అలా ఆ నలుగురితో పాటు శంకర్ మళ్ళీ ఆ వాగు దగ్గరకి బయలుదేరాడు.“ఆ… కమలా… అడగడం మర్చిపోయాను… ఇందాక ఏమైందీ…? అలా అరిచావ్!”“ఏఁ……

ఇక బస్సు ముందు చిన్నచిన్న గుంపులుగా నిల్చున్న అమ్మాయిల్లో కొంతమంది అమ్మాయిలు హార్స్లీ హిల్స్ లో ఏమేమి విశేషాలు వుంటాయో, అక్కడి వెళ్ళాక…

ఇక అనూష విషయానికొస్తే…ఆ డ్రయివర్ , “హమ్మా…” అని బిగ్గరగా అరుస్తూ తనని ఒక్కసారిగా వదిలేసి తన తలని పట్టుకొనినేలమీద పడిపోవడం చూసి…

మెల్లగా బస్సులోంచి కొందరు అమ్మాయిలు కిందకు దిగారు… బయట చల్ల గాలి జోరుగా వీస్తోంది… వారివారి దుప్పట్లతో, చున్నీలతో చెవులని కప్పుకుని బస్సు…

సమయం రాత్రి పదకొండు ముప్పావయింది… బస్సు అద్దంకి మండలంలో అడుగుపెట్టింది… ఇక్కడి నుంచి లోపలే కాక బయటకూడా ఏసీ వేసినట్టే చల్లగా వుంది….

వర్షం తగ్గిపోవడంతో నీలాకాశం తారలతో చమకులీనుతోంది… చంద్రుడు కూడా మేఘాల నడుమ తచ్చాడుతూ మధ్యమధ్యలో కిందకి తొంగి చూస్తున్నాడు.నాలుగ్గంటలకు పైగా బస్సులోనే వుండిపోవడంతో…

బస్ బయలుదేరింది.సుమారు పన్నెండు గంటల ప్రయాణం… అంటే, గమ్యం చేరేసరికి తెల్లారిపోతుంది…బస్ స్టార్ట్ చేసేముందు డ్రైవర్ అనూషని వుద్దేశించి క్లీనర్ తో, “రేయ్……

అక్కడ శంకర్ మనసు ఉరకలేస్తుంది… ‘సుజాతలాంటి సుందరాంగి నుండి ఇటువంటి ‘బ్లాకమైల్’ కావాలని ఏ మగాడు కోరుకోడు! తనంతట తానుగా వచ్చి అంజలితో…

సామిర్ నాస్మిన్ ని కళ్ళు మూసుకుని ముందుకి తిరగమన్నాడు. నాస్మిన్ ఎప్పుడో తన కళ్ళను మూసేసుంచింది… ఇలా నగ్నంగా తన అన్నముందు నిలబడటమే…