లైట్లు ఆరిపోగానే రవి కవిత వైపుకు జరిగాడు. అదే సమయానికి కవిత కూడా అతని వైపుకు జరగడంతో, ఇద్దరూ ఒకరికి ఒకరు అతుక్కుపోయారు. రవికి ఈ కొత్త అనుభవం చాలా ఎగ్జైటింగ్ గా ఉంది. ఆ ఎగ్జైట్ మెంట్ లో తన…
చిన్నగా కింద పెదవిని కొరుకుంటూ ఆమె వైపు చూసాడు. “మ్..” అంది ఆమె చెప్పమన్నట్టు. వాడు నెమ్మదిగా తన చేతిని ఆమె నడుము మీదనుండి పైకి జరిపి, ఆమె స్థనాన్ని కిందనుండి బొటనవేలితో నొక్కాడు. ఆమె “స్..” అని, “వీటిని చూసావా!?”…
అంతా సద్దుమణిగిన తరువాత, నెమ్మదిగా తల పైకెత్తి, “ఎందుకు అరిచాడు వాడూ!?” అని అడిగాడు రవి కవితను. “కిటికీ మూయబోతుంటే వేలు పడిందట..” అంది ఆమె. “అలాగా!” అంటూ లోపలకి దూరి, మళ్ళీ ఆమె స్థనాలను అందుకోబోయాడు. ఆమె వాడిని మధ్యలోనే…
వాడి అవస్థ గమనించిన ఆమె, తన చేతిని ఇద్దరి మధ్యకూ తెచ్చి, వాడి షార్ట్ ను కిందకి లాగబోతుండగా…. పెద్ద శబ్ధంతో ఆమె సెల్ రింగ్ అయింది. ఉలిక్కిపడి, చేస్తున్న పని ఆపేసి, టేబుల్ పై ఉన్న సెల్ వైపు చూసింది….
ఆమె కొంటె నవ్వు చూడగానే, రవి టవల్ లో గుడారం లేచింది. కవిత వయ్యారంగా నడుస్తూ, అక్కడ ఉన్న మంచంపై కూర్చుంది. ఆమెనే చూస్తూ “ఏంటి ఆంటీ!? తలుపేసావ్…మంచం మీద కూర్చున్నావ్…ఏంటి సంగతీ!?” అన్నాడు రవి నవ్వుతూ. “మ్…నన్ను చూడగానే గుడారాన్ని…
ఇకపోతే పక్కరూంలో రమేష్ పరిస్థితి కూడా అలాగే ఉంది. దాదాపు పని పూర్తయ్యేలోగా, అడ్డంకి రావడంతో వాడికి పిచ్చెక్కినట్టు ఉంది. ఇప్పుడు ఏం చేయాలన్నా, ప్రమీల పక్కనే తన తల్లి ఉంటుందన్న భయంతో, అలాగే ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాడు. అంతలో తన తల్లిని,…
కిందకి వెళ్ళిన కవితతో ఆమె తల్లి “తోట లోంచి మావిడి పళ్ళను పంపించమని ఆయనకి చెప్పాను. ఇప్పటివరకూ పంపలేదు. ఒకసారి ఫోన్ చెయ్.” అంది. కవిత తన తండ్రికి కాల్ చేస్తే, “ఔట్ ఆఫ్ కవరేజ్ ఏరియా..” అని వినిపించింది. అదే…
లోపలకి పోగానే రమేష్ మంచంపై, రవి కుర్చీపై కూలబడి, ఒక ఐదు నిమిషాలు అలాగే ఉండిపోయారు. ఆ తరవాత రవి తేరుకొని, గొంతు సవరించుకున్నాడు. రమేష్ అతని వైపు చూసాడు. “పిచ్చెక్కిపోతుందిరా..” అన్నాడు రవి. “ఎందుకురా!?” అడిగాడు రమేష్. “నీ అమ్మనీ,…
వాడు నెమ్మదిగా ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, ఆమె పిరుదులపై చేయివేసి చిన్నగా నిమిరాడు. ఆమె “స్..” అని, కంగారుగా అటూఇటూ చూసి, “ఎవరైనా చూస్తారు..” అంది గుసగుసలాడుతూ. “ఎవరూ చూడరులే ఆంటీ..” అంటూ చిన్నగా ఆమె పిర్రలపై నొక్కాడు. “స్..అబ్బా, వినవు…