అక్కడ ఒక పాన్ డబ్బా పక్కన నిలబడి శీనుగాడు సిగరెట్ కాలుస్తున్నాడు. వాడిని చూసి కవిత, “కరెక్ట్ తైంకి దొరికాడే నీకూ..” అంది. “నాకు ఒక్కదానికే కాదు, మన ఇద్దరికీ..” అని కరెక్ట్ చేసింది. “వాడు మన పిల్లల కంటే సంవత్సరం చిన్నోడు అనుకుంటా..ఇద్దరికీ సరిపెట్టగలడా!?” అంటూ అనుమానం వ్యక్తం చేసింది కవిత. “అమ్మో వాడి సంగతి నీకు తెలీదు. నొక్కుడుతోనే సగం కార్పించేస్తాడు.” అంది ప్రమీల. “అయినా వాడు భయపడ్డాడు అన్నావు కదే. మరి దారిలోకి …
మూడో రోజున, ప్రమీల భర్త షాప్ కి వెళ్ళిన గంట తరవాత, ఆమె వంట చేసుకుంటూ ఉండగా, డోర్ బెల్ మోగింది. “ఈ టైం లో ఎవరా!?” అనుకుంటూ, వెళ్ళి తలుపుతీసి, బయట ఉన్న వ్యక్తిని చూసి ఒక్కక్షణం ఆశ్చర్యపోయింది. “ఉన్నాడా వాడూ?” అని నవ్వుతూ అడుగుతున్న ఆ వ్యక్తి కవిత భర్త. అతను తన భర్త తో రెండుమూడు సార్లు రావడమే తప్పా, ఇలా ఒక్కడే ఎప్పుడూ రాలేదు. అదీ, ఆమె ఆశ్చర్యానికి కారణం. ఆమె …
భర్త కళ్ళు తెరవడం ఆదాటుగా గమనించిన ప్రమీల, చప్పున అతనికి వ్యతిరేక దిశలోకి తిరిగింది. ఆమె పైనుండి రమేష్ పక్కకి జారిపడుతూ ఉండగా, ఆమె భర్త ఆమె వీపుమీద తట్టి పిలిచాడు. “ఊఁ..” అంది ఆమె నిద్రలో అన్నట్టుగా. “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు అతను. ఆమె మెల్లగా అతని వైపు తిరిగి, “ఏమయిందండీ!?” అంది అమాయకంగా. “అదే, ఏదో మూలిగినట్టు అనిపిస్తేనూ..” అన్నాడు అతను. “ఏమోనండీ, ఏదో కల వచ్చిందనుకుంటా..” అంది అంతే అమాయకంగా. “సరే, నిద్రపో..” అంటూ, …
కవిత తలుపు తెరవగానే, ప్రమీల లోపలకి వచ్చి, అక్కడ ఉన్న రవి, రవళిలను చూసి, “మ్..వీళ్ళకు కూడా అయిపోయిందా!?” అంది. “దిగ్విజయంగా..” చెప్పింది కవిత నవ్వుతూ. “ఇక మనకి మిగలనివ్వరే వీళ్ళూ..” అంది ప్రమీల. “ఫరవాలేదులేవే, అంతగా అయితే మనమే వేరేవాళ్ళని చూసుకుందాం..” అంది కవిత నవ్వుతూ. ఆమె మాటలకి రవి చిన్నబుచ్చుకుంటూ, “ప్లీజ్, అలా అనకు ఆంటీ..” అన్నాడు. కవిత వాడి బుగ్గ మీద కొట్టి, “సరదాగా అన్నాను లేరా.. ఇక మీరు బయటకు పోయి, …
కవిత తలుపు తెరవగానే, ప్రమీల లోపలకి వచ్చి, అక్కడ ఉన్న రవి, రవళిలను చూసి, “మ్..వీళ్ళకు కూడా అయిపోయిందా!?” అంది. “దిగ్విజయంగా..” చెప్పింది కవిత నవ్వుతూ. “ఇక మనకి మిగలనివ్వరే వీళ్ళూ..” అంది ప్రమీల. “ఫరవాలేదులేవే, అంతగా అయితే మనమే వేరేవాళ్ళని చూసుకుందాం..” అంది కవిత నవ్వుతూ. ఆమె మాటలకి రవి చిన్నబుచ్చుకుంటూ, “ప్లీజ్, అలా అనకు ఆంటీ..” అన్నాడు. కవిత వాడి బుగ్గ మీద కొట్టి, “సరదాగా అన్నాను లేరా.. ఇక మీరు బయటకు పోయి, …
