ఆఖరి కోరిక
నా అతి రహస్యాలను వరస లో పెట్టి వాటికి రాంక్ కానీ ఇస్తే, ఇప్పుడు రాసే రహస్యం మొదట మూడు రాంక్స్ లో ఉంటుంది. ఇక్కడ బయట పెడుతున్నాను.
చాలా రోజుల క్రితం మా పెద్ద మావగారికి అసల ఆరోగ్యం బాగా లేదు అని కబురు పెడితే చూడటానికి మా కుటుంబం అంతా వెళ్ళాం. మా పెద్ద మావగారు వయసు ఒక 75 దాకా ఉంటాయ్. ఆయనకి కేన్సర్ వచ్చింది అని ముందే తెలుసు. చేయాల్సిన ప్రయత్నం అన్ని చేశారు కానీ, ఇక పైన ఎక్కువ రోజులు ఉండరు అని డాక్టర్ చెప్పేశారు.
అందుకే వాళ్ళ దగ్గర వాళ్ళకి అందరికీ కబురు చేశారు.
మేము వెళ్ళేటప్పటికి ఆయన పడుకున్నారు. మా పెద్ద బావగారు, అంటే మావగారి కొడుకు వాళ్ళ ఫ్యామిలీ ఉంటే వాళ్ళతో చాలా సేపు మాట్లాడం. మా వారు, మావగారు పెద్ద బావగారికి ఓడర్చటానికి ప్రయత్నం చేశారు. సొంత తండ్రి ఇంకా కొద్ది కాలమే ఉంటారు అంటే ఎవరికైనా తట్టుకోవటం చాలా కష్టం.
కాఫీ తాగక నేను బాబు కి పాలు పెట్టటానికి పక్క గది లోకి వెళ్ళాను. అక్కడ ఎవరూ లేరని అక్కడ కూర్చొని నా జాకెట్ తీసి పాలు పట్టటం మొదలు పెట్టాను.
బాత్రూమ్ తలుపు తెరిచి మా పెద్ద మావగారు బయటకి వచ్చారు. నేను ఎదురుగా ఉన్నాను, అది కూడా మొత్తం జాకెట్ విప్పి. గదిలో ఎవరూ లేరని, పైగా వేసవి కాలం అని, నేను విప్పితే మా పెద్ద మావగారికి దర్శనం ఇచ్చినట్లు అయ్యింది.
వీలయినంత త్వరగా నేను పైట తో మూసాను కానీ, అప్పటికే ఆయన అంతా చూసేసారు. నాకు సిగ్గు తో మొఖం ఎక్కడ పెట్టుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. ఆయన నవ్వుతూ బయటకి వెళ్ళిపోయారు.
కాసేపటిలో పాలు ముగించి నేను కూడా బయటకి వెళ్ళాను. అందరూ చూట్టూ కూర్చొని ఆయనను పరామర్శ చేస్తున్నారు. నేను వెళ్లి దూరంగా కూర్చున్నాను. ఏం మాట్లాడాలో అని ఒక కంగారు, మరొక పక్క సిగ్గు. కానీ ఆయన మాత్రం నా వైపే చూస్తున్నారు.
మాటలు అయ్యాక భోజనాలు ముగించి, అందరూ ఒక్కో గదిలో గుంపుగా చేరి బాతాఖానీ కొడుతున్నారు. మా అత్తయ్య నా చేతికి మజ్జిగ ఇచ్చి మావగారికి ఇచ్చి రమ్మని చెప్పారు. మావగారు ఉన్న గది లోకి వెళ్ళాను. ఆయన వాలకుర్చి లో కూర్చొని రెస్ట్ తీసుకుంటున్నారు. మావయ్య మజ్జిగ తెచ్చాను మీ కోసం అన్నాను.
కళ్ళు తెరిచి, రా అమ్మ ఇలా కూర్చో నా పక్కన అని కుర్చీ చూపించారు. మజ్జిగ చేతికి ఇచ్చి, “మీరు గదిలో ఉన్నారని అనుకోలేదు మావయ్య, నన్ను క్షమించండి” అని అడిగాను.
“ఈ మాత్రం దానికి క్షమాపణ అది ఎందుకు లే అమ్మ. నేను కూడా కావాలని చూడలేదు. నా గురించి తెలియని విషయం ఏం ఉంది చెప్పు. మీ పెద్ద అత్తయ్య చనిపోయి పాతిక ఏళ్ళు అయ్యింది. అప్పటి నుండి పిల్లల కోసమే ఇలా ఒంటరిగా ఉండిపోయాను. ఇన్నాళ్లు వాళ్ళ కోసమే ఆలోచిస్తూ వేరే పెళ్లి లేదా సుఖం గురించి ఆలోచించ లేదు.”
“ఇప్పుడు ఈ రోగం నన్ను తీసుకు వెళ్ళిపోతోంది. వయసు కూడా బాగా మళ్లింది. నాలో ఇన్నాళ్లు రాని కోరికలు ఈ రోజు నిన్ను చూసి కలిగాయి. నువ్వే నన్ను క్షమించాలి, ఈ విషయాలు అన్ని నీతో సిగ్గు లేకుండా చెబుతున్న.
ఆయన దాచినా చెప్పినా, ఉండేది కొద్ది రోజులే కదా. అందుకే ఇలా అంటున్న. నువ్వేం అనుకోకు.” అన్నారు
నాకు పాపం జాలేసింది. “మావయ్య మీకు ఏవైనా కోరికలు ఉంటే ఈ కొద్ది రోజులోనే తీర్చుకోవాలి కదా. మీకు ఏమైనా తినాలని, తాగాలని ఉంటే చెప్పండి, నేను కానీ అత్తయ్య కానీ చేసి పెడతాం.” అన్నాను
అయ్యన కొద్దిగా నవ్వి, “వద్దు లే అమ్మ. నా కోరిక తీరేది కాదు. చెప్పిన లాభం లేదు అన్నారు.”
“అలా కాదు, ఒక్క సారి చెప్పి చూడండి. మీ కోసం మేమంతా ఏమైనా చేస్తాం. మీ ఆఖరి రోజులు మీరు సంతోషం గా ఉంటే మాకు అంతే చాలు.”
“అలా అంటావు కానీ, నాకు నీ పాలు తాగాలి అంటే ఇస్తావా.” అని అడిగారు.
ఆ మాట విని నేనే షాక్ అయ్యాను. “మీరు హాస్యం ఆడుతున్నారు కదా”, అని మాట మార్చటానికి ప్రయత్నించాను. ఆయన నవ్వి, “చెప్పా కదా, కొన్ని తీరని కోరికలే ఉంటాయ్. నువ్వు వెళ్ళమ్మా, నేను కాసేపు వంటరి గా ఉండాలి.”
అక్కడ నుండి నేను బయటకి వెళ్ళిపోయా.
మా అత్త గారితో మాట్లాడుతూ, “పెద్ద మావగారికి ఏవైనా నచ్చిన భోజనం వండి పెడితే బాగుంటుంది” అన్నాను. “ఆయన కి ఏం కావాలో ఎవరికి ఏం చెప్పలేదు. మీ పెద్ద బావ కూడా చాలా అడిగి చూసాడు” అన్నారు.
ఎవరికి ఏం చెప్పని మా మావగారు, నాకు ఆయన ఆఖరి కోరిక చెప్పారు. అది ఎలా అయినా తీర్చాలి అని నిశ్చయం చేసుకున్నాను.
రాత్రి అందరు పడుకున్నాక, మెల్లగా ఆయన రూమ్ లోకి వెళ్ళాను. ఆయన కూడా పడుకొనే ఉన్నారు. గదిలో వేరే ఎవరూ లేరు. బెడ్ లైట్ వేసి, ఆయనని పిలిచాను. నిద్ర పూర్తిగా పట్టినట్లు లేదు, వెంటనే లేచారు.
“ఏంటమ్మా ఇప్పుడు వచ్చావు. ఏమైనా కావాలా” అని అడిగారు. “అవును మావయ్య, మీ ఆఖరి కోరిక తీర్చాలని ఉంది. నాకు ఆ అవకాశం ఇవ్వండి” అని అడిగా.
“ఏమంటున్నవ్? ఈ విషయం బయట పడితే నా పరువు నీ పరువు గంగ లో కలిసిపోతాయి. వద్దమ్మ, నా కోసం అంత పెద్ద రిస్క్ చెయ్యకు. మనిద్దరికీ ఇది మంచిది కాదు.” అన్నారు
“మీరు ఇలా ఆలోచించి మీ 25 ఏళ్ళు వంటరిగా ఉండిపోయారు. కనీసం ఇప్పుడు కూడా తీర్చుకొక పోతే మీ ఆత్మకు శాంతి ఉండదు. నేను అన్ని ఆలోచించాను. జాగ్రత్తలు అన్ని తీసుకున్నాను. మీ తలుపు గడియ కూడా పెట్టాను. లేచి కూర్చోండి.” అన్నాను
“ఈ లైటు లో నాకు సరిగా కనిపించటం లేదు, కొంచం పెద్ద లైటు వేస్తావా అమ్మ” అని అడిగారు. చిన్న నవ్వు నవ్వి, పెద్ద లైట్ ఆన్ చేసాను.
మంచం పైన కూర్చొని నా పైట తీసి పక్కన పడేసాను. ఆయన తదేకంగా నన్నే చూస్తున్నారు. “మీరు తీస్తారా నా హుక్స్” అని అడిగాను. “సరెనమ్మ,” అని ముందుకు వచ్చి మొదట సండ్ల మీద చెయ్యి వేసి మెత్తగా వత్తారు. హుక్స్ తీయటానికి ప్రయత్నం చేశారు కానీ ఒక్కటి కూడా రాలేదు.
“నాకు అలవాటు పోయింది అమ్మ, నువ్వే తీసి పెట్టు” అన్నారు. అన్ని హుక్స్ తీసి జాకెట్ విప్పి పక్కన పెట్టేసాను. లోపల బ్రా వేసుకోలేదు. నా బంతులు ఆ లైటింగ్ లో ఆయనకి బాగా కనిపిస్తున్నాయ్.
“మీకు వీటితో ఏం చెయ్యాలో అది చెయ్యండి” అన్నాను. ముందు దగ్గరికి వచ్చి వాటిని ముట్టుకున్నరు. నా ముచ్చికలు నిటారుగా నిలబడ్డాయి. ముందుకు వంగి ముద్దు పెట్టారు వాటి మీద. నేను నా మెడ వెనక్కి వంచి, నా చెస్ట్ ముందుకు పెట్టి ఆయనకు వీలుగా కూర్చున్నా.
రెండు చేతులతో నా రెండు చన్నులను పట్టి కాసేపు ఆడుకున్నారు. ఆ ఆటకి నా పాలు కారటం మొదలు అయ్యింది. “మీకోసం నా పాల ధార సిద్ధం మావయ్య. మీదే ఆలస్యం” అన్నాను.
నా చన్నులు నోటిలోకి తీసుకోని చీకటం మొదలు పెట్టారు. ఎందుకో ఆయన ఎదురుగా కూర్చొని చేస్తే సరిగా సెట్ అవ్వలేదు అనిపించింది. “రండి నా వడిలో ఇలా పడుకోండి” అని పిలిచాను.
నా వడిలో తల పెట్టారు. నా చన్నులు ఆయన కి అందిన దూరం లో పైన వేలాడేసి నోటికి అందించా. ఆయన ఒక్కసారే చిన్న పిల్లవాడు అయినట్లు మహా ఆనందంగా వాటిని కుడుస్తున్నారు.
కింద పంచ లో నుండి ఏదో ఎగిరి పడుతూ కనిపించింది. చెయ్యి వేసి చూస్తే ఆయన మొడ్ద, గట్టిగా తగిలింది. లోపల డ్రాయర్ లేదు కాబట్టి, పంచ నుండి బయటకు వచ్చేసింది చెయ్యి వెయ్యగానే.
అది ఏం పట్టనట్లు, ఆయన మాత్రం నా చన్నులు రెండు ఖాళీ చేసే పనిలో ఉన్నారు. మెల్లగా ఆయన మొడ్డని చేత్తో నలుపుతూ ఆయనకు మూడ్ పెంచాను.
ఆ మూడ్ లో నా చన్నులు రెండు సార్లు గట్టిగా కొరికారు. నాకు నొప్పి తట్టుకోలేక మెల్లగా అరిచాను. ఆయన ఇంకా ఫాస్ట్ గా సండ్లు చీకారు.
నా పాలు అయిపోయాయి కానీ ఆయన చీకటం ఆపలేదు. పాపం ముసలి ప్రాణం అని తాగినంత సేపు తాగ నిచ్చాను. కాసేపటికి ఆయన మొడ్ద రసం కార్చుకొని నా చేతిలో వాలిపోయింది. ఆయన కూడా పాలు తాగటం ఆపేసి పక్కకి పడుకున్నారు.
నిద్ర పోయి ఉంటారు అని, ఆయన మొడ్ద పంచలోపలకి పెట్టాను. నేను వెళ్లి క్లీన్ చేసుకొని బట్టలు వేసుకొని బయటకి వెళ్లి పడుకున్నాను.
మర్నాడు ఒక్కసారే హడావిడి విని, లేచి వచ్చి చూస్తే మావగారు చనిపోయి ఉన్నారు. అందరూ ఊహించిన విషయమే కాబట్టి పెద్దగా ఏడుపులు అవి లేవు. కానీ వాళ్ళకి తెలియని విషయం ఏమిటి అంటే, ఆఖరి శ్వాస లో ఆయన స్వర్గం చూసారు.
ఆయన పంటి గాటులు కొన్నాళ్ళు పాటు అలానే ఉండి, ఆయన గ్యాపకం మిగిల్చింది. నేను చేసిన పని తప్పేమో, అలా చెయ్యకపోతే మరి కొన్ని రోజులు ఉండేవారేమో అన్న దిగులు చాలా రోజులు ఉండిపోయింది.
కానీ ఏం చేస్తాం, నా వల్ల ఆయన తృప్తిగా గతించారు అని నాకు కొద్దిగా ఊరట.
మీకు ఏమనిపిస్తుంది? నేను చేసింది తప్పా? నాకు మెయిల్ చేసి మీ అభిప్రాయం చెప్పండి.