోయేదిగా….!” అంటూ అతని దగ్గరనుంచి పేకెట్ ని తీసుకున్నాడు.

“అహ-హా… కేవలం దానికోసమే కాదనుకో… మరో పని కోసం ఈ వూరు మీంచే వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. ఎలాగూ వస్తున్నాను కదాని-” అంటూ అంజలిని చూసి, “నమస్కారం అంజలిగారూ… ” అంటూ చేతులు జోడించాడు.

అంజలి లేచి నిలబడి, “నమస్తే అ..అజయ్ గారూ…!” అంది. అయితే, ఆమె ముఖంలో ఒక రకమైన ఇబ్బందిని అజయ్ గమనించాడు. ఇద్దరినీ ఓసారి మార్చిమార్చి చూసిన మరుక్షణం అదేంటో అర్ధమై శంకర్ వైపు తిరిగి, “ఓహ్…. మీరేదో ముఖ్యమైన పనిలో ఉంటే మధ్యలో వచ్చి డిస్టర్బ్ చేసినట్టున్నానేఁ…!” అన్నాడు.

శంకర్ చిన్నగా తలను పాముకుంటూ ఒక కన్ను మూసుకొని అవునన్నట్టుగా తలూపాడు. అందులోనే ‘నువ్వు వెళ్తే మేము మళ్ళీ కంటిన్యూ చేసుకుంటాం’ అన్న భావం కూడా ప్రస్ఫుటంగా కనిపించటంతో అజయ్ కూడా చిన్నగా తలాడిస్తూ, “సరే సరే… అయితే నేను బయల్దేరుతాను మరి…!” అంటూ శంకర్ వీపును చరుస్తూ తలుపు దగ్గరకు నడిచాడు.

అంజలి వెంటనే ఒకడుగు ముందుకు వేసి, “అజయ్ గారూ… ఇలా వచ్చి అలా వెళ్ళిపోతున్నారు…. ఒక్క కాఫీ త్రాగి వెళ్ళండి…ప్లీజ్….” అంటూ అజయ్ ని ఆపమన్నట్టుగా శంకర్ వంక చూసింది.

శంకర్ కి అది ఇష్టం లేకపోయినా అంజలి కోసం, “బ్రదరూ… పోనీ…. ఒక్క కా-ఫీ… త్రాగి వెళ్ళు…!” అంటూ ‘ఒక్క కాఫీ’ అన్న మాటను ఒత్తి పలుకుతూ అజయ్ చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు. అజయ్ ఓ రెండుమూడుసార్లు వాళ్ళచేత బ్రతిమాలించుకొని చివరకు వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అంజలి కాఫీ చేయటానికి వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.

శంకర్ కూడా వచ్చి అజయ్ ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. అతనికి ఏం మాట్లాడాలో తెలియటం లేదు. ఒక మూడ్ లోకి వెళ్ళాక వెంటనే మరో మూడ్ కి రావటం కొన్నిసార్లు అంత ఈజీ కాదు. సరిగ్గా ఓ రెండు క్షణాల సుదీర్ఘమైన నిశ్శబ్దం తర్వాత అజయ్, “బ్రదరూ… నీ ఫోన్ అనుకుంటా… రింగవుతున్నట్టుంది…” అన్నాడు. శంకర్ బుర్రలో ఏదో జోరీగ దూరి షికార్లు చేస్తున్నట్టుగా అనిపించడంతో అతను ఆ శబ్దాన్ని వినలేదు. వెంటనే తన జేబులను తడుముతూ తన ఫోన్ ని తీసి చూసుకొని, “లేదే… ఆ సౌండు నా ఫోన్లోంచి కాదు…” అన్నాడు.

“మరి ఆ సౌండ్ ఎక్కడినుంచి వస్తోంది..?” అన్నాడు అజయ్.

శంకర్ మెల్లగా సోఫాలోంచి లేచి ఆ శబ్దాన్ని అనుసరిస్తూ వెళ్ళాడు. ఆ శబ్దం తన గదిలోంచే వస్తుండటంతో వెళ్ళి ఆ గది తలుపు తెరిచాడు. ఫోన్ రింగింగ్ సౌండు ఇంకాస్త ఎక్కువగా వినిపించిందతనికి. ఒక్క క్షణం అక్కడే నిలబడి, “ఇది శ్రీదేవి ఫోన్ రింగ్ టోన్…. ఇక్కడి నుంచి వస్తుందేంటీ…?” అని అజయ్ తో అని లోపలికి వెళ్ళి మంచం క్రింద పడివున్న ఫోన్ ని తీసుకుని చూశాడు.

“Amma calling….’ అని అందులో పేరు చూసి, ‘కంగారులో ఫోన్ తీసుకెళ్ళటం మర్చిపోయింది కాబోలు…!’ అనుకుంటూ కాల్ ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, “హలో…-” అనేంతలో ఆ ఫోన్ కట్టయిపోయింది.

“హుఫ్…. కాల్ కట్ అయిపోయింది…” అంటూ ఓసారి అజయ్ ని చూసి ఓసారి ఫోన్ కాల్ లిస్ట్ లోకెళ్ళి చూశాడు. మొత్తం ముప్పయి నాలుగు మిస్సడ్ కాల్స్ వున్నాయి ‘అమ్మ’ అన్న పేరుతో….

అప్రయత్నంగా ఆ నంబర్ కి డయల్ చేశాడు.

“హలో… పాపా…-” అంటూ ఒక పెద్దావిడ గొంతు వినిపించింది.

“ఆ…. అత్తగారూ…?” అన్నాడు శంకర్ తన అత్తగారి గ్రొంతును సరిగ్గా గుర్తుపట్టలేక…

“హా… అల్లుడుగారూ…. మీరా… మా పాప ఎలా వుంది…?”

శంకర్ అయోమయంగా, “అదేంటత్తయ్యా… తను మ-మీదగ్గరకే వచ్చిందిగా-“

“నాదగ్గరకా….? తనెప్పుడొచ్చిందీ…? నేను వారం రోజుల క్రితం తీర్ధయాత్రలకు వెళ్ళి నిన్న సాయంత్రమే ఇంటికి వచ్చానే-“

“ఏంటీ….? కానీ…. మూడ్రోజుల క్రితమేగా మీ దగ్గరనుంచి ఫోన్ వచ్చి తను మీ వూరికి బయలుదేరింది….”

అవతల నుంచి కంగారుగా, “అయ్యో…. ఏం మాట్లాడుతున్నారు అల్లుడుగారూ….! తనని నేనసలు పిలవనేలేదే…!”

అది వినగానే శంకర్ కి తల తిరిగినట్టయింది. దబ్బుమని మంచంమీద కూర్చుండిపోయాడు.