ఆమె వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి, రవి చెవిపట్టుకొని మెలిపెడుతూ, “నీకేం చెప్పానురా!? ఇలాంటివి చేసేటప్పుడు తలుపులు గెడ పెట్టుకోమని చెప్పానా! నేను కాబట్టి సరిపోయింది, లేకపోతే!?” అంది. రవి తన చెవిని వదిలించుకుంటూ “సారీ ఆంటీ!” అన్నాడు. కవిత వెళ్ళి తలుపు గెడ పెట్టి, రవళి దగ్గరకు వచ్చింది. ఆమె తలవంచుకొని ఉంది. కవిత ఆమె దగ్గరకి వెళ్ళి, తన వేళ్ళతో ఆమె ముఖాన్ని ఎత్తుతూ, “అయినా ఇంతవరకూ వచ్చాక, భయమెందుకే?” అంది. ఆమె మళ్ళీ మొహం …
ఇకపోతే, రవీ రవళి కథను చూద్దాం. రవి రూంలోనుండి బయటకు పోయి, డాబా పిట్టగోడ దగ్గర నిలబడ్డాడు. కొద్దిసేపటి తరవాత రవళి వచ్చి, అతని పక్కన నిలబడింది. ఆమె రాగానే “ఏంటీ! మీ అక్కకు బావతో పనీ!?” అన్నాడు నవ్వుతూ. ఆమె కూడా నవ్వుతూ, “ఏదో గిఫ్ట్ ఇస్తుందటలే..” అంది. “ఏ గిఫ్ట్!?” అడిగాడు అతను క్యూరియస్ గా. బదులుగా చిన్నగా సిగ్గుపడింది రవళి. అదిచూసి, “అంతగా సిగ్గుపడే గిఫ్ట్ ఏంటో చెప్పొచ్చుగా..” అన్నాడు అతను ఆమెకి …
వాళ్ళు తమగదికి చేరి, డ్రెస్ మార్చుకొని, కొత్త పొజిషన్ ఇచ్చిన కిక్కును ఎంజాయ్ చేస్తుండగా, రవళి; రాజీలు లోపలకి వచ్చారు. వాళ్ళను చూడగానే, ఇద్దరూ ఉన్న పొజిషన్ నుంచి లేచి, “ఏంటి పాపలూ! బైట భజన జరుగుతుంటే ఇలా వచ్చారూ!?” అన్నారు. “అక్కకు బావతో ఏదో పని ఉందట..” అంది రవళి నవ్వుతూ. “ఓ! అయితే ఇక్కడ నేనెందుకూ!?” అంటూ రవి బయటకి నడిచాడు. అది చూసి, “హుమ్..నేను మాత్రం ఎందుకూ!?” అంటూ రవళి కూడా బయటకి …
మధ్యాహ్నం భోజనాల వేళకి కిందకి వచ్చారు రమేష్, రవి. భోజనాలు చేస్తుండగా రవళి, రాజీలు తమను చూసి, వాళ్ళలో వాళ్ళే నవ్వుకోవడం, మోచేతులతో పొడిచేసుకోవడం గమనించారు. భోజనాలు అయిన వెంటనే తమ తల్లులని తమ గదికి తీసుకుపోయి, ఏమిటి సంగతని అడిగారు. “మ్..మీరు నిద్రపోతుంటే లేపుదామని వచ్చారట. మీరు ఆల్ రెడీ లేపుకొని నిద్రపోవడం చూసేసారు. అదీ ఆ కులుకు..” అంది కవిత కొంటెగా నవ్వుతూ. ఆమె అలా అనగానే వాళ్ళిద్దరికీ అర్జెంట్ గా రవళీ, రాజీలను …
గతం లోంచి బయటకు వచ్చి, కవితవైపు చూసాడు రవి. ఆమె పెదవులు బిగించి చిన్నగా నవ్వుతూ, వాడిని చూసి కళ్ళెగరేసి, “గుర్తొచ్చిందా!?” అంది. వాడు ఆశ్చర్యంగా “అంటే ఆ రోజు నీ…” అని ఒక గుటక మింగి, “నీ సన్నుని కావాలనే నొక్కినట్టు నీకు తెలుసా!” అన్నాడు. “ఊఁ…తెలుసు. అంతేకాదు, నీ వేళ్ళతో నా తొడల మధ్య నొక్కేయడం కూడా తెలుసు.” అంది ఆమె. “మరి తెలిస్తే తిట్టాలనిపించలేదా నన్నూ!?” అన్నాడు వాడు. “మ్..ఎందుకు తిట్టాలనిపిస్తుందీ!? నువ్వు …