అతని వైపు తిరిగి కూర్చున్నా. డిన్నర్ చేస్తూ అతనినే చూస్తున్నా. అయినా తను నన్ను చూడడం లేదు. నాకు చిర్రెత్తుకొచ్చి కావాలని నా వాటర్ బాటిల్ కింద పడేసి “అయ్యో!” అంటూ చిన్న కేక పెట్టా. పెద్దాయన ఒక్కసారిగా నావైపు చూసారు…అతను కూడా. ఆ బాటిల్ ని అందుకోవడానికి అప్రయత్నంగా కిందకు వంగా. ఎలా అందుతుంది?
అతను లేచి వాటర్ బాటిల్ తీసుకుని నాకు అందిస్తూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు. నేను చూపు తిప్పుకోలేకపోయా. అతను నా రొమ్ముల వైపు చూడాలని మొదటిసారిగా నాకు కోరిక కలిగింది. అతను కోరికతో, చాలా కోరికతో చూస్తున్నాడు. నేను కూడా అతని వైపు అలాగే చూస్తున్నానా? ఏమో నాకు తెలియదు. ఒకసారి అతని తొడల మధ్యలోకి చూసి బాటిల్ తీసి ఇచ్చినందుకు “థాంక్స్.” అని సిగ్గుతో చెప్పా. అతను రెస్పాండ్ కాలేదు కాని నా భర్త మాత్రం “థాంక్స్ ఎందుకు?” అని అయోమయంగా అడిగాడు. నేను వెంటనే తేరుకుని “నీకు కాదులే. బాటిల్ కింద పడితే ఒక తాతగారు తీసి ఇచ్చారు.” అని అతని వైపు క్రీగంట చూస్తూ విసుగ్గా చెప్పా.

అతను మరలా తన డిన్నర్ దగ్గర కూర్చుని నన్ను చూస్తూ తింటున్నాడు. అతనూ, నేనూ ఇద్దరం తింటూనే ఉన్నాం కాని మా చూపులు మాత్రం విడిపోలేదు. నా భర్తతో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూనే అతన్ని ఇష్టంగా చూస్తున్నా. పెద్దాయన మమ్మల్నే గమనిస్తున్నాడని తెలుసు. అయినా కూడా భయం లేకుండా చూసుకుంటున్నాం. అతను నా అంగాంగాన్నీ తన ఎక్స్ రే కళ్ళతో చూస్తున్నాడు. నేను కూడా అతని మగతనాన్ని అంచనా వేస్తూ మధ్య మధ్య అతని తొడల మధ్య చూస్తున్నా.

మా డిన్నర్ ముగిసినా కూడా మా చూపులు విడిపోలేదు. ఆ మనిషి వైపే చూస్తూ కిందకు దిగుతూ ఉంటే అతను నన్ను చూసి మత్తుగా నవ్వాడు. నాకు తెలియకుండానే నా పెదవులు విచ్చుకున్నాయి. సమ్మోహనంగా నవ్వా. లేచి వేస్ట్ ని డస్ట్ బిన్ లో వేయడానికి ఎసి కంపార్ట్మెంట్ తలుపు తెరిచా. అతను కూడా నా వెనుకే వచ్చాడు. నేను తెచ్చినవి డస్ట్ బిన్ లో వేసి అక్కడే నిలబడి చేతులు కడుక్కుంటున్నా. అతను కూడా అక్కడికి వచ్చి తను తెచ్చినవి డస్ట్ బిన్ లో వేసి నాకు బాగా దగ్గరగా నిలబడ్డాడు. అతని ఊపిరి వెచ్చగా నా మెడ మీద తగులుతుంది. నాకు తొడల మధ్య చెమ్మ మొదలైంది. అతను ఇంకొంచెం ముందుకు జరిగితే బావుండని అనిపించింది. నేను చేతులు కడుక్కుని అతని వైపు తిరిగా. మరలా ఇద్దరి చూపులు కలుసుకున్నాయి. నేను చూపులు తిప్పుకోలేదు. అతను కూడా చేతులు కడుక్కుని నాకు దగ్గరగా జరిగాడు. నా గుండె వేగం పెరిగింది. దాదాపు నాకు ఆనుకున్నట్టు నిలబడి నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. నేను భయపడిపోయి అతన్ని నెట్టుకుని గబగబా లోపలకు వెళ్లి నా బెర్త్ ఎక్కి, బ్యాగ్ లోనుంచి రెండు అరటి పళ్ళు బయటకు తీసి కర్టెన్ లాగేసా.

