ప్రేమ…

అణువంత మాట. అద్భుతమైన శక్తి.
పులకింపజేసే తలపు. తేలికపరిచే కొత్త చేతన.
వినోదపూరితమైన వింత భ్రమ. ప్రధమానుభూతి.
నాగరిక పరిమితిని జయించి మనతో జీవిస్తున్న ఓ పురాతనమైన స్పందన.
 ​
కాలగమనంలో దగ్గర దగ్గర ఆరునెలలు గడిచిపోయాయి… ఈ ఆర్నెళ్ళలో పెద్దగా చెప్పుకోదగ్గ సంఘటనలైతే ఏమీ జరగలేదు. అంజలి ఎప్పటిలాగే స్కూల్లోని బాధ్యతలతో బిజీ అయిపోయింది. పగలంతా ఏదో అలా గడిచిపోయినా రాత్రిళ్ళు పక్కమీదకెక్కగానే ఒంటరితనం తనని వెక్కిరించేది. మొదట్లో తొడలమధ్య తీటని తట్టుకోలేక, ఒళ్ళంతా చిమచిమలాడుతుంటే సరిగ్గా నిద్ర పట్టక తీవ్రంగా అవస్థ పడేది. అలాగని తన కోరికని తీర్చుకోవడానికి కనపడ్డ ప్రతీ మగాడికీ కోకెత్తేంత దిగజారుడు మనస్తత్వం కూడా తనది కాదాయే…! దాంతో, మెల్లగా స్వయంతృప్తికి అలవాటుపడి అలా తనని తాను తృప్తి పరచుకోవడం ప్రారంభించింది.
అటు శంకర్ కి అంజలి పడుతున్న కష్టం తెలుస్తున్నా తన భార్యకు ఎట్టిపరిస్థితుల్లో అన్యాయం చేయకూడదన్న ఉద్దేశంతో మళ్ళా ఆమె దరి చేరలేదు. ఉదయ్ ని ఆ వూర్లోనే ఓ ప్రైమరీ స్కూల్లో చేర్పించాడు. వారి సంసారం ఏ చీకూ చింత లేకుండా సంతోషంగా సాగిపోతూ వున్నది.
ఇక సుజాత విషయానికొస్తే, తన తండ్రి జైలుపాలు కావడం వలన కలిగిన బాధనుంచి తను మెల్లగా తేరుకున్నది. ఊర్లో ఎవరికీ గిరీశం గురించి గానీ, ఈ కేసు గురించి గానీ తెలియకుండా ఇంట్లో అందరూ జాగ్రత్తలు తీసుకోవడంతో అనవసర పంచాయితీలు, పరామర్శలు గట్రా తప్పాయి. ఎవరైనా గిరీశం గురించి అడిగితే అఫీసు పనిమీద ఫారిన్ వెళ్ళాడని చెప్పడం అలవాటు చేసుకున్నారు ఆ ఇంట్లోవాళ్ళు. సుజాత, నాస్మిన్ ఇంటికి తరచుగా వెళ్ళడం, తనతో ఎక్కువ సమయం గడపడం మొదలుపెట్టింది. దాంతో, వాళ్ళిద్దరి మధ్యనా స్నేహం ఇంకా బలపడింది. ప్రస్తుతం పదో తరగతి పరీక్షలు దగ్గర పడటంతో వాళ్ళిద్దరి కాన్సన్ట్రేషన్ మొత్తం చదువు మీదే ఉంది.
సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే నాస్మిన్ అన్న సామిర్ వూర్లో అడుగుపెట్టాడు. ఆనాడు నాస్మిన్ స్కూల్ టూర్ కి బయల్దేరిన రెండ్రోజులకే తనకు కాలేజీ సెలవులు అయిపోవడంతో చెన్నైకి వెళ్ళిపోయిన సామిర్ మళ్ళా ఇదుగో ఇప్పుడే అమలాపురం రావటం.
వస్తూనే అలవాటుగా సుజాత ఇంటి ముందు ఓసారి ఆగాడు. అమెను చూడాలని అతని కళ్ళు ఆత్రంగా వెదకసాగాయి. అయితే, ఇప్పుడా కళ్ళు ప్రేమతో కాక పూర్తిగా కోరికతో నిండి వున్నాయి.
నాస్మిన్ తో ఆనాడు జరిపిన సంభోగం తర్వాత్తర్వాత అతని మనస్తత్వంలో చాలానే మార్పును తీసుకొచ్చింది. ఓసారి ఆ రుచిని యెరిగాక తనని తాను నిగ్రహించుకోలేకపోయాడు సామిర్. ఇక చెన్నై వెళ్ళాక, తను అప్పటివరకూ పట్టించుకోని తన క్లాసులోని అమ్మాయిలు అతని కళ్ళకు ఇంపుగా కన్పించారు. వాళ్ళని దున్నేయాలని అతని మగసిరి తహతహలాడేది.
స్వతహాగా సామిర్ కూడా అందగాడు కావడంతో ఆ క్లాసులోని చాలామంది అమ్మాయిలకి ఎప్పటినుంచో అతడి మీద మంచి గురి వుంది. కొందరైతే, అప్పట్లో అతనితో పరిచయం పెంచుకోవాలని యత్నించి విఫలమయ్యారు కూడా… ఇప్పుడు సామిర్ తనంతతానుగా వెళ్ళి తమని చిరునవ్వుతో పలకరిస్తూ వుంటే ఆ అమ్మాయిలు ఆనందంతో ఉబ్బి తబ్బిబ్బయ్యారు. తీయగా మాటలు కలిపి ఒక్కొక్కరుగా చాలామందిని తన వశం చేసుకున్నాడు సామిర్. అలా… గడిచిన ఆర్నెళ్ళ కాలంలో దాదాపుగా తన క్లాసులోని సగంపైగా అమ్మాయిలనూ కవర్ చేసేశాడతను.
ఎగ్జామ్ ప్రిపరేషన్స్ కోసం కాలేజీలో సెలవులు ప్రకటించడంతో ఇప్పడు మళ్ళా వూరికి వచ్చాడు. తిరిగి చెన్నైకి వెళ్ళిపోయేలోగా ఎలాగైనా సుజాతని తనివితీరా అనుభవించాలన్నదే అతని వుద్దేశ్యం… లక్ష్యం.!

★★★
​

కాకినాడ టౌన్లో-
“ఏమైనా లీడ్ తెలిసిందా?” పోలీస్ స్టేషన్ లోకి అడుగు పెడుతూనే ఏదో ఫైల్ తో ఎదురు వస్తున్న తన సబార్డినేట్ పాణీని అడిగాడు అజయ్.
మేజిస్ట్రేటు గంగాధరరావుగారి మనుమరాలు కిడ్నాప్ కేసును డీల్ చేస్తున్నారు వాళ్ళు. ముందురోజు సాయంత్రం స్కూలు వదిలేప్పుడు ఎవరో కొంతమంది బొలెరోలో వచ్చి ఆ పాపని ఎత్తుకెళ్ళినట్టుగా ప్రత్యక్ష సాక్ష్యుల కథనం.
“మీరు చెప్పినట్టుగానే, నిన్న రాత్రి నుంచీ వాళ్ళ ఫ్యామిళీ కాల్స్ అన్నింటిపైనా నిఘా ఏర్పాటు చేశాం సార్. ఇవాళ ప్రొద్దున్నే అయిదున్నర ఆ ప్రాంతంలో కిడ్నాపర్స్ నుంచి కాల్ వచ్చింది. వాళ్ళ డిమాండ్స్ అయితే ఇంకా ఏమీ చెప్పలేదు సార్… పోలీసులకు చెప్తే పాపని చిత్రహింసలు పెట్టి మరీ చంపేస్తామని మాత్రం హెచ్చరించారు. మళ్ళా ఎప్పుడు ఫోన్ చేసేది కూడా వారు చెప్పలేదు,” అంటూ పాణి బదులిచ్చాడు.
“దొంగనా..యా…ళ్ళు!” అంటూ వాచీలో టైం చూశాడు అజయ్. మధ్యాహ్నం పన్నెండు కావొస్తుంది. నిన్న సాయంత్రం నుంచీ కేస్ గురించి సంబంధించిన అందరినీ ఎంక్వయిరీ చేయించాడు అజయ్. గంగాధరంగారితో కూడా విడిగా మాట్లాడాడు. పర్సనల్ గా అతనికి శతృవులు ఎవరూ లేరని తెలుసుకున్నాడు. ఒకవేళ అతనికి తెలియకుండా వృత్తిపరంగా ఎవరైనా శతృవులు ఏర్పడ్డారా అనే కోణంలో ఇప్పుడు దర్యాప్తు చేస్తున్నాడు. పొద్దున్నే ఆ పనిమీద కోర్టుకి వెళ్ళి కొన్ని వివరాలను సేకరించాడు.
“మ్… వాళ్ళ లొకేషన్ ట్రేస్ అయ్యిందా?” అనడిగాడు.
“సిగ్నల్స్ ఎగ్జాట్ ప్లేస్ ని ట్రేస్ చేసేలోగా కాల్ కట్ చేసేశారు సార్. ఐతే, వాళ్ళున్న లొకేషన్ రాజమండ్రి అవుట్ స్కర్ట్స్ లో ఉన్నట్టుగా మాత్రం డిటెక్ట్ అయ్యింది. వెంటనే, అక్కడి మన టీంని ఎలర్ట్ చేసాం సార్.!”
అజయ్ తన టేబిల్ దగ్గరకు వెళ్ళి అక్కడున్న ఆర్డర్ షీట్స్ మీద సంతకం చేస్తూ ఇలా అన్నాడు. “గుడ్. మరి… ఆ నెంబర్ డిటెయిల్స్‌-“
“కనుక్కున్నాం సార్,” అంటూ తన చేతిలో వున్న ఫైల్ లోంచి ఓ పేపర్ ని తీసి అజయ్ కి అందించాడు పాణి. దాని మీద ‘G SOWMYA’ అని ఓ అమ్మాయి పేరు, ఫోన్ నెంబరు, క్రింద అడ్రస్సు వున్నాయి. ఆ డిటెయిల్స్ ప్రక్కనే బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో ఆమె ఫొటో కూడా వుంది. పాణి కొనసాగిస్తూ, “ఈ అడ్రస్సు కూడా రాజమండ్రిదే కావడంతో పర్సనల్ గా వెళ్ళి ఎంక్వయిరీ చేయిద్దామని మన 202…. సప్తగిరిని సివిలియన్ లా అక్కడికి పంపాను సార్…! కానీ, ఆ అమ్మాయి చెప్పిన వివరాలు అంత కన్విన్సింగ్ గా అనిపించడం లేదని వాడు అన్నాడు.”
“ఏం చెప్పిందీ?” పేపర్ లోని అమ్మాయి ఫొటోని చూస్తూ అడిగాడు.
“ఎవరో నిన్న తను కాలేజీ నుంచి ఇంటికెళ్తున్నప్పుడు తన దగ్గరనుంచి ఫోన్ లాక్కెళ్ళిపోయారనీ… మళ్ళా ఇవ్వాళ పొద్దున్న తన ఇంటికి వచ్చి ఫోన్ దొరికిందని ఇచ్చి వెళ్ళారనీ… ఆ ఫోన్ ఇచ్చిన వాళ్ళ వివరాలు తనకు తెలీవనీ-“
అది విని అజయ్ భృకుటి ముడి పడింది. తలెత్తి పాణీ వంక చూశాడు. అతను తలూపుతూ, “నాకూ కాస్త అనుమానమొచ్చి ఫర్దర్ ఎంక్వయిరీ కోసం ఆమెను ఇక్కడకు తీసుకురమ్మన్నాను సార్! కానీ, ఆ అమ్మాయి అందుకు ఒప్పుకోలేదట సార్. ‘మీకు నేను జరిగింది అంతా చెప్పేశాను. ఇంక నేనెక్కిడికీ రాన’నీ తెగేసి చెప్పిందంట మనవాడితో…” అన్నాడు.
“వెంటనే అరెస్టు చేసి లాక్కురావల్సింది దాన్ని!” అంటూ కోపంగా బల్లను చరిచాడు అజయ్.. ఒక మామూలు ఆడది పోలీసులు చెప్పినట్లుగా చెయ్యకుండా ఎదురు మాట్లాడటం ఎందుకో అతనికి ఆగ్రహాన్ని కలిగించింది.
ఇకపోతే, పాణి అజయ్ కోపాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోలేదు. అతనికి ఇది అలవాటే… అజయ్ ఇంతకన్నా సిల్లీ విషయాలకే మనుషుల్ని రక్తాలొచ్చేలా చితకబాదిన సంఘటనలు కోకొల్లలు. బహుశా ఆ అమ్మాయి పోలిస్ స్టేషన్ కి రావడానికి భయపడి అలా మాట్లాడి వుంటుందని అతని అభిప్రాయం. పోలీసులు అంటేనే భయపడిపోతారు కదా ఈ జనాలు! అయితే, ఇప్పుడు అజయ్ వున్న మూడ్ లో ఆ మాట అంటే అతను దాన్ని ఇంకెలా తీసుకుంటాడో అనిపించి, “మ్… మన… లేడీ పోలీసులు వేరే కేస్ పనిమీద బయటకి వెళ్ళారు సార్. వాళ్ళు తిరిగి వచ్చాక వెళ్ళమని వాళ్ళకు చెప్తాను…” అన్నాడు.
అజయ్ వెంటనే కుర్చీలోంచి లేచి, “అక్కర్లేదు… నేనే వెళ్తాను. దానికి పోలీసులంటే ఏదో ఆషామాషీగా వున్నట్టుంది… దాని పొగరుని పూర్తిగా త్రొక్కిపడేయాలి….!” అంటూ టేబుల్ మీద ప్లేస్ చేసిన పేపర్ ని తీసుకొని మడిచి జేబులో పెట్టుకుంటూ వడివడిగా తన ఛాంబర్ లోంచి బయటకి వచ్చాడు. పాణి కూడా అతన్ని అనుసరిస్తూ, “సార్… ఇంత చిన్నదానికి మీరెందుకు-” అనబోతుండగా అజయ్ అతని మాటని మధ్యలోనే తుంచేస్తూ, “విషయం చిన్నదైనా పెద్దదైనా… నా ఈగోని టచ్ చేస్తే నేను అస్సలూరుకోను..! తెలుసుగా…?” అన్నాడు.
ముందునుంచీ అజయ్ తీరే అంత కదా… ఒకటి చెయ్యాలి అనుకున్నాడంటే ఇంక ఎవ్వరి మాటనీ లెక్కచేయడు. వెరీ టఫ్..!
“నువ్విక్కడే వుండి ఏమైనా అప్డేట్స్ వుంటే నాకు ఫోన్ చేసి చెప్పు…!” అని పాణీతో అనేసి జీప్ ఎక్కి ఇంజిన్ స్టార్ట్ చేశాడు.

0 0 votes
Article Rating

Categorized in:

Girls High School