వొక లెస్బియన్ కథ 2

వొక లెస్బియన్ కథ 2

విజయ నిద్ర లేచేసరికి బాగా చీకటి పడింది. తలంతా దిమ్ముగా ఉంది. గడియారం చూస్తే ఏడున్నర అయింది. లేచి బయటికి వచ్చి చూసింది. గెస్ట్ హౌస్ లో లైట్ వెలుగుతోంది. మెల్లగా ప్రొద్దున్న జరిగిందంతా గుర్తుకు రాసాగింది. తను పడుకున్నప్పుడు టైము సుమారు ప్రొద్దున్న పదకొండు గంటలైనట్టుగా లీలగా గుర్తుంది. అంటే స్వప్న అప్పుడే రూమ్ లో దిగిపోయిందన్న మాట. స్వప్న గుర్తుకు రాగానే మైండ్ ఒక్కసారే ఫ్రెష్ అయిపోయింది. ప్రియురాలు గుర్తుకొచ్చిన ప్రియుడిలా మనసంతా హూషారుతో నిండిపోయింది.. గబగబా గెస్ట్ హౌస్ వైపు నడవబోయి, తన అవతారం ఒకసారి గుర్తుకు వచ్చి ఆగిపోయింది. మైండ్ లో ఉన్న హుషారు బాడీ లో లేదు. ప్రొద్దున త్రాగిన ‘రా’ విస్కీ ఎఫెక్ట్ ఇప్పుడు తెలుస్తోంది. శరీరం లోపలంతా ఏదో ఇన్ కన్వీనియంట్ గా అనిపిస్తోంది. స్నానానికి వెళ్ళి తొందరగా తయారై,
మెత్తని సాటిన్ నైటీ వేసుకుంది. వేడివేడిగా ఒక గ్లాసుపాలు త్రాగాక కాస్త నయమనిపించింది. స్వప్నను చూడాలనిమనసు తొందరపెడుతుంటే గబగబా గెస్ట్ హౌస్ కి వెళ్ళింది.

గెస్ట్ హౌస్ శుభ్రంగా కడిగినట్లుగా తెలుస్తోంది. అక్కడక్కడా ముగ్గులు పెట్టి ఉన్నాయి. మెల్లగా తలుపు త్రోసింది. తలుపు తీసే ఉంచినట్టుంది. మెల్లగా తెరిచి లోపలికి వెళ్ళింది. ఇల్లంతా సాంబ్రాణి వాసన, అగరొత్తుల గుభాళింపు. ఇటువంటి వాతావరణం ఈ ఇంట్లో ఎప్పుడూ లేదు. ఒకమూలలో దేవుని ఫొటోలు పెట్టి పూజ చేసినట్లుగా ఉన్నాయి. ఎంట్రెన్స్ ఎదురుగా స్వప్నతల్లితండ్రుల ఫోటోలేమో, పూల దండలు వేలాడదీసి ఉన్నాయి.

ఇటువంటి పద్ధతులు విజయకు చాలా ఇష్టం. మామూలు పనిమనుషులతో ఇటువంటి వాతావరణం తేవడం కష్టం. స్వప్నపై విజయకు ఇష్టం రెట్టింపైంది. లోపలి ఇన్నర్ రూమ్ తలుపు కూడా తీసే ఉంది. గదిలో స్వప్న ఏదో సబ్జెక్ట్ ప్రిపేర్ అవుతోంది. సడన్ గా విజయను చూడగానే ఉలిక్కిపడి లేచింది. అప్పుడే దిగిన ఇల్లు కాబట్టి బోల్టు పెట్టుకోవడానికి సంశయించి, బావుండదని తలుపు దగ్గరగా వేసి ఉంచింది. అందువల్లనే విజయ లోపలికి రాగలిగింది.
“గుడీవెనింగ్ మేడం.”
“గుడీవెనింగ్ స్వప్నా! ఎప్పుడు వచ్చావ్? ”
“మధ్యాహ్నం మూడు గంటలకి వచ్చాను మేడం, కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను, మీరు నిద్ర పోతున్నట్టున్నారు. డిస్టర్బ్ చేయడం ఇష్టం లేక, మీరిచ్చిన తాళాలతో గెస్ట్ హౌస్ లో దిగిపోయాను. ”
“చాలా మంచి పని చేసావ్ స్వప్నా. దట్స్ వాట్ ఐ వాంట్ ఫ్రంమ్ యు. ప్రతీ చిన్న పని నా పర్మిషన్ కోసం ఆగనక్కరలేదు. చదువుకొంటున్నట్లున్నావు. ఇల్లు రేపుదయం చూపిస్తాలే.”
“ఫర్వా లేదు మేడం, అంత అర్జెంట్ గా చదవాల్సినదేమీ లేదు. రేపు మంచి రోజు. ఇప్పుడు ఇల్లు చూపించేస్తే, రేపే పని మొదలు పెట్టేస్తాను. ”
“దట్స్ గుడ్. నీలా చలాకీగా ఉన్న అమ్మాయి కోసమే నేను చూస్తున్నాను, పద.”
ఇద్దరూ బయల్దేరారు.
హుషారుగా ఇల్లంతా చూపించింది.
‘మేడంకి మందు నిషా దిగినట్టుంది’ అనుకుంది స్వప్న .

చాలా విశాలమైన ఆవరణలో విస్తరించి ఉన్న డూప్లెక్స్ ఇల్లు అది. ఇంటి చుట్టూ అన్ని వైపులా గార్డెన్ ఉంది. అన్నీ కలిపి దాదాపు ఎనిమిది రూములు ఉన్నాయి. ప్రతీ గదిలో టీవీలు, ఏసీలూ బిగించి ఉన్నాయి. హాలులో ఉన్న హెూమ్ థియేటర్ లో కావాల్సిన మూవీలు వేసుకోవచ్చు. ఏ గదికి ఆగది చాలా కళాత్మకంగా ఉంది. ఏచిన్న వస్తువు చూసినా, ఖరీదయినదిగానే అనిపిస్తోంది. ఏరెండు రూములూ ఒకలా లేవు. పైన రెండు, క్రిందరెండు బెడ్ రూములున్నాయి. అన్నింటికీ సకల సౌకర్యాలతో కూడిన అటాచ్ట్ బాత్ రూమ్ లున్నాయి. కిచెన్ గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ లోనే ఉంది. ఖరీదైన ఇంపోర్టెడ్ మైక్రోవేవ్ ఓవెన్, రెండు ఫ్రిజ్ లూ, ఇటాలియన్ క్రోకరీ లతో చాలా ఆధునికంగా ఉంది. హాలులో మినిబార్ ఉంది. టెర్రేస్ మీద ప్రత్యేకంగా ఒక చిన్నహాలు జిమ్ కోసం కేటాయించబడింది. అంత ఇంటిలో మేడం ఒక్కత్తే ఎలా వుంటుందో అర్థం కాలేదు. స్వప్నకు డ్యూటీస్ తనేమేం చెయ్యాలో అన్నీ వివరించి చెప్పేసరికి రాత్రి పదకొండు అయింది.
పరిగా
“వెళ్ళి పడుకో, స్వప్నా” అని పర్మిషన్ ఇచ్చింది. తను మాత్రం సరిగా నిద్ర రాక మరో రెండు రౌండ్లు పోసుకుని పడుకుంది.
*
**
మర్నాడు ప్రొద్దున్నే స్వప్న నాలుగున్నరకే నిద్ర లేచింది. అయిదున్న రకల్లా స్నానంచేసి పూజమూల శుభ్రం చేసి, పూలు కోసుకురావడానికి వెళ్ళింది.
గార్డెన్ నిండా రక రకాల పూల మొక్కలున్నాయి.
తోటమాలి శ్రద్ధతో పెంచినట్లుంది. స్వప్నకు పూలంటే తగని పిచ్చి. కరువు తీరా కోసుకుంది. ఒక పావుగంటలో పూజ ముగించుకుని బంగ్లా లోనికి వెళ్ళింది.

మేడం మామూలుగా ఏడింటికి లేస్తుందని రాత్రే చెప్పింది. తనను డిస్టర్బ్ చేయనక్కర లేకుండా, ఒక సెట్ తాళాలు నిన్ననే మేడం తనకు ఇచ్చింది. జాయిన్ అయ్యీ అవ్వగానే తనపై నమ్మకం ఉంచిన మేడం పై గౌరవం పెరిగింది. వాటితో బయటి నుంచే డోర్ తీసింది. బాక్స్ లో పడి ఉన్న మిల్క్ పేకెట్ లు తీసుకుని మేడంకు బ్రేక్ ఫాస్ట్ తయారు చేయసాగింది. మేడం ఆఫీసుకి వెళ్ళేవరకు తనకు అవసరమైన ఇంపార్టెంట్ పనులు మాత్రమే చూడాలి. తరువాత, మిగిలిన పనులు తీరిగ్గా చేసుకోవచ్చు.

అంతా ప్రిపేర్ చేసి, జ్యూస్ తీసి ఫ్రిజ్ లో పెట్టి, ఐటమ్స్ అన్నీ డైనింగ్ టేబుల్ మీద సర్దిపెట్టింది. అంతా అయ్యేసరికి ఏడున్నర అయింది. గబగబా కాఫీ తయారు చేసి, మేడం ముందే చెప్పిన ప్రకారం టెర్రెస్ మీద ఉన్న జిమ్ కి తీసుకెళ్ళింది.

ఓరగా వేసి ఉన్న తలుపు మీద మృదువుగా ఒకసారి తట్టింది.
“కమిన్ స్వప్నా!” లోపలినుంచి వినిపించింది.
స్వప్న మెల్లగా తలుపు తీసి లోనికి వెళ్ళింది.
అప్పటికే మేడం నిద్రలేచి, మ్యూజిక్ పెట్టుకుని ఏరోబిక్స్ చేస్తోంది.
“గుడ్ మార్నింగ్ మేడం”.
“మార్నింగ్, స్వప్నా!” మేడం కళ్ళల్లో వెలుగు.
“కాఫీ మేడం.”
స్వప్నను చూడగానే మెల్లగా వెళ్ళి మ్యుజిక్ సిస్టమ్ ఆఫ్ చేసి, ప్రక్కనున్న టవెల్ అందుకుని చెమటను ఒకచేత్తో తుడుచుకుంటూ వచ్చి మరోచేత్తో స్వప్న చేతిలోని కాఫీ అందుకుని –
“అలా కూర్చో”, అని గోడ వారనున్న కుర్చీ చూపించి తను ప్రక్కనే ఉన్న మరో ఈజీ చైర్ లో కూర్చుంది.
స్వప్న కూర్చుంది.
రిలాక్స్ అవుతూ నెమ్మదిగా స్వప్న ఇచ్చిన కాఫీ సిప్ చేయసాగింది. “వెరీ గుడ్,
కాఫీ చాలా బాగుంది.”
“థాంక్యూ మేడం”.
వెనక్కి చారగిల బడి ఒళ్ళు
మేడం ఒకసారి కప్పు ప్రక్కన పెట్టి విరుచుకుని ఒక్క క్షణం కళ్ళు మూసుకుంది.
స్వప్న మెల్లగా తల ఎత్తి మేడం వైపు చూసింది.
మేడం పాదాలకు స్పోర్ట్ షూస్ వేసుకుని ఉంది. పైవరకు తొడలు కనిపిస్తున్న టైట్ షార్ట్స్, పైన బనియన్ లాంటి తెల్లని టీ షర్ట్ టక్ చేసుకుని ఉంది. ఒళ్ళంతా బాగా చెమటపట్టి ఉంది. తొడలమీద, మెడపైనా చెమట బిందువులు తళుక్కుమంటున్నాయి. టీ-షర్ట్ బాగా తడిచిపోయి శరీరానికి అతుక్కుపోయింది.

దానితో దాదాపు ట్రాన్స్పరెంట్ గా మారి శరీరం అంతా కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తోంది. ఛాతీ చాలా విశాలంగా ఉంది. లోపలి వక్షోజాలు చాలా స్టిఫ్ గా ఎత్తుగా రాతితో చెక్కినట్లు ఉన్నాయి. నిపుల్స్ దగ్గర టీ-షర్ట్ క్లాత్
అతుక్కొని వాటి షేప్ స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. పొట్ట ఫ్లాట్ గా ఉంది. భుజాలు లావుగా ఎత్తుగా ఉన్నాయి. మొత్తంమీద ఒక స్పోర్ట్ ఉమన్ బాడీలా ఉంది. శరీరం నున్నగా ఎక్కడా రోమాలు లేకుండా నిగనిగ లాడుతూంది. “మేడం ది మంచి బాడీ.” మొదటి సారి గా అనుకుంది స్వప్న.
గదంతా కలయ చూసింది స్వప్న. జిమ్ లో ఉండవలసిన అన్ని ఎక్విప్ మెంట్ లూ ఉన్నాయి. విజయ రోజు ఒక ముప్పావు గంట సేపు ఎక్సర్ సైజులు చేస్తుంది.

బాగా అలిసి ఉందేమో, వగరుస్తున్నప్పుడల్లా మేడం గుండెలు ఎగిరెగిరి పడుతున్నాయి. వేసుకున్న షార్ట్ బాగా పొట్టిదవడం వల్ల బలిసిన మేడం పిక్కలు తెల్లగా మెరుస్తున్నాయి. ఇంట్లో ఒక్కత్తే ఉంటుండడం వల్ల, మేడం కాజువల్ గా ఉంటుంది. దానితో, దాదాపు శరీరమంతా ఇంచుమించు ఎక్స్ పోజింగ్ గానే ఉంది. భుజాలు, తొడలు నున్నగా కనిపిస్తున్నా, సుకుమారంగా మాత్రం లేవు. చాలా బిగుతుగా బలిష్టంగా ఉన్నాయి. మేడం వెనక్కి వాలి రిలాక్స్ అవుతుండడం తో, మేడం ఊపిరి పీల్చినప్పుడల్లా నిపుల్స్ బాగా ముందుకు పొడుచుకొస్తున్నాయి. తేనె రంగులో సూదిగా మొనదేలి ఉన్నాయి..

ఏదో సినిమాల్లో తప్పిస్తే, అలా అర్ధ నగ్నం గా కనిపించే ఆడవాళ్ళని స్వప్న ఎప్పుడూ చూడలేదు. కాలిమీద కాలు వేసుకొని కూర్చుందేమో, పైకెత్తిన కాలి తొడ క్రింది భాగంలో షార్ట్ బాగా వెనక్కి వెళ్ళి, మేడం డ్రాయర్ కనిపిస్తోంది. అది మగాళ్ళు వాడే కట్ డ్రాయర్లా ఉంది. ఆడాళ్ళు వాడే పేంటీ లా లేదు. ఆ కాలు పైకెత్తి ఉండడంవల్ల తొడ మరింత లావుగా కనిపిస్తోంది. షార్ట్ మధ్య
భాగం రెండు కాళ్ళ మధ్యలో ఎక్కడో మూలకు ఇరుక్కుపోయింది. స్వప్న చూపులు కుతూహలంగా అక్కడే కొంత సేపు తచ్చాడాయి..
ఇంతలో మేడం కళ్ళు తెరవడంతో స్వప్న చటుక్కున చూపు తిప్పుకుంది. విజయ అది గమనించి నవ్వుకుని మరలా కాఫీ త్రాగసాగింది. స్వప్న తల వంచుకుని వెయిట్ చెయ్యసాగింది. విజయ, స్వప్నను గమనిస్తూ మెల్లగా కాఫీ త్రాగటం పూర్తి చేసింది.
“ఎంతసేపైంది స్వప్నా నిద్ర లేచి?”

“నాలుగున్నరకు మేడం”. తల దించుకునే మాటలాడసాగింది స్వప్న. దాదాపు అర్ధనగ్నంగా కనిపిస్తున్న మేడం దేహం చూడాలంటే సిగ్గుగా ఉంది. మరోప్రక్క కుతూహలంగానూ ఉంది.
“అమ్మో! అంత త్వరగా లేవడం నా వల్ల కాదు బాబూ!, ఎగ్జామ్స్ ఎప్పుడు?”.
“ఇంకా నాలుగు నెలలున్నాయి మేడం.”
“నీకు బాంక్ అకౌంట్ ఉందా?”
(దేనికో అనుకుని, “ఉంది మేడం.”
“మరేం లేదు. నీ సాలరీ డైరెక్ట్ గా బాంక్ లోనికి ట్రాన్స్ఫర్ చేసేద్దామని”.
సాలరీ ఎంతో చెప్పలేదు మేడం.
విజయకు ఆ అమ్మాయి తో ఏదో మాటలు కలిపి తను మాటలాడుతూ ఉంటే ఆ అమ్మాయినే చూస్తూ ఉండాలని ఉంది.
“బ్రేక్ ఫాస్ట్ ఏం చేస్తున్నావు?”
“నిన్న మీరు చెప్పినట్లుగానే రెడీ చేసేసాను మేడం”
తల దించుకొనే ఉంది. మేడంని తలెత్తి చూడాలంటే గాభరాగా ఉంది. ఎప్పుడెప్పుడు ఆ గది నుండి బయటపడదామా అని ఆతురతగా ఉంది. కనీసం మేడం ఆ కాలు మీద కాలును తీసేసి కూర్చుంటే బావుండు.
“దట్స్ గుడ్. మద్యాహ్నం లంచ్ కి కేరేజీ తీసుకువెళ్ళే అలవాటు లేదు. అక్కడే ఆఫీసు కేంటీనులోనే తీసుకుంటాను. నీదగ్గర కొంత అమౌంట్ ఉంచుతాను. నేను ఆఫీసుకి వెళ్ళిన తర్వాత నువ్వు మార్కెట్ కి వెళ్ళవచ్చు.”
“అలాగే మేడం”

మేడం త్రాగిన కప్పు తీసుకుని తుర్రుమని చిన్నపిల్లలా గది బయటకు పరుగెత్తింది. మువ్వల గలగలలు దూరమైనాయి.. స్వప్న వెళ్ళిపోయింది.
ఇంకొంచెంసేపు ఉంటే బాగుండుననుకుంది విజయ. అయినా ఎక్కడికి పోతుందిలే? ఇక స్వప్న తన గూటి చిలక. ఈరోజు కాకపోతే రేపు. తొందర పడకూడదు. అనవసరంగా ఆమెను గాభరా పెట్టకూడదు. స్వప్న వెళ్ళిన వైపే చూస్తూ అనుకుంది విజయ.
స్నానం చేసి డ్రెస్ చేసుకుని బ్రేక్ ఫాస్ట్ కోసం వచ్చింది. స్వప్న డిన్నర్ టేబుల్ రెడీగా ఉంచింది. స్వప్న ఎంత మొహమాట పడినా తనతో పాటే టేబుల్

దగ్గర కూర్చోబెట్టుకుని, టిఫిన్ చేసేదాకా వదలలేదు విజయ. తొమ్మిదయ్యేసరికి కారు వేసుకొని స్వప్నకు జాగ్రత్తలు చెప్పి , మార్కెట్ కోసమని కొంత కేష్ ఇచ్చి ఆఫీసుకి వెళ్ళిపోయింది .
మేడం తన పట్ల చూపిస్తున్న ఆదరాభిమానాలను తలచుకొంటూ ఇంటిపని మెల్లగా పూర్తి చేసుకుని తన కోసం లైట్ గా లంచ్ ప్రిపేర్ చేసుకుని ఇల్లు తాళం పెట్టి మార్కెట్ చేసుకొచ్చింది . భోజనం చేసేసరికి మద్యాహ్నం రెండయ్యింది. క్లాస్ సబ్జెక్ట్ ముందేసుకుని కూర్చుంది. మధ్యాహ్నం పడుకునే అలవాటు లేదు. సాయంత్రం నాలుగున్నర వరకు దీక్షగా ప్రిపేర్ అయ్యింది. ఏదేమైనప్పటికీ చదువును తను నెగెక్ట్ చేయకూడదు. యజమానుల అభిమానాలు ఈరోజు ఉంటాయి, రేపు పోతాయి. కానీ తను మాత్రం తన కాళ్ళ మీద తను నిలబడాలంటే , తన డిగ్రీ పూర్తి కావాలి.
మేడం మధ్యమధ్యలో రెండుసార్లు ఫోన్ చేసి ఏమైనా అవసరం ఉందేమో కనుక్కుంది.

స్నానం చేసి, డిన్నర్ ప్రిపరేషన్ లో పడింది. మేడం సాయంత్రం రైస్ తినదు. రోటీల కోసం పిండిని కలిపి ఉంచి, కర్రీ తయారు చేసింది. నీట్ గా తయారై మేడం కోసం ఎదురుచూడసాగింది. రెండు పూటలా స్నానం చేయడం స్వప్నకు అలవాటు.
చీకటి పడుతూండగా దేవుని దగ్గర దీపం పెడుతూంటే, మేడం వచ్చిన కారు హారన్ వినపడింది. ప్రొద్దున నుంచీ ఒంటరిగా ఉన్నందువల్లనేమో, దానికి తోడు మేడం చూపిస్తున్న అభిమానం వల్ల, మేడం వచ్చినంతనే ప్రాణం లేచి వచ్చింది. లేడిపిల్లలా చెంగున లేచి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి మెయిన్ గేట్

తీసి, గుడివెనింగ్ చెప్పి కారు షెడ్ ఓపెన్ చేసింది. షెడ్ లో కారు కాకుండా ఒక కైనెటిక్ హెూండా, ఒక కరిష్మా బైక్ ఉన్నాయి. మేడం కారు పార్క్ చేసిన తర్వాత తలుపులన్నీ మూసి లోపలికి వచ్చి, మేడం స్నానం చేసి వచ్చే లోగా కాఫీ రెడీ చేసి ఉంచింది.
కాఫీ తాగుతూ మేడం కాస్సేపు న్యూస్ పేపర్ చూసిన తర్వాత, ప్రొద్దునలాగానే స్వప్నతో కబుర్లు చెప్పుతూ తనతోనే డిన్నర్ చేయించింది. మెల్లగా స్వప్న కుటుంబ విషయాలూ, అవీఇవీ తెలుసుకుంది. స్వప్న సామాన్లు వాష్ చేసి, మేడం బెడ్ రెడీ చేసి, మేడమ్ పర్మిషన్ తో తన రూమ్ కి వెళ్ళి పోయింది.
రాత్రి పది వరకూ చదువుకొని పడుకుంది.
దాదాపు ప్రతీరోజూ స్వప్న దినచర్య ఇలాగే ఉండేది. స్వప్నకు రోజులు హాపీ గా గడిచిపోతున్నాయి. మార్కెట్ కి తప్పిస్తే కాలు బయటపెట్టే పని లేదు. మేడం చెప్పడంతో, దూరం వెళ్ళాల్సిన పనులకు స్కూటర్ వాడుతోంది. విజయ మాత్రం తను ఇంటిలో ఉన్నంతసేపూ స్వప్నను తన సమక్షంలోనే ఏదో వంకతో ఉంచుకోడానికి ప్రయత్నించేది. విజయ చూపులన్నీ స్వప్న చుట్టూనే తిరుగుతూండేవి. అలా ఒక వారం గడిచింది. స్వప్నకు క్రొత్త పరిసరాలు అలవాటయ్యా యి.

విజయ స్వప్నను బాగా స్టడీ చేసింది. స్వప్నకు తన పనీ, చదువూ తప్ప వేరే ధ్యాస లేదు. ఐడిల్ గా కూర్చోవడం గానీ, టీవీ చూడడం గానీ అలవాటు లేదు. నీట్ నెస్ బాగా మెయిన్ టెయిన్ చేస్తుంది. ఓపిక, సహనం చాలా ఎక్కువ. తనంత తానుగా మాట్లాడదు. తను ఎంతచనువిచ్చినా స్వప్న మాత్రం ఏమీ ఎడ్వాంటేజ్ తీసుకోదు. వీలైనంతవరకూ తల వంచుకునే ఉంటుంది.

ఇటువంటి అమ్మాయికి కాలేజేలో ఎటువంటి ఎఫైర్లూ ఉండే అవకాశమే లేదనుకుంది. తల్లితండ్రులు పోయాక మరింత ఇంట్రావర్టు గా మారిపోయినట్లుంది. ప్రాణ స్నేహితులంటూ ఎవరూ లేరు. (‘మంచిదే ‘) లోలోపల అనుకుంది విజయ.
స్వప్న రోజు తెల్లవారుఝామునే నిద్రలేచి, స్నానంచేసి, పూజ చేసుకుని, చక్కగా తయారై, ఆరుగంటలకుముందే పనులు మొదలుపెట్టి చలాకీగా ఇల్లంతా చక్కపెడుతూ తిరుగుతూంటే ఇంటికే కొత్తకళ వచ్చినట్టు విజయకు అనిపించింది. స్వప్న తనమొహం మీది చిరునవ్వు ఎప్పుడూ చెరగనీయదు. చాలాఅణకువగా కనిపిస్తుంది. మాటలు పొదుపుగా మాట్లాడుతుంది. విజయ అడిగే అనేక ప్రశ్నలకు, నేర్పుగా తక్కువ మాటలతో సమాధానమిస్తుంది

ముఖ్యంగా స్వప్నకు పూలంటే ప్రాణం. సాయంత్రం ప్రత్యేకంగా ఒక అరగంట పూలు కోయటానికి, మాలలుతయారు చేయటానికి కేటాయించడం గమనించింది. ఒకటి దేవునికి అలంకరించి, మిగతావి తలనిండా తురుముకుంటుంది.. సాయంత్రాలు బయటికి వెళ్ళే పని లేకపోయినా తలలో అన్నన్ని పూలు ఎందుకోనని విజయ నవ్వుకుంటుంది. గార్డెన్లో చాలారకాల పూలు పుష్కలంగా ఏ సీజన్ కు తగ్గవి ఆ సీజన్ లో పూస్తుంటాయి. తలనిండా రోజుకోరకం పూలతో, చేతిగాజుల గలగలతోనూ, కాలిఅందెల సవ్వడితోనూ నిండుగా లక్ష్మీదేవిలా కనిపించే స్వప్నను అలా చూస్తూ..నే ఉండాలని విజయ మనసు ఆరాట పడుతుండేది. నైటీలు గానీ, డ్రస్సులు గానీ అస్సలు
వాడదు.

విజయకు ఆఫీస్ లోనూ ఎప్పుడూ స్వప్నధ్యాసే. ఇంటికి ఎప్పుడెప్పుడు వద్దామా అని ఉండేది. మధ్య మధ్యలో ఇంటికి ఏదో వంకతో ఫోన్ చేస్తూ ఉండేది. ఇదివరలో ఆఫీసు తరవాత ఎవరో ఫ్రెండ్స్ ఇంటికో, ఏదైనా సినిమాకో
వెళుతుండే విజయ ఇప్పుడు సరాసరి ఇంటికే వచ్చేస్తోంది. స్వప్నపై తనకు కలుగుతున్నది కేవలం సెక్సువల్ ఫీలింగ్ మాత్రమే కాదనీ అదొకరకం ఆరాధనలాంటిదనీ విజయకు అనిపించింది.

తనలాంటి వయసు పైబడుతున్న ఆడది, అప్పుడప్పుడే వయసొస్తున్న స్వప్న యవ్వనానికి చెయ్యబోయే తొలికన్నెరికాన్ని తలచుకొంటేనే విజయ కు మనసు నిలవటం లేదు. తన బెడ్ రూమ్ లోని కింగ్ సైజ్ బెడ్ పై ఆరబోసిన స్వప్న అందాలను, తను ఎన్ని రకాలుగా వీలుందో అన్ని రకాలుగానూ కరవుతీరా అనుభవిస్తున్నట్లుగా ఊహించుకుంటూ విజయ స్వప్నాల్లో తేలిపోతూ ఉండేది.
ఒకరోజు విజయ, స్వప్నను షాపింగ్ కి తీసుకెళ్ళి తను ఎంత వద్దంటున్నా సరే బలవంతంగా మంచిమంచి చీరలు జాకెట్ మొదలైనవి నాలుగైదు సెట్ లు ఖరీదైనవి తనే సెలెక్ట్ చేసి కొన్నది. పదివేలు అయింది. స్వప్నకు తన తల్లి గుర్తుకొచ్చి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. మేడం చూడకుండా కళ్ళు తుడుచుకుంది.

అలా ఒక నెల గడిచింది. ఈ నెల రోజుల్లోనూ స్వప్నను విజయ దాదాపు మానసికంగా జయించేసిందని చెప్పవచ్చు. స్వప్న నోరు తెరచి ఏదీ అడగకపోయినా కాస్మెటిక్స్ మొదలుకొని క్లాసు పుస్తకాల వరకూ ఏమేమో కొని తెచ్చేది. టిఫినూ, భోజనం తనతోనే. కొసరి కొసరి వడ్డించేది. దాదాపు తన ఫామిలీ మెంబర్ గానే చూసింది. స్వప్న ఏ స్టేజీకి వచ్చిందంటే ‘మేడం కోసం ప్రాణాలైనా ఇచ్చేందుకైనా రెడీ ‘ అనిపించేంతగా.
మార్కెట్ చేయడానికి వెళ్ళినప్పుడు స్వప్న ఒకసారి పరీక్ష ఫీజు కోసం డీడీ తీద్దామని బేంక్ కి వెళ్ళినప్పుడు తన పాస్ బుక్ అప్ డేట్ చేయిస్తూ చూసింది. ఫస్టున తన అకౌంట్ లో ఎనిమిది వేలు డిపాజిట్ ఐ ఉన్నాయి. ఎవరబ్బా, అని ఆలోచించింది. బహుశా మేడమే కావచ్చు. తను పూర్వం పని చేసే కంపెనీ నెలకు కేవలం రెండున్నర వేలు ఇచ్చేది. ట్యూషన్ లు చెప్పుతూ తను మరో పదిహేను వందలు సంపాదించేది. హాలిడేస్ లో అది కూడా ఉండేది కాదు. ఖర్చులు పోను, ఏమీ మిగిలేది కాదు. మరి ఇప్పుడు, కాణీ ఖర్చు లేదు. బేంకు లో తన జీతం ఎనిమిది వేలు జమ అయ్యింది. మనస్సుకి చాలా భరోసాగా అనిపించింది. ఆర్థికపరమైన వెసులుబాటు మనిషి జీవితంలో అత్యంత ప్రధానమైన పాత్ర వహిస్తుంది.
విజయ పుణ్యమా అని స్వప్న ఒళ్ళు ఈనెలరోజులలోనూ మరింతగా నునుపు తేరి కాస్త బరువు పెరిగి విజయ మనసును తొందర చేయసాగింది. వయస్సులోనూ, అనుభవంలోనూ ఆరితేరిన తన లాంటి ఆడదాని చేతిలో , దోరదోరగా ఉన్న స్వప్న యవ్వనానికి జరగబోయే తొలి శృంగార అనుభవాన్ని తలచుకొంటేనే విజయకు చాలా తొందరగా ఉంది…
ఈ చిన్న దాని అందాలు తన బాహువుల్లో ఎప్పుడు చిక్కుతాయో….,
ఆ లేత పెదాలు తన పెదాల క్రింద ఎప్పుడు నలుగుతాయో…,
ఆ యవ్వన గిరులు తన వక్షోజాల క్రింద ఎప్పుడు అణిగిపోతాయో…,
ఆ అందమైన పొడవైన కాళ్ళు తన పిరుదులను ఎప్పుడు చుట్టుకుంటాయో……,
ఆ చుట్టిన కాళ్ళ మధ్య తన వేగంగా ఊగుతున్నప్పుడు ఆ పాదాల మువ్వలు లయబద్దంగా ఎప్పుడు మ్రోగుతాయో…,యా
.
తెల్లవార్లూ పోటు మీద పోటు పడుతున్నప్పుడు ఈ చిన్నది మూలిగే మూలుగులు వీనుల విందుగా తను ఎప్పుడు వింటుందో…..,
రతిసౌఖ్యంలో అలసిపోయినప్పుడు, ఆ చిన్నారి నుదిటిపై కనిపించే స్వేద బిందువులను తన నాలికతో ఎప్పుడు తుడిచివేస్తుందో…..,
వరుస ఆర్గాజాలతో ఆ సౌందర్యం సొమ్మసిల్లి పడినప్పుడు తను ఎప్పుడు ఉపచారాలు చేస్తుందో……
ఇంకెంత కాలం ఆగాలో?…. ఏమో?…..

ఎలా మొదలు పెట్టాలో, ఎక్కడ మొదలు పెట్టాలో, ఎప్పుడు మొదలు పెట్టాలో విజయకు అర్ధం కాలేదు. సరైన సమయం కోసం ఎప్పుడెప్పుడా అని వేచి చూడ సాగింది. అనుకోకుండా ఆ రోజు తొందరలోనే రానే వచ్చింది.

ఒకరోజు విజయ ఆఫీసులో ఒక లేడీ కొలీగ్ కి ట్రాన్స్ఫర్ అయింది . ఆ కొలీగ్ బాచిలర్ కావడంతో ఆ కొలీగ్ ఇంట్లోనే లేడీ ఎంప్లాయీస్ అంతా కలిసి, శనివారం సాయంత్రం ఫేర్ వెల్ డిన్నర్ ఏర్పాటు చేసారు. విజయ దానికి ఎటెండ్ అవడం కోసం సాయంత్రం ఎర్లీగా ఇంటికి వచ్చింది. ఫ్రెష్ గా తయారై పార్టీవేర్ వేసుకుంది.
విజయ ఆఫీసుకి వెళ్ళేప్పుడు చాలావరకు ఫార్మల్ డ్రెస్ లోనే వెళుతుంది. డిగ్నిటీ మెయిన్ టెయిన్ చేస్తుంది. ఎక్కువసార్లు జెంట్స్ వాడే సఫారీ ధరించి వెళుతుంది. అప్పుడప్పుడూ, స్లీవ్ లెస్ వేసుకుని సారీ కట్టుకుంటుంది.

కానీ స్వప్న వచ్చాక మొదటి సారి మేడం ను పార్టీ వేర్ లో చూస్తూంది. బ్లూ కలర్ టైట్ జీన్స్ పేంట్ ధరించి పైన పింక్ కలర్ బనియన్ టక్ చేసింది. పైన మళ్ళీ బ్లూ కలర్ జీన్స్ కోటు పేంట్ తో మాచ్ అయ్యేలా వేసుకుంది. ఇంపోర్టెడ్ జెంట్స్ షూస్ వేసుకుంది. కోటు పైబటన్స్ వదిలేయడం వలన గుండెలఎత్తులు ముందుకు తోసుకొస్తున్నట్లుగా కనిపిస్తున్నాయి. శరీరానికి పట్టినట్లుగా ఉన్న ఆ డ్రెస్ లో మేడమ్ తొడల
షేపులు, నడుంవంపులు, గుండెలఎత్తులు కొట్టొచ్చినట్లుగా కనిపిస్తున్నాయి. బాగా మెయిన్ టెయిన్ చేసే శరీరంకావడంతో, వయసు నలభై పైనే అయినా నదరుగా కనిపిస్తోంది. తగుమాత్రం ఎక్స్ పోజింగ్ గా కనిపిస్తున్న విజయను ఆశ్చర్యంగా చూసింది స్వప్న. ‘మేడం ఎంత బావుందో ! ‘ అనుకోకుండా ఉండలేకపోయింది.

యధావిధిగా స్వప్న కారుషెడ్ తలుపులు తీసి ప్రక్కగా నిలుచుంది. కారుషెడ్ వైపు వెళుతూ విజయ ఓరకళ్ళతో స్వప్నవైపో చూపు ఈటెలా విసిరింది. కళ్ళు విప్పార్చుకుని తననే ఆరాధనగా చూస్తున్న స్వప్నను చూసి కొంటెగా నవ్వి కన్ను గీటింది. స్వప్న గాభరాగా చూపు తిప్పుకుంది. తను కాలేజీలో జాయిఫ్లైయ్యిన కొత్తలో మగాళ్ళు తనవైపు చూసే చూపులు, చేసే చేష్ఠలు ఒక్కసారి గుర్తుకొచ్చి, మదిలో ఏదో సన్ననిఅలజడి కలిగింది స్వప్నకు.

విజయ ఓసారి నవ్వుకుని కారు బయటకు తీసి, స్వప్న ప్రక్కనోసారి ఆపి, వెళ్ళే ముందు ‘తను వచ్చేసరికి లేటవుతుందనీ, తన కోసం వెయిట్ చెయ్యకుండా భోజనం చేసెయ్యమ’ని చెప్పి సర్రున కారు డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆరోజు కార్తీక పౌర్ణమి కావడంతో, స్వప్నకూడా సాయంత్రం కాగానే తలస్నానంచేసి మేడం కొనిచ్చిన కొత్తచీరల్లో మంచిది ఒకటి కట్టుకుని తయారై, గుడికి వెళ్ళివచ్చింది. భోజనం చేసేసరికి తొమ్మిదయ్యింది. తాపీగా పనులన్నీ పూర్తిచేసుకుంది. రోజూలానే మేడంకోసం బెడ్ రెడీచేసింది. ఆమె వస్తే మిగతాపనులు ఏమైనా ఉంటే చేసి, రూమ్ కి ఏకంగా ఒకేసారి వెళ్ళి పడుకుందామని ఆబట్టలతోనే వెయిట్ చెయ్యసాగింది. పదవ్వగానే సోఫా లోనే కాస్త కునుకుపట్టింది.
***
కారుహారన్ తో చటుక్కున మెలకువ వచ్చి చూస్తే టైము పదకొండు అయ్యింది. తాళాలు తీసుకుని గబగబా పరుగెత్తింది. మేడం కారు షెడ్ లో పెట్టాక స్వప్న తాళంవేసి లోనికి వచ్చింది. మేడం కొద్దిగా తూలుతూ నడవడాన్ని గమనించింది. బాగా త్రాగివచ్చినట్లు ఉందనిపించింది. ఐదడుగుల దూరం నుంచి కూడా గుప్పుగుప్పు మని మందువాసన కొడుతోంది.”
“భోజనం చేషావా ష్వప్నా?” నిలబడే షూస్ విప్పుతూ అడిగింది. మేడం మాటలు ముద్ద ముద్దగా వస్తున్నాయి.
“చేసాను మేడం”.
మేడం షూస్ విప్పి అక్కడే వదిలేసింది. తన జీన్స్ కోటును విప్పి సోఫాలోకి విసిరింది. “శరీరంపై అదుపు తప్పినట్లుంది. మరి డ్రైవింగ్ ఎలా చేసిందో” అనుకుంటూ షూస్ తీసి ప్రక్కన పెట్టింది స్వప్న.

“షారీ ష్వప్నా! లేటయ్యింది. వెళ్ళి పడుకో”, అంటూ తనగదివైపు అడుగులు వెయ్యబోతూ తూలిపడబోయింది.
“జాగ్రత్త మేడం.” ప్రక్కనేనడుస్తున్న స్వప్న ముందుకుగెంతి మేడంను పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించింది.

ముందుకు తూలబోతున్న విజయకూడా ఉలిక్కిపడి ఆసరాకోసం ప్రయత్నించడంలో స్వప్నను రెండుచేతులతోనూ గట్టిగా దాదాపు వాటేసుకుని నిలదొక్కుకుంది. ఆతూలడంలో కాస్త మత్తుదిగి మెల్లగా కళ్ళు విప్పార్చుకొని తను దేనినిపట్టుకుందో ఒకసారి చూసింది. యధాలాపంగా ఉన్న విజయకు తన కౌగిలిలో ఉన్న స్వప్నను చూసి ఒక క్షణం పాటు ఏమీ అర్థంకాలేదు. కొద్దిగా తల విదిలించి కళ్ళు పైకెత్తి మళ్ళీ చూసింది.
స్వప్న….తన స్వప్న మొహం…… తన మొహానికి కేవలం రెండంగుళాల దూరంలో కనబడగానే విజయ కాస్త కన్ ఫ్యూజ్ అయ్యింది. సగం కల, సగం మెలకువలో ఉన్నట్టుగా అనిపించింది. ఆ నెల రోజులలోనూ స్వప్నను తాకడం అదే విజయకు మొదటిసారి. ఈ సీన్ కోసం తను ఎంత మాత్రం ప్రిపేర్ కాలేదు. ఎన్నో సార్లు రాత్రుళ్ళు మెలకువ వచ్చి స్వప్న ఆలోచనలతో మనసు చెదరి, గెస్ట్ హౌస్ వైపు వెళ్ళాలనే తన మనస్సును
ఎలా నిగ్రహించుకుందో తనకు మాత్రమే తెలుసు. ఆఫీసులో పని చేస్తున్నా స్వప్న గురించిన ఆలోచనలే. అసలు స్వప్నకు ఎలా ప్రపోజ్ చెయ్యాలో, తను ఎలా ప్రొసీడ్ అవ్వాలో రకరకాల ప్రణాళికలు గత కొద్ది రోజులుగా ఆలోచిస్తున్న విజయ అనుకోకుండా జరిగిన ఈ సంఘటనతో అప్రతిభురాలైంది. మెత్తని స్వప్న ఒళ్ళు గువ్వ పిట్టలా తన కౌగిలిలో చిక్కేసరికి, విజయకు అంత మత్తులోనూ సగం కిక్కు దిగిపోయింది. స్వప్న రెండు చేతులూ తననడుమును చుట్టి ఉన్నాయి. తను స్వప్న మెడను కౌగిలించుకుని పూర్తిగా స్వప్పపై వాలిపోయి ఉంది.

తను చూస్తున్నది కలకాదని తెలియగానే, నిటారుగా నిలదొక్కుకుంది. చేతులు మాత్రం స్వప్నపై నుండి తీయలేదు. చేతులు అలాగే ఉంచి, కొద్దిగా ఒంగుని, స్వప్న కళ్ళల్లోకి నిషా నిండిన కళ్ళతో మత్తుగా చూసింది. స్వప్న కళ్ళల్లో మేడం పడిపోబోయిందన్న ఆందోళన. ఇక ఫరవాలేదన్న రిలీఫ్. కొద్ది క్షణాలు అలాగే గడిచాయి.

మేడంకళ్ళు మత్తుగా ఉన్నాయి. కళ్ళల్లో ఎరుపుజీర మొదటిసారిగా చూసింది స్వప్న. చేతులు తీసే ప్రయత్నమేదీ విజయ చేస్తున్నట్టు స్వప్నకు అనిపించలేదు. పైగా ఆచేతులు తనచుట్టూ మరింత బిగుసుకుంటున్నట్టుగా అనిపించింది . మందు మత్తులో తూలుతూ ఉండడం వలన బహుశా ఆసరా కావాలేమోననుకుంది. కోటు తీసేయడం వలన కేవలం స్లీవ్ లెస్ పింక్ బనియన్ లో మేడం ధగధగలాడిపోతోంది. క్రింద నడుంవరకూ టైట్ జీన్స్, పైన అతుక్కుపోయినట్లుగా ఉన్న బనియన్ లో మేడం పైభాగం దాదాపు అర్ధ నగ్నంగా ఉంది. కండలు బాగా ఉబికి కనిపిస్తున్నాయి. కొట్టొచ్చినట్లున్న గుండెఎత్తులే గనక లేకపోతే, బాడీ విషయంలో మేడం ఏమగాడికీ తీసిపోదనిపించింది స్వప్నకు.

స్వప్న హైటు విజయనాసిక వరకూ ఉంది. మోచేతులవరకూ ఉన్న టైట్ జాకెట్టులో స్వప్నభుజాలు విజయ చంకల క్రింద ఒదిగిపోయాయి. ఎత్తైన స్వప్న పాలిండ్లు, విజయ నిపుల్స్ క్రిందభాగంలో తగులుతున్నాయి. తలారా స్నానంచేసిన స్వప్న తలలోంచి సాంబ్రాణి గుభాళింపులు ఇంకా పోలేదు. నున్నగా చిక్కుతీసిన నల్లని ఒత్తైనకురులు కొద్దిగా మొహంమీదకు పడుతున్నాయి. అప్పుడే నిద్రపోయి లేచిన స్వప్న మొహం కొద్దిగా ఉబ్బి మరింత నునుపుగా కనిపిస్తూంది. స్వప్న తననుదుటిపై దిద్దుకున్న తిలకం క్రింద కొద్దిసేపటి క్రితం గుడికి వెళ్ళినప్పుడు అద్దుకున్న కుంకుమ కొద్దిగా చెదరి, అప్పుడే ‘మొగుడి కౌగిలి నుండి విడివడిన కొత్త పెళ్ళికూతురిలా’ వింత సొబగులద్దుతోంది. క్రీమ్కలర్ సాటిన్ లాంటి సారీ, మేచింగ్ ఛైజ్, తలలో గుత్తులు గుత్తులుగా తురిమిన విరజాజిపూలమాలలతో స్వప్న

మెరిసిపోతోంది. స్వప్న అందాలను ఆచీరలో చూద్దామని, కావాలనే విజయ ఇష్టపడి సెలెక్ట్ చేసిన చీరెలో భువనసుందరిలా వెలిగిపోతోంది స్వప్న. విజయ కళ్ళకి స్వప్న ఒకక్షణం పాటు “భర్త కోసం వేచి చూస్తున్న అభిసారిక” లా కనిపించింది. కాస్త జాలీ, ప్రేమా కలగలిసిన చూపుతో స్వప్నను చూసింది.
బహుశా అనేకనెలలుగా సంసారసౌఖ్యానికి దూరమవడంవల్ల కావచ్చు, పార్టీలో కాస్త ఎక్కువగా తీసుకున్న బ్రాందీ ప్రభావం కావచ్చు, స్వప్న…. తన ప్రాణ సఖి… తనచేతిలో చిక్కిన కారణం కావచ్చు, అన్నిటికీమించి నిస్సహాయ స్థితిలో ఉన్న స్వప్నను తనుఏంచేసినా అడిగేవారు లేరన్న మొండిధైర్యం వల్లనేమో, ఒక సాటి అమ్మాయి స్పర్శతో విజయలో మెల్లగా వేడి రాజుకోవడమే కాదు, అంతకంతకూ పెరిగిపోతోంది. స్వప్నఒళ్ళు తనకు మెత్తగా, నులివెచ్చగా తగులుతోంది. కౌగిలిలో ఒంటరిగా చిక్కిన అందం విజయలో నిప్పులకుంపటినే రాజేసింది. క్షణాల్లో విజయ స్థనాలు బెలూన్లలా ఉబ్బి నిపుల్స్ స్టిఫ్ గా మారి, వేసుకున్న బనియన్లో నుండి స్వప్న పాలిండ్లకు గుచ్చుకున్నాయి .

స్వప్నను మెల్లగా … దగ్గరగా …, ఇంకా దగ్గరగా అదుముకోసాగింది. స్వప్నను చుట్టి ఉన్న తన చేతులతో నిమురుతూ, జఘన భాగాన్ని తనకేసి ఒత్తుకోసాగింది. మెత్తని ఊలుబంతిలా స్వప్న శరీరం తన బాహువుల్లో నొక్కుకు పోతోంది. బిగుతు జాకెట్ లోనుంచి తోసుకొస్తున్న 16 ఏళ్ళ అమ్మాయి కన్నె పరువాలు విజయ ఛాతీ కి హత్తుకుంటున్నాయి.. విజయ మూడ్లోకి రాసాగింది.

మెల్లగా తనచేతులతో స్వప్నతలను సుతారంగా పట్టుకుని, తలలో ఒత్తుగా తురిమిన విరజాజిసువాసనలను బలంగా పీలుస్తూ, స్వప్న
మొహాన్ని తన మెడవంపులోనికి హత్తుకోసాగింది. తనమెడను అటూఇటూ తిప్పుతూ స్వప్న బుగ్గల నునుపుదనాన్ని తనమెడకేసి రాసుకుంటూ, శిరస్సుపై ముద్దు పెట్టుకుంది.

స్వప్నకు ఇంకా ఏమీ అర్ధం కాలేదు. మేడం తనను ఆసరాగా చేసుకుందనే అనుకుంటోంది పాపం. కొద్దిగా ఉక్కిరి బిక్కిరిగానే ఉంది గానీ ఏం జరుగుతుందో ఇంకా తెలియలేదు. మేడం మొహం వైపు చూసింది. మేడం అరమోడ్పు కన్నులతో తనవైపు మత్తుగా చూస్తోంది.
“స్వప్నా, మై లవ్, నాకోసం ఎదురు చూస్తున్నావా? ఇలా వెయిట్ చేసే మనిషి నాకూ ఒకరున్నారా? ఇంత కాలం ఎక్కడున్నావు స్వప్నా? నువ్వు నాకు ఇంకా ముందే ఎందుకు పరిచయం కాలేదు? ” మత్తుగా మూలుగుతోంది విజయ.

అయినవారి ఆదరణకు దూరమై, ఏడాదిగా ఒంటరి బ్రతుకు బ్రతుకుతున్న స్వప్నకు, ఆపాటి ఆత్మీయ స్పర్శ కొండంత ధైర్యాన్నిచ్చింది. ఎంత మొండిగా ఒంటరి బ్రతుకు బ్రతుకుతున్నా, “తన” అని చెప్పుకోడానికి ఎవరూ లేరన్న లోటు ఎప్పుడూ తెలుస్తూనే ఉండేది.