బాక్స్ లోనుంచి కుల్ఫీ తీసి తింటూ తింటూ అతను ఏం చేస్తున్నాడా అని ఆలోచిస్తూ కర్టెన్ మూలలో నుంచి ఏమైనా కనిపిస్తుందేమోనని చూస్తున్నా. ఒక్కసారిగా కర్టెన్ పక్కకు జరిగింది. నేను ఉలిక్కిపడ్డా. అతను నవ్వుతూ నిలబడి ఉన్నాడు. నాకు నోటివెంట మాట రాలేదు. తేలు కుట్టిన దొంగలా దొరికిపొయ్యా. ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. అతని కళ్ళలోకి చూసి నవ్వి బాక్స్ లో ఉన్న రెండో కుల్ఫీ ని తీసి అతనికి ఇచ్చా. అది తీసుకుని అతను నన్నే చూస్తూ తన అప్పర్ బెర్త్ ఎక్కాడు. నాకు మరలా కర్టెన్ వేసుకోవడానికి ధైర్యం చాలలేదు.
ఇద్దరం ఒకరినొకరం కన్నార్పకుండా చూసుకుంటూ కుల్ఫీ తింటున్నాం. కుల్ఫీ తినడం పూర్తి అయ్యాక రెండు అరటిపళ్ళు రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుని అతనికి చూపిస్తూ ఒకటి అతని మీదకు విసిరేశా. అది వెళ్లి అతని పొట్ట మీద తగిలింది. అది తీసుకుని నా కళ్ళలోకి చూసి నవ్వాడు. అరటిపళ్ళు తిన్న తర్వాత కూడా అరగంటసేపు అలా చూసుకుంటూనే గడిపాం.

బోగీలో అందరూ ఎటువాళ్ళు అటు సర్దుకుంటూ నిద్రకు ఉపక్రమిస్తున్నారు. అతను నా రొమ్ములవైపు ఆశగా చూస్తున్నాడు. నా కళ్ళలోకి చూసి మత్తుగా నవ్వాడు. నేను కూడా నవ్వా. నా భర్తతో శారీరకంగా కలిసి 12 రోజులైంది. బాగా గ్యాప్ రావడంతో అతన్ని చూస్తున్న కొద్దీ నాలో కోరిక పెరిగి పోతుంది. అతను కొద్దిగా చొరవ చేసి తన బెర్త్ మీదకు నన్ను రమ్మని సైగ చేసాడు. అతని ధైర్యానికి ఆశ్చర్యమేసింది. నా తొడల సందులో సలపరం అధికమైంది. లోపల ప్యాంటీ తడిచిపోతుంది. ఆ కోరిక తీవ్రతను తట్టుకోలేక నేను కొద్దిసేపు చూపు తిప్పుకున్నా. ఇంతలో ఎవరో లైట్స్ ఆఫ్ చేశారు.

బ్లూ కలర్ లో బెడ్ లైట్ వెలుగుతుంది. మరలా అతని వైపు చూసా. ఆ వెలుగులో అతను నాకు స్పష్టంగానే కనిపిస్తున్నాడు. మరి నేను కనిపిస్తున్నానో లేదో తెలియదు. కొద్దిసేపటి తరవాత కన్నుగీటి తన బెర్త్ మీదకు రమ్మని మరోసారి సైగ చేసాడు. నాకు తెలియకుండానే నేను రాను అన్నట్టు కళ్ళు అడ్డంగా తిప్పా. టైం పదిన్నర అయింది. దాదాపు అందరూ నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయారు. అతను మరోసారి రమ్మని సైగ చేసాడు. నేను లేచి కూర్చుని అటూ ఇటూ చూసి కిందకు దిగా. దిగేటప్పుడు కావాలనే అతని కాలు మీద గిచ్చి మెల్లగా టాయిలెట్ వైపు నడిచా. టాయిలెట్ దగ్గర TTE ఎదురయ్యాడు. నన్ను చూసి నవ్వాడు. నేను కూడా నవ్వా.

“మీది హైదరాబాదా? వైజాగా?” నా కళ్ళలోకి చూస్తూ అడిగాడు.
“హైదరాబాద్.” నేను కూడా ఆయన కళ్ళలోకి చూస్తూనే చెప్పా.
“తోడు ఎవరూ లేరా?” అదో రకంగా అడిగాడు.
“ఒక్కదాన్నే…” సింపుల్ గా చెప్పా.
“అదే అనుకున్నా. మిమ్మల్ని హైదరాబాద్ లో ఎక్కడో చూశాను. జ్ఞాపకం రావటం లేదు.” ఇప్పుడు అతని చూపులు నా రొమ్ముల మీద ఉన్నాయి. “నాకూ అలాగే అనిపిస్తుంది. మిమ్మల్ని కూడా ఎక్కడో చూసా.” అతన్ని ఎప్పుడూ చూడకపోయినా కావాలనే చెప్పా.
“అవునా?” అంటూ అతను నాకు దగ్గరగా జరిగి “మీరు చాలా అందంగా ఉన్నారు.” అంటూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు.

నేను తల వంచుకుని “థాంక్స్.” అని అతన్ని తప్పుకుని టాయిలెట్ లోకి వెళ్ళబోతుంటే చొరవగా నా చెయ్యి పట్టుకుని “విజయవాడ దాటిన తర్వాత వస్తా.” అని మెల్లగా నా చెవి దగ్గర చెప్పాడు. నేను కళ్ళెత్తి అతని వైపు చూసా.

 

Categorized in:

Tagged